Στα γρήγορα: Η υπ’ αριθμόν 2 από τις ταυτόχρονες κυκλοφορίες (Deer Tick Vol. 1 και Deer Tick Vol. 2) των Deer Tick στην Partisan.
Την ακούσαμε: Στο Vol. 1 ξεδιπλώνουν την ακουστική τους πλευρά και στο Vol. 2 σειρά έχουν οι κιθάρες, ξεκινώντας με έναν χαιρετισμό στο Αφεντικό (“Don’t Hurt”), για να κάτσουν να τα πουν με τους Replacements (“Jumpstarting”, “Look How Clean I Am”) κι από εκεί να μας υπενθυμίσουν την αγάπη τους για τους Nirvana (“It’s A Whale”) με αποκορύφωμα το κομμάτι “Sloppy” -μην ξεχνάμε άλλωστε ότι έχουν διασκευάσει ολόκληρο το In Utero ως άλλη tribute band ονόματι Deervana. Ένα riff (“S.M.F.”) που έχει μία υπόνοια από αυτό του “Here Comes Your Man” των Pixies, ένα instrumental κομμάτι (“Pulse”) που θα ήταν το ιδανικό ταίρι του “Cocktail” του Vol. 1 και κάπως αναπάντεχα, ο δίσκος κλείνει με λίκνισμα αλά Chuck Berry (“Mr. Nothing Gets Worse”) υπογραμμίζοντας και τον εναρκτήριο στίχο του “Now the dark days are gone / And the bright days are here”. Μπορεί εδώ οι Deer Tick να δίνουν την αίσθηση ότι σχεδόν για πλάκα δοκιμάζουν τους εαυτούς τους με τα είδωλα και τις μουσικές αναφορές τους, αλλά δεν παύει να το κάνουν με πολύ διασκεδαστικό τρόπο. Ναι, θα πάρουμε φρουτάκι από τον καμβά του εξωφύλλου.
Τρέξε μακριά: Deer, τι;
Τ’ είπες τώρα; «Ένα μισάωρο άξιο φασαριόζικων, πιασάρικων, παραδοσιακών κομματιών γύρω από μπερδέματα, την έλλειψη αυτοπεποίθησης, την προσωρινή συντροφιά, την εριστική εγκατάλειψη και πάνω απ’ όλα, τους καλούς καιρούς που ακόμη δεν έχουν περάσει (αλλά που εξακολουθούν να μπορούν να τελειώσουν).» –Noisey
Να τ’ αφήσω; 75/100 –Metacritic
https://www.youtube.com/watch?v=JhmkM_pXXJA
