Στα γρήγορα: Έκτος δίσκος για το τρίο από το Sacramento στην Third Worlds με συμμετοχές από Andrew Adamson και Justin Chancellor (Tool).
Την ακούσαμε: Oι Death Grips κι εδώ δημιουργούν ένα φρενήρες κολάζ θορύβου, με αναφορές αναγνωρίσιμες και αποτέλεσμα που έχει μία εντελώς δική του στόφα. Από όποιο κομμάτι κι αν πιάσει κανείς την ακρόαση του δίσκου το αποτέλεσμα θα παραμείνει το ίδιο μιας και περισσότερο προτείνουν μία συγκεκριμένη αισθητική μίας θορυβώδους εντροπίας και λιγότερο μία γραμμική αφήγηση. Στο μεγαλύτερο μέρος του το Year of the Snitch ακούγεται σαν ο lo-fi θραυσματικός απόηχος του big beat, μέσα στον οποίο χωράνε από heavy νεύματα (“Black Paint”), punk ενέργεια (“Dilemma”) και «βρετανίλα» φιλική στον ΝΜΕ χρήστη (“Disappointed”). Όλα αυτά με μία ασφυκτική ορμή και ευφυή χειρισμό που αν ήταν εικόνα, ίσως μόνο ο Cronenberg να μπορούσε να αποδώσει.
Τρέξε μακριά: Εάν το Fat of the Land και το “Smack my bitch up” σου ακούγονται απλά ως προσβλητικοί χαρακτηρισμοί.
Τ’ είπες τώρα; «Αν μπορέσετε να εξισορροπήσετε το μυαλό σας, να τα αποσυμπιέσετε και να δείτε την ομορφιά ανάμεσα στους βομβαρδισμούς, υπάρχει σπουδαία δουλειά εδώ.» –The Line Of Best Fit
Να τ’ αφήσω; 72/100 –Metacritic
