Το Δε Variète BETA παρουσιάστηκε σε τρεις sold out παραστάσεις τον περασμένο Ιούνιο. Τώρα επιστρέφει στον ίδιο χώρο στο The Hub Events για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Η Popaganda συνάντησε τον Μάκη Παπαδημητράτο, τον γνωστό σε όλους δημιουργό του Τσίου, και τον Αντώνη Τσιοτσιόπουλο (Neon, Σουρελαϊκέν) που έγραψαν τα κείμενα και σκηνοθέτησαν το τολμηρό αυτό εγχείρημα. Τολμηρό γιατί «600 θεατρικές παραστάσεις ανεβαίνουν το χειμώνα στην Αθήνα. Μονό εμείς όμως παρουσιάζουμε variete», όπως λέει χαμογελώντας ο Αντώνης.
Στα 150’ λεπτά του Δε Variète θα δείτε θεατρικά σκετς, τραγουδιστές (Φοίβος Δεληβοριάς, Σπύρος Γραμμένος, Wedding Singers, Mc Yinka είναι κάποιοι απο αυτούς που θα εμφανιστούν) ακροβάτες, μάγο και ζογκλέρ. Θα πίνετε το ποτό σας και θα γελάσετε, θα διασκεδάσετε αλλά θα και θα σκεφτείτε και πέντε πράγματα όταν επιστρέψετε σπίτι. Τουλάχιστον αυτή είναι η επιθυμία του Μάκη και του Αντώνη. Οι ίδιοι ονομάζουν την παράσταση που θα παρουσιάσουν αστικό βαριετέ, εγώ πάλι θα το χαρακτήριζα λαϊκό θέαμα και όταν τους το λέω συμφωνούν. Άλλωστε είναι ανοιχτοί, το έργο βρίσκεται σε εξέλιξη, πειραματίζονται ακόμη και δε θα σταματήσουν να το κάνουν.
Πώς και αποφασίσατε να παρουσιάσετε βαριετέ; Μάκης Παπαδημητράτος: Δεν ξεκινήσαμε να κάνουμε βαριετέ αλλά μας προέκυψε. Δεν υπάρχει αλληλουχία μεταξύ της πρόζας και όλων των υπόλοιπων (τραγούδι, ακροβατικά, ζογκλέρ). Σκέψου μάλιστα ότι οι τραγουδιστές θα αλλάζουν κάθε φορά άρα εκ των πραγμάτων τα τραγούδια που θα πουν δεν θα έχουν άμεση σχέση με το κείμενο ή με την όλη θεματολογία. Γι’ αυτό κι εμείς θέλαμε την ομπρέλα του variete να μας σκεπάζει για να υπάρξει η απενοχοποίηση του να είναι όλα σχετικά μεταξύ τους
Αντώνης Τσιοτσιόπουλος: Κάναμε πρόβες στα σκετσάκια, ξέραμε ότι θα έχουμε τραγουδιστές που θα παίξουν, κάποια στιγμή αναρωτηθήκαμε κι εμείς τι είναι αυτό που κάνουμε εδώ; Θέατρο δεν είναι, show δεν είναι, δε βγαίνουμε με φτερά. Όπως φαίνεται κάνουμε βαριετέ.
Ποια είναι τα θέματα που πιάνετε; Μάκης: Δεν υπάρχει κοινό θέμα σε όλα τα σκετς. Τα δικά μου είναι περισσότερο αστικά, καθημερινά, ο Αντώνης έχει κάποια πιο σουρεάλ. Δεν υπάρχει μια τεχνοτροπία ως προς τη γραφή, θα έλεγα ότι μοιάζει πιο πολύ με μωσαϊκό.
Αντώνης: Για παράδειγμα σ’ ένα πιο φεύγα σκετσάκι παρακολουθούμε την Μαρία με τον Ιωσήφ που σκέφτονται τι όνομα να δώσουν στον μικρό. Τα περισσότερα όμως αφορούν την Αθήνα, τους χαρακτήρες που συναντάμε σε μια βόλτα σήμερα ή μέσα σε ένα ταξί.
Έχει και διαδραστικό χαρακτήρα η παράσταση; Μάκης: Τα σκετσάκια είναι σύμφωνα με την κλασική θεατρική φόρμα αλλά ο μάγος παίζει πολύ με τον κοινό. Η παράσταση έχει στοιχεία θεάτρου, τσίρκου και τραγουδιού. Είναι λίγο μυστήριος συνδυασμός. Θυμίζει όντως λαϊκό θέαμα και αυτό που θέλαμε ήταν να φύγουμε λίγο από τον αυστηρό θεατρικό χώρο και να πάμε κάπου που ο θεατής μπορεί να πιεί και να καπνίσει και όλο αυτό να τον διασκεδάζει.
Υπάρχουν εκπλήξεις και για εσάς ακόμη, υπάρχει το ελεύθερο να πειραματιστεί κι ένας τραγουδιστής που συμμετέχει στην παράσταση; Αντώνης: Ε, εντάξει εμείς ξέρουμε ποιοι θα εμφανιστούν, δεν φαντάζομαι.
Φαντάζεστε να σας έσκαγε μύτη η Άντζελα; Αντώνης: Εγώ προσωπικά θα χαιρόμουν, δεν ξέρω ο Μάκης. Μάκης: Αυτό θα ήταν ενδιαφέρον, με το συγκεκριμένο άτομο δηλαδή γιατί ξεφεύγει λίγο από λαϊκό τραγούδι καθώς έχει κάνει μια δικιά της κατηγορία.
Έχετε σκεφτεί άλλα άτομα που θεωρητικά θα ήταν ακατάλληλα για το βαριετέ αλλά θα κολλούσαν στη συγκεκριμένη φάση; Αντώνης: Ο Φλωρινιώτης θα ήταν μια καλή περίπτωση, ο Τέρης Χρυσός και ο Τζων Τίκης. Μεταξύ σοβαρού κι αστείου τρέφω μεγάλο σεβασμό γι’ αυτά τα άτομα. Ο Φλωρινιώτης έχει φτιάξει μόνος του μια περσόνα, είναι μνημείο νομίζω. Μάκης: Με τον Φλωρινιώτη όμως θα θέλαμε και μπαλέτα. Είμαστε λίγο πτωχοί γι’ αυτόν. Αντώνης : Δεν πειράζει, θα κάνουμε εμείς το μπαλέτο.
Τι παραστάσεις σας αρέσει να παρακολουθείτε ως θεατές; Αντώνης: Δεν μου αρέσει να παρακολουθώ θέατρο, μου αρέσει να κάνω θέατρο. Όχι, ότι δεν γίνονται αξιόλογα πράγματα. Μάκης: Και για εμένα ισχύει το ίδιο. Παλιότερα όταν ήμασταν στην σχολή παρακολουθούσα πολύ περισσότερο και σινεμά και θέατρο. Τώρα πια προτιμώ να πάω να πιω μια ρακί με έναν φίλο και να τα πούμε παρά να πάω να κλειστώ σε μια αίθουσα. Αντώνης: Βέβαια, δεν συμβουλεύουμε αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να έρθουν να μας δουν να πάνε να πιουν το ποτό τους αλλού. Μπορούν να έρθουν να πιουν βλέποντας το Δε Variète. Εμείς δεν κάνουμε θέατρο, στην Αθήνα ανεβαίνουν 600 παραστάσεις, βαριετέ μόνο εμείς. Οι ηθοποιοί είναι το χειρότερο κοινό γιατί τα ψειρίζουν όλα. Όχι ότι θέλουμε να πούμε κάτι για τους ηθοποιούς. Ξέρεις, θάβεις όλον τον κόσμο και μετά είσαι εντάξει (γέλια) Μάκης: Τι να κάνουμε λέμε αλήθειες. Για να μιλήσουμε και λίγο σοβαρά η αλήθεια είναι ότι εν δυνάμει το θέατρο μπορεί να σε συγκλονίσει. Είναι η φόρμα που δεν με τρελαίνει πια. Προσωπικά δεν μου αρέσει ούτε το κλασικό ούτε οι σκηνοθετισμοί, τύπου παίρνουν ένα γνωστό κείμενο και του αλλάζουν τα φώτα για να βάλει ο σκηνοθέτης την πινελιά του. Χεστήκαμε ρε φίλε για την πινελιά σου, τέλος πάντων. Θέλουμε στο Δε Variète να μην έρθει το θεατρικό κοινό. Έχει να δει 600 παραστάσεις. Να έρθει ο κόσμος που θέλει να διασκεδάσει, λαϊκός κόσμος που θα χαρεί και θα πάρει και κάτι μαζί του να έχει να το σκέφτεται και στο σπίτι.
Θέλεις και το κοινό που πηγαίνει και βλέπει Σεφερλή στο θεάτρο; Αντώνης: Να πάνε και στον Σεφερλή, να πάνε όπου θέλουν, να δει ο κόσμος ό,τι θέλει. Να δει τηλεόραση, να δει σινεμά, να μη δει τίποτα, να ακούσει λαϊκά, να ακούσει ροκ, να ακούσει Μπετόβεν. Χεστήκαμε. Να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Αυτό τον κόσμο θέλουμε, τον κόσμο που είναι δίπλα μας. Να έρθει ένας άνθρωπος που δεν τον περιμένεις και να σου πει ‘Πέρασα καλά ρε φίλε, γούσταρα’. Νταξ, και ο Σεφερλής τη δουλειά του κάνει, κι εμείς κάνουμε τη δική μας, ο καθένας κάνει τη δουλειά του. Και να σου πω και την αλήθεια αν κοιτούσε κι ο καθένας τη δουλειά του θα ήμασταν πολύ καλύτερα.
Μάκης: Εμείς θέλουμε να έρθει και το κοινό που βλέπει Σεφερλή γιατί μπορεί να δει κάτι διαφορετικό σε εμάς και μπορεί να τον κάνει να πει ‘ας δώσω και μια ευκαιρία στο θέατρο’. Κατά κάποιο τρόπο προσπαθούμε να ανοίξουμε την πίτα του κοινού. Τους ενδιάμεσους πάμε να πιάσουμε. Θα μπορούσαμε να βάλουμε απλά τα σκετσάκια στη σειρά και να κάνουμε μια παράσταση αμιγώς θεατρική, και θα περνούσε καλά ο κόσμος, θα γελούσε αλλά από την άλλη τα χώνουμε κι όλας, στα στερεότυπα. Είμαστε λίγο πανκ. λίγο. Και λαϊκοί και πανκ. Κι αυτή η ισορροπία δίνει κάτι ιδιαίτερο σε αυτή τη δουλειά γι’ αυτό την πιστεύω πολύ.
Αυτό που ονομάζεις λαϊκό κοινό είναι έτοιμο να δει μια πανκ εκδοχή-κριτική της πραγματικότητας ή παίζει να τσινίσει; Μάκης: Κάποιοι μπορεί και να τσινίσουν αλλά δε το σκέφτομαι έτσι. Είπαμε θέλει να έρθει ο κόσμος αλλά όχι να του πούμε και μαλακίες του κόσμου. Θα πούμε αυτά που θέλουμε με τον τρόπο μας, θα έρθει ο κόσμος, θα το δει και θα σκεφτεί μετά ‘τι λένε αυτοί οι τύποι και γιατί το λένε έτσι’΄. Πάντως κουλτούρα δεν πουλάμε. Αντώνης: Δεν έχουμε για να πουλήσουμε. Η αφετηρία μας είναι να πούμε πέντε πράγματα. Επειδή ως άνθρωποι μας αρέσει να βλέπουμε τον κόσμο να γελάει βάζουμε χιούμορ στα έργα μας. Το χιούμορ είναι ένα μέσο επικοινωνίας ανάμεσα σε ανθρώπους που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος.
The Hub Events (Αλκμήνης 5, Κ. Πετράλωνα). Τηλέφωνο κρατήσεων: 210 3411009
Ημερομηνίες παραστάσεων:
Οκτώβριος: 25/10, 26/10 και 31/10,
Νοέμβριος: 1/11, 2/11, 7/11, 9/11, 14/11, 16/11
Δεκέμβριος :5/12, 7/12 , 11/12 και 12/12
Ώρα έναρξης: Παρασκευή /Σάββατο – 21:00 και Κυριακές (και Πέμπτη 11/12) – 20:00
Διάρκεια παράστασης: 150’ (συν 15′ διάλειμμα)
Τιμή εισιτηρίου: 12 ευρώ
Μπύρα-κρασί: 3 ευρώ
Ποτό: 5 ευρώ
