Μπορούμε να αισθανθούμε τη Γη μας ως έναν οργανισμό παλλόμενο και ζωντανό που στο βαθύ του κέντρο εσωκλείει την ερωτική, απροσέγγιστη ψυχή – το δυναμό του. Ίσως κάποτε η επιστήμη που προσδοκά να κατανοήσει την αιτία που προκάλεσε τη ζωή σε τούτον εδώ τον πλανήτη, ν’ αντιληφθεί ταυτόχρονα και την αιτία που δημιούργησε την ψυχή. Μια άυλη ενέργεια σφικτά κλειστή μέσα στην ύλη. Ένα καλά κρυμμένο συμπαντικό μυστικό.
Ο ρομαντικός έρωτας, από τα βάθη των αιώνων, έχει συνδεθεί με την παρατήρηση της χλωμής γοητευτικής σφαίρας που ονομάζουμε Σελήνη. Παραπλανημένοι από τη θέα της, ξεχνάμε την πραγματικότητα. Ο πυρήνας της Γης, υποχθόνιος και αθέατος, είναι αυτός που έλκει τον δορυφόρο του. Κοιτάμε λοιπόν το φεγγάρι, αλλά η Γη είναι αυτή που ταυτίζεται με το μυστήριο του έρωτα μέσα από την ηλεκτρομαγνητική της δύναμη: την ατμόσφαιρα, τη βροχή, τους κεραυνούς, τον άνεμο, τα κύματα, τα ηφαίστεια, τους πάγους και τους τυφώνες – όλες τις συνταρακτικές της εκφάνσεις.
Συνειρμικά και μεταβαίνοντας από την μακροκοσμική επιστήμη στον λογοτεχνικό μικρόκοσμο, θυμήθηκα το εξής:
Την πιο όμορφη ερωτική σκηνή, που ίσως να ερμηνεύει την ερωτική-ελκτική δύναμη της Γης και κατ’ επέκταση την μοναχική ύπαρξη της ψυχής της, όπως περιγράφεται στα Εκατό χρόνια μοναξιά του Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες. Οι μοιραίοι χαρακτήρες Αουρελιάνο και Αμαράντα μετατρέπονται οι ίδιοι σε δυναμό, καθώς ο παθιασμένος έρωτας του ενός για τον άλλο, συντονίζεται με την ψυχή της Γης, του απροσπέλαστου αυτού πύρινου κέντρου της. Οι εραστές ταυτίζονται με την μοναξιά που τους διαπερνά, ενώ η αδιάκοπη βροχή και τα μυριάδες μυρμήγκια διαβρώνουν τα πάντα γύρω τους. Η βροχή διαρκεί 4 χρόνια, 11 μήνες και 2 ημέρες, στοιχείο μαγείας συνδεδεμένο με μια φύση που συναισθάνεται.
Στα δεκάξι, διαβάζοντας τις τελευταίες σελίδες του μυθιστορήματος αυτού, γεμάτες από τη λαιμαργία μυρμηγκιών, βροχής και εραστών, ταύτισα χωρίς να ξέρω πώς, την έννοια του έρωτα με τη μοναξιά. Θεώρησα τότε, με το εφηβικό μυαλό μου, ότι ο απόλυτος έρωτας είναι έτσι φτιαγμένος που στην ουσία μοιάζει απροσέγγιστος. Βρίσκεται στα τάρταρα, στα καυτά σωθικά της Γης και για να τον πλησιάσουμε πρέπει να διανύσουμε δισεκατομμύρια έτη μοναξιάς. Να φτάσουμε μέχρι τα έγκατα της ψυχής μας.
