Τέλος εποχής χθες βράδυ για τις Χρυσές Σφαίρες, τα πιο προβεβλημένα αλλά και λιγότερο αξιόπιστα απ’ όλα τα βραβεία της προ-οσκαρικής κούρσας, με την φετινή τους απονομή να είναι η τελευταία του διδύμου Tina Fey / Amy Poehler. Οι δυο σπουδαίες κυρίες της αμερικανικής κωμωδίας έφεραν για τρίτη χρονιά έναν αξιαγάπητο συνδυασμό φινέτσας και τσουχτερής σάτιρας στη σκηνή της Ένωσης Ανταποκριτών Ξένου Τύπου του Χόλυγουντ, μια ευπρόσδεκτη αλλαγή απ’ την στα όρια της σκατολογίας προκλητικότητα του Ricky Gervais, που εισήγαγε τις τελετές των Σφαιρών στην νέα, πιο οσκαρική τους εποχή –μέχρι το 2010, αν θυμάσαι, οικοδεσπότες στις Σφαίρες ήταν τα ίδια τα μέλη της όπου χρειαζόταν, με ηθοποιούς κι αστέρες να τελούν χρέη παρουσιαστών στις κατηγορίες.
Από τα #SonyLeaks μέχρι το σκάνδαλο Bill Cosby, κι από το γάμο του βραβευόμενου για συνολική συνεισφορά George Clooney μέχρι την τρομοκρατική επίθεση στα γραφεία του Charlie Hebdo, όλα βρήκαν μια θέση στη χθεσινοβραδινή τελετή, που είχε και για όλους τους σοβαρούς της υποψήφιους από ένα βραβείο, εκτός απ’ τα δυο της φαβορί: το δυναμικότερο entry της κινηματογραφικής βραβειακής κούρσας The Imitation Game και ο πολυτραγουδισμένος τηλεοπτικός βετεράνος True Detective ήταν οι δυο τίτλοι που έφυγαν με άδεια χέρια, αποτελώντας και τις μεγαλύτερες εκπλήξεις της βραδιάς.
Το The Imitation Game, η βρετανική παραγωγή για τη συμβολή του μεγάλου μαθηματικού Alan Turing στην έκβαση του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου, απέτυχε να ρευστοποιήσει το θετικό του buzz σε κάθε μια απ’ τις πέντε κατηγορίες που ήταν υποψήφιο με τη μεγαλύτερη ήττα της ταινίας να σημειώνεται στην άτυπη σύγκρουση των μεγάλων μαθηματικών: η ερμηνεία του Eddie Redmayne ως Stephen Hawking στο The Theory of Everything επισκίασε εκείνη του Benedict Cumberbatch στην κατηγορία Ά Ανδρικού Δραματικού Ρόλου, αρκετά ανατρεπτική εξέλιξη που θα μπορούσε να θέσει εν αμφιβόλλω την οσκαρική προοπτική του εκρηκτικά ανερχόμενου Βρετανού. Παράλληλα, η μεγάλη μάχη της μικρής οθόνης ήταν ανάμεσα στα δυο πιο ενήλικα δράματα που έχει παράξει η αμερικανική τιβί στην ιστορία της ολόκληρη ίσως, με το Fargo να υπερνικά το True Detective στην κατηγορία Καλύτερης Δραματικής Μίνι Σειράς, και το vote split ανάμεσα στους Woody Harrelson και Matthew McConaughey να διευκολύνει την πορεία του Billy Bob Thornton προς το βραβείο Ανδρικής Ερμηνείας σε Μίνι Σειρά.
Μεγάλος νικητής της βραδιάς ήταν αναμφίβολα το Boyhood , ο τίτλος του οποίου ακούστηκε τρεις φορές στη διάρκεια της τελετής, κι ανέβασε στη σκηνή τη Patricia Arquette για το βραβείο Α’ Γυναικείας Δραματικής Ερμηνείας και τον Richard Linklater για να παραλάβει βραβεία Σκηνοθεσίας και Καλύτερης Δραματικής Ταινίας. Το hat trick της 12-χρόνια-στο-γύρισμα ταινίας ενηλικίωσης σε συνδυασμό με τη διπλή βράβευση του Birdman στις κατηγορίες Σεναρίου και Ά Ανδρικής Κωμικής Ερμηνείας για τον Michael Keaton (στο ρόλο ηθοποιού που προσπαθεί να αποτινάξει από πάνω του το ερμηνευτικό του παρελθόν ως υπερήρωας), έρχονται να εδραιώσουν μια κάποια τάση για meta-αφηγήσεις στο φετινό βραβειακό χορό. Οι φτωχές συγκομιδές των δυο ταινιών όμως, σε σχέση με τον αριθμό των υποψηφιοτήτων τους (3 στις 5 για το Boyhood και 2 στις 7 για το Birdman, που έχασε το βραβείο Καλύτερης Κωμικής Ταινίας χάρις στην ξεκάρφωτη μοναδική νίκη του The Grand Budapest Hotel υποδεικνύουν όχι μονάχα την έλλειψη ξεκάθαρου φαβορί στην φετινή οσκαρική κούρσα, αλλά και μια κάποια ατονία στα δίπολα που σχηματίζονται.
Αυτήν την έλλειψη ηλεκτρισμού θα έρθουν να διορθώσουν τα βραβεία των επαγγελματικών σωματείων που ξεκινούν τις απονομές τους στις ερχόμενες εβδομάδες, αρχής γενομένης με τα βραβεία των παραγωγών (PGA) και των ηθοποιών (SAG) στις 24 και 25 Γενάρη αντίστοιχα, όπου και θα φανεί το κατά πόσον η βραβειακή εύνοια του Boyhood θα συνεχιστεί κι εντός της χολιγουντιανής βιομηχανίας, ή θα επαναληφθεί η χρονιά όπου το The Social Network μάζεψε τη λατρεία κριτικών, δημοσιογράφων και θεατών, για να χάσει τα συντεχνιακά βραβεία από το The King’s Speech, που έχτισε στην τελική ευθεία μια σαρωτική πορεία προς τα Όσκαρ. Σ’ αυτό το ενδεχόμενο ποντάρει το στρατόπεδο του The Imitation Game, με τα δυο σωματεία που μιλάμε στο τέλος του Γενάρη να είναι τα επιδραστικότερα της χολυγουντιανής βιομηχανίας κι τα ενδεικτικότερα για την πορεία της οσκαρικής κούρσας, ή τουλάχιστον σαφώς πιο σημαντικά απ’ τα βραβεία μιας ένωσης 95 δημοσιογράφων που έχουν τόση σχέση με τον κινηματογράφο, όση έχουν με το θέατρο οι άνθρωποι που απονέμουν τα βραβεία Κάρολος Κουν, για παράδειγμα.
Απλώς καλό είναι να θυμόμαστε πως, τέτοιες χρονιές άτονων διπόλων, υπάρχει και μια τάση να εμφανίζονται σκοτεινά, καθυστερημένα φαβορί, κι όπως στο ποδόσφαιρο με τους Γερμανούς, έτσι και με τα Όσκαρ στο τέλος να κερδίζει ο Clint Eastwood.
Διαβάστε επίσης τη συνέντευξη του πρωταγωνιστή του Boyhood, Ellar Coltrane, στον Θεοδόση Μίχο.
