Στον αντίποδα του φαντασμαγορικού Έλβις του Μπαζ Λούρμαν, η Σοφία Κόπολα στο Priscilla χαμηλώνει κατά πολύ την ένταση και στρέφει την προσοχή της στη φιγούρα που μοιράστηκε τεράστιο μέρος της φήμης του βασιλιά της ροκ, αλλά αποτελούσε ως τώρα ίσως ένα αίνιγμα για το ευρύ κοινό. Η Πρισίλα Πρίσλεϊ, που γνώρισε στην εφηβεία της τον Έλβις, σχεδόν παράτησε το σχολείο για να μετακομίσει στο σπίτι του στο Μέμφις, την περίφημη Γκρέισλαντ, και έγινε αντικείμενο κουτσομπολιού, ζήλειας και λατρείας από εκατομμύρια γυναίκες, ανθίζει σταδιακά μπροστά στο φακό της σκηνοθέτιδας του Χαμένοι στην Μετάφραση και των Αυτόχειρων Παρθένων στη νέα ταινία, που βραβεύτηκε στο τελευταίο φεστιβάλ Βενετίας για την κεντρική ερμηνεία της ανερχόμενης Κέιλι Σπέινι.
Μικροσκοπική (μπροστά στο γίγαντα Τζέικομπ Ελόρντι, που υποδύεται έναν περίπλοκο Έλβις), προσεκτική και αναγκασμένη να μεγαλώσει απότομα, η Πρισίλα της Σπέινι μπαίνει στο ρόλο με την ορμή, την έκπληξη και, μετέπειτα, την απογοήτευση που μόνο μια τόσο απίθανη ερωτική ιστορία ανάμεσα σε μια μαθήτρια και το μεγαλύτερο μουσικό είδωλο όλων των εποχών θα μπορούσαν να φέρουν.
Παρακάτω, η σκηνοθέτης/σεναριογράφος και η πρωταγωνίστρια του Priscilla μιλούν για το πώς μετέφεραν στο σινεμά το αμφιλεγόμενο ρομάντζο, το πώς αντιμετωπίζουν την ευθύνη τους απέναντι σε μια ηρωίδα που είναι ακόμα ζωντανή και το πώς το κάστινγκ του Ελόρντι ήταν το σωστό για τον Έλβις.
Σοφία, τι έκανε το Priscilla την τέλεια ταινία για την όγδοη σκηνοθετική σου απόπειρα;
Σοφία Κόπολα: Διάβασα τα απομνημονεύματα της Πρισίλα Πρίσλεϊ και δεν περίμενα ότι θα με καθήλωναν τόσο πολύ. Έμεινα έκπληκτη γιατί συνειδητοποίησα πόσο λίγα ήξερα γι ‘αυτήν και με συγκίνησε πολύ η ιστορία της. Συνδέθηκα με τον τρόπο που περιέγραψε όλα όσα πέρασε για να γίνει από κορίτσι μια ανεξάρτητη γυναίκα, μετά από μια τόσο ασυνήθιστη περίσταση. Δεν είχα ιδέα ότι πήγαινε στο γυμνάσιο και ταυτόχρονα ζούσε στην Γκρέισλαντ. Και ένιωσα ότι η ιστορία της λέει τόσα πολλά για τις γυναίκες της γενιάς της μητέρας μου και για όσα περνούσαν τα κορίτσια, αλλά με έναν πραγματικά μοναδικό τρόπο. Αποφάσισα, να βουτήξω σε αυτόν τον κόσμο του αμερικανικού φολκλόρ της Γκρέισλαντ της δεκαετίας του ’60.
Κέιλι, όταν πρωτοδιάβασες το σενάριο της Σοφία, τι ξεχώρισες περισσότερο από την ιστορία της Πρισίλα και με τι συνδέθηκες που σε βοήθησε να την υποδυθείς;
Κέιλι Σπέινι: Αυτό που βρήκα κάπως σοκαριστικό έχει σχέση με το ότι μεγάλωσα σε μια οικογένεια που λάτρευε τον Έλβις. Πηγαίναμε συχνά στην Γκρέισλαντ και αυτό ήταν μεγάλο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Ήξερα, προφανώς, ότι η Πρισίλα είχε δεσμό με τον Έλβις και είχα δει τις θρυλικές φωτογραφίες, αλλά δεν γνώριζα την πλευρά της. Βρήκα, λοιπόν, συναρπαστική την ιστορία της και την ευκαιρία να την πούμε, γιατί πιστεύω ότι είναι καιρός. Όταν διάβασα το σενάριο της Σοφία, ήταν πολύ οπτικό. Ένιωθες ότι βρισκόσουν μέσα σε αυτό το περιβάλλον. Έχοντας μεγαλώσει με τις ταινίες της Σοφία και τον τρόπο που εντρυφεί στις γυναικείες ιστορίες, το βρίσκω είναι πολύ σπάνιο σε πολλές από τις σημερινές ταινίες. Πάντα βρίσκει την αλήθεια στην απεικόνιση των κοριτσιών στην εφηβεία. Χαίρομαι που μπορέσαμε να πούμε αυτή την ιστορία που δεν έχει ξαναειπωθεί, αλλά με τη συγκεκριμένη σκηνοθέτιδα, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ άλλο άτομο να τη λέει.
Ποιες ήταν οι μεγαλύτερες προκλήσεις στη μεταφορά του βιβλίου στο σινεμά και στη δημιουργία ενός χαρακτήρα σε ταινία που υποδύεται μια αληθινή διασημότητα;
Σοφία Κόπολα: Ήταν όντως μια νέα πρόκληση για μένα. Δεν έχω ξαναδουλέψει ποτέ με τέτοιο χαρακτήρα, δηλαδή με την ιστορία κάποιου ανθρώπου που είναι εν ζωή και θα δει την ιστορία [του στην οθόνη]. Σίγουρα με απασχολούσε, μαζί με το πώς μπορώ να εκφράσω αυτό με το οποίο συνδέομαι με την ιστορία της και το να βεβαιωθώ ότι είναι μια ιστορία που η Πρισίλα πιστεύει ότι αντιπροσωπεύει την εμπειρία της. Τα είχα υπόψη μου όλα αυτά. Και νομίζω ότι ήταν μεγάλη πρόκληση να πάρω ένα τόσο μεγάλο κομμάτι της ζωής κάποιου και να το συνοψίσω στη διάρκεια μιας ταινίας. Πώς μπορώ να το κάνω αυτό και να διατηρήσω την ουσία όλων όσων πέρασε; Ήθελα η ταινία να περιέχει αυτές τις αναμνήσεις που ενώνονται και μετά, στο τέλος, να υπάρχει μια αίσθηση του πώς ήταν η εμπειρία της, ελπίζω.
Kέιλι, πώς προετοιμάστηκες για τον ρόλο σου; Τι σε βοήθησε να πετύχεις την ενσάρκωση αυτή; Και πόσο συνέβαλλαν σε αυτό το χτένισμα και το μακιγιάζ;
Κέιλι Σπέινι: Το πρώτο βήμα ήταν να διαβάσω το βιβλίο και ταυτόχρονα το σενάριο και να εντρυφήσω σε αυτά. Μετά έγραψα τις βασικότερες ερωτήσεις που είχα και αφιέρωσα χρόνο στο να συναντηθώ με την ίδια την Πρισίλα και να προσπαθήσω να περάσω από αυτό το κεφάλαιο της ζωής της. Ήθελα να νιώθει άνετα. Δεν ήθελα να νιώσει ότι της έπαιρνα συνέντευξη. Ήθελα να βγει με φυσικότητα όλο αυτό. Αλλά επέστρεφε σε αυτές τις συγκεκριμένες αναμνήσεις που είχε μαζί του και ήταν πραγματικά ξεχωριστή η λεπτομέρεια με την οποία μιλούσε. [Προσπάθησα να απορροφήσω την παρουσία] της γυναίκας που έζησε αυτή τη ζωή. Τα μάτια της άστραφταν μιλώντας για ορισμένες στιγμές που είχε ζήσει ή γελούσε με ένα αστείο που καταλάβαιναν μόνο οι δυο τους. Αυτά τα μικρά πράγματα με βοήθησαν να συνθέσω αυτό το τεράστιο παζλ, ειδικά με τον τρόπο που το περιγράφει η Σοφία, με αυτό τον ιμπρεσιονιστικό και “αναμνηστικό” τρόπο που ανέφερε πριν.
Σοφία Κόπολα: Είναι συναρπαστική γυναίκα [η Πρισίλα] και συμπεριφέρεται με μια χάρη, μιλάει ήρεμα, αλλά έχει και ένα τσαγανό και μια προστατευτικότητα που δεν σε κάνει να τη θεωρείς θύμα ούτε λεπτό. Είναι σημαντικό να δεις τη δύναμη πίσω από αυτή την εύθραυστη θηλυκότητα.
Το βιβλίο “Elvis and Me” το έγραψε το 1985. Τι είδους συνεργασία είχες μαζί της για να γίνει ταινία;
Σοφία Κόπολα: Είχα τη δυνατότητα να μιλάω πολύ μαζί της, και από κοντά, όταν ξεκινούσα και μετά καθώς έγραφα το σενάριο. Μάζευα ερωτήσεις και κατά καιρούς τη ρωτούσα, αν ήθελα να προσθέσω κάτι για να γεμίσουν κενά της ιστορίας. Μετά διαβάσαμε μαζί το σενάριο και μου έδωσε μερικές πολύ βοηθητικές λεπτομέρειες που έκαναν κάποια πράγματα πιο ανθρώπινα. Ειδικά η σκηνή όπου βρίσκονται στον κινηματογράφο και ο Έλβις κάνει ότι τραγουδάει μαζί με τον Χάμφρεϊ Μπόγκαρτ και μιλάει για τον Μάρλον Μπράντο δεν νομίζω ότι υπάρχει στο βιβλίο. Και ήταν μια ιστορία που η Πρισίλα είπε σε μένα και το θεώρησα πολύ σημαντικό να τη συμπεριλάβω, γιατί έλεγε τόσα πολλά για τις απογοητεύσεις του Έλβις ως καλλιτέχνη και το ότι ήθελε να γίνει σοβαρός ηθοποιός. Και βλέπουμε από πού προέρχεται η απογοήτευσή του. [Είπε επίσης και για το] πώς δεν ήταν σε θέση να έρθει πραγματικά κοντά σε καμία από τις άλλες γυναίκες που ήταν σύζυγοι της μαφίας του Μέμφις και για την απομόνωσή της και την πίεση που είχε να συμβολίζει αυτό το ιδανικό.
Πώς ήταν η πρώτη συνάντηση μεταξύ σας; Οι πρώτες σας εντυπώσεις;
Κέιλι Σπέινι: Όπως είπα, μεγάλωσα με τις ταινίες της Σοφία, οπότε είχα αγωνία [γέλια].
Σοφία Κόπολα: Α ναι, δεν ήξερες ποιος ήταν ο ρόλος και έβγαλα το iPad μου κι άρχισα να σου δείχνω φωτογραφίες.
Κέιλι Σπέινι: Αλλά είχαμε μια ωραία κουβέντα, στο πρώτο μισό σκεφτόμουν συνέχεια “τώρα τι είναι αυτό;”.
Σοφία Κόπολα: Ήθελα να της δείξω ένα σωρό φωτογραφίες της Πρισίλα που είχα. Γιατί πάντα χρειάζομαι οπτικό υλικό για να εξηγήσω αυτό που σκέφτομαι. Και πιστεύω ότι είπαν τόσα πολλά. Αλλά έχει πλάκα που το λες αυτό [σ.σ. απευθύνεται στην Κέιλι], το ότι δεν ήξερες περί τίνος πρόκειται. Ήπιαμε καφέ και μιλήσαμε για τον ρόλο και για το ότι είσαι μέρος αυτού του κόσμου. Και μάθαμε πράγματα η μία για την άλλην και εγώ κατάλαβα ότι ήθελα να το κάνω. Και μετά συναντήσαμε τον Τζέικομπ στα γυρίσματα.
Πώς ήταν η συνεργασία σου μαζί του, Κέιλι;
Κέιλι Σπέινι: Θαύμαζα τη δουλειά του και με ενδιέφερε το τι θα έφερνε στο ρόλο. Του έστειλα μήνυμα αμέσως μόλις έμαθα ότι πήρε τον ρόλο και συναντηθήκαμε μερικές φορές. Ήθελα να καταλάβω τι άτομο είναι, για να νιώσουμε άνετα μεταξύ μας γιατί έπρεπε να γυριστεί η ταινία σε 30 μέρες, πράγμα που είναι τρελό. Με προστάτευε σε όλη τη διαδικασία. Έκανε πολλή έρευνα και είναι φυσικά χαρισματικός και πολύ ειλικρινής. Ήταν ωραίο που φάνηκαν αυτές οι πλευρές του. Ήταν ένας ηθοποιός που μπορούσα να εμπιστευτώ κάθε μέρα, σε οποιαδήποτε σκηνή. Ήξερα ότι θα είχε να προτείνει μια ιδέα ή να ανατρέψει κάτι. Σε μεγάλο μέρος της ταινίας, εγώ αντιδρώ σε αυτά που κάνει, οπότε ήταν βασικό να μπορώ να τον εμπιστευτώ. Σαν ηθοποιός είναι πολύ δοτικός. Είμαι τυχερή και χαρούμενη που τον έβλεπα να υποδύεται αυτό τον ρόλο κάθε μέρα.
Σοφία, η Πρισίλα είναι πολύ δυνατός γυναικείος χαρακτήρας, σαν εκείνους που συνήθως εξερευνάς στις ταινίες σου. Γιατί ήταν σημαντικό για σένα το ταξίδι της, όσο, ας πούμε, ήταν το Χαμένοι στη Μετάφραση ή το Somewhere ή η Μαρία Αντουανέτα;
Σοφία Κόπολα: Είναι δύσκολο να το εκφράσω, αλλά σε επίπεδο ιστορίας με ενδιαφέρει πώς γίνονται οι άνθρωποι αυτό που γίνονται και πώς βρίσκουν την ταυτότητά τους. Η συγκεκριμένη ταινία αφορούσε αυτό το στοιχείο πάρα πολύ. Επίσης, είναι συνδεδεμένη με τη γενιά της μητέρας μου και τι πέρασε εκείνη και μετά βλέπω τις κόρες μου και σκέφτομαι πόσα έχουν αλλάξει ανάμεσα σε όλες αυτές τις γενιές, αλλά και πόσα πράγματα έχουν μείνει τα ίδια.
