Η οδυνηρή συνειδητοποίηση ενός κόσμου άγριου και εφιαλτικού, ο οποίος συχνά ξεπερνάει τις δυνατότητες του κοινού ανθρώπου που -ήδη από τα προϊστορικά χρόνια- αισθανόταν αδύναμος και ελάχιστος μπροστά στο ασύλληπτο της αφιλόξενης φύσης και του χάους που τον περιβάλλει, δεν άργησε να δημιουργήσει την ιδέα του Μεσσία.
Ενός όντος, δηλαδή, με υπερφυσικές δυνάμεις ικανού να τον λυτρώσει και να τον απαλλάξει από τις κάθε λογής δυσκολίες, τα βάσανα και τα δεινά μιας καθημερινότητας ενίοτε αδυσώπητης, δυσβάστακτης -στις φυσικές συνθήκες- επιθετικής και καταστροφικής. Σε περιόδους ειδικά που ο άνθρωπος διαπιστώνει ότι δοκιμάζεται φριχτά, ότι υποβιβάζεται και εξευτελίζεται, ότι χάνει την υπόστασή του και περιέρχεται σε αδιέξοδο, αυτή η ανάγκη για μία άνωθεν βοήθεια που θα τον ανασύρει από την αθλιότητα, γίνεται σπαρακτικά επιτακτική.
Και είναι τότε, μπροστά στο αδύνατο, στο αξεπέραστο, που γεννιέται η παράλογη ύπαρξη ενός μεσσία που θα πολεμήσει και θα νικήσει το επίσης παράλογο της ζωής. Αυτός, πάντως, ο Μεσσίας έχει πάντα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά: Διαθέτει μία έμφυτη αγγελικότητα, κατανόηση, καλοσύνη, ευγένεια, καθώς και μια οικουμενική αγάπη για όλα τα πλάσματα.
Άλλωστε, είναι τίμιος, μεγαλόψυχος, ανιδιοτελής, προστάτης των αδικημένων και τιμωρός των κακών, της βαναυσότητας, της βίας και τους εγκλήματος, ο οποίος καταπολεμά την αρνητική πλευρά της ζωής και -πάνω απ’ όλα- μάχεται για έναν καλύτερο κόσμο. Απ’ την άλλη, βέβαια, παρόλο που εξωτερικά διαθέτει τα ανθρώπινα χαρακτηριστικά, διαφέρει εντελώς από τον άνθρωπο.
Frank Miller
Μπάτμαν: Ο Σκοτεινός Ιππότης επιστρέφει
Εκδόσεις: Anubis
Σελίδες: 216
Μπορεί μεν να έχει αισθήματα και ανάγκες, αλλά οι κρυφές του δυνάμεις είναι υπερκόσμιες, έρχονται -θα έλεγε κανείς- από το επέκεινα της πραγματικότητας, για να καταστήσουν λογικοφανή την προσμονή μιας καλύτερης ζωής. Μιας ζωής που θα βελτιωθεί σημαντικά με τη συνδρομή αυτού του θεϊκού πλάσματος που ήρθε σε μια ιδανική Γη Επαγγελίας. Σε κάθε περίπτωση, αυτός ο Μεσσίας- Υπέρπλασμα δεν είναι παρά η μυθολογική προβολή εκείνου που θα θέλαμε να υπάρχει, ενδεχομένως ο ίδιος ο εαυτός μας όπως θα επιθυμούσαμε να ήταν.
Κάθε άλλο, λοιπόν, παρά είναι τυχαίο που όλες οι μυθολογίες του κόσμου είναι γεμάτες από τέτοια πλάσματα-σωτήρες, γεννημένα στην ανθρώπινη φαντασία – ιδιαίτερα σε σκοτεινές περιόδους. Σωτήρες που κατέβηκαν στη Γη από κάποιο μακρινό, αινιγματικό και μυστηριώδες σύμπαν – είτε με τη μορφή θεών που εξανθρωπίστηκαν, είτε σαν γιοι των ανθρώπων που οι θεοί τους προίκισαν με ορισμένες εξαιρετικές ικανότητες για να βοηθήσουν τους συνανθρώπους τους, είτε ως ημίθεοι ή υπερήρωες, μεταξύ άλλων ο Προμηθέας, ο Ηρακλής, ο Μωυσής – η λίστα είναι μακρά.
Η μοντέρνα μυθολογία, πάλι, θέλοντας να απομακρυνθεί από τη μεταφυσική ιδέα της καταγωγής του υπερανθρώπου, τον θέλησε -τις περισσότερες φορές- να προέρχεται από τον ίδιο τον άνθρωπο: ο 18ος και ο 19ος αιώνας δημιούργησαν έναν νέο υπεράνθρωπο, σκοτώνοντας την ιδέα του θεού και στήνοντας πάνω στο πτώμα του έναν νέο γήινο θεό: την επιστήμη και την τεχνολογία. Ο «Φρανκενστάιν» (1818) της Μαίρης Σέλεϋ -για παράδειγμα- είναι ο καινούργιο Μεσσίας. Ο άνθρωπος, πλέον, κατασκευάζει μόνος του, με τα χέρια του και τη διάνοιά του, τον υπεράνθρωπο-υπηρέτη του, που θα τον βοηθήσει να εξυψώσει την ζωή του σε ένα ανώτερο επίπεδο.
Όσο για τους υπερανθρώπους του εικοστού αιώνα, ο Σούπερμαν είναι ο πρώτος που έγινε διάσημος, ένας χαρακτήρας των κόμικς που εμφανίστηκε το 1938, ο οποίος διατηρεί ουκ ολίγα στοιχεία από την αρχέγονη μυθολογική εποχή. Έρχεται, όπως οι αρχαίοι πρόγονοί του θεοί, από το μακρινό διάστημα και διαθέτει, ασφαλώς, θαυμαστά χαρίσματα: Πετάει, βλέπει με ακτίνες Χ, έχει υπερακοή, αλλά και μία τρομακτική δύναμη. Και όπως οι μυθικοί προγονοί του, οι άγγελοι, έτσι και αυτός μπορεί να βρίσκεται κάθε στιγμή όπου υπάρχει ανάγκη, μια και η ασύλληπτη ταχύτητά του εκμηδενίζει την απόσταση.
Την ίδια χρονική περίοδο που δημιουργήθηκε ο Σούπερμαν, μία σειρά από παραπλήσιους, αν και εξίσου εντυπωσιακούς τέτοιους «χάρτινους» χαρακτήρες, έκανε την εμφάνισή της –από έναν νέο εκδοτικό οίκο κόμικς με το όνομα Μάρβελ- με κυριότερους από αυτούς τον Σπάιντερμαν, τους X-Men, τους 4 Φανταστικούς, τον Χαλκ, τον Iron Man, τον Κάπταιν Αμέρικα και πολλούς άλλους. Είναι η εποχή που τα κόμικς μεσουρανούν, σε μια συγκυρία όλο αβεβαιότητα και ανασφάλεια, όπως ήταν τα χρόνια λίγο πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.
Στις αρχές του 1939, η επιτυχία του Σούπερμαν ώθησε τους υπεύθυνους της εταιρείας National Comics Publications (μετέπειτα DC Comics) να αναζητήσουν περισσότερους υπερήρωες για το αναγνωστικό κοινό τους. Ως απάντηση, ο Μπομπ Κέιν δημιούργησε τον χαρακτήρα με όνομα “The Bat-Man” (Ο Άνθρωπος – Νυχτερίδα). Η πρώτη εμφάνιση του Μπάτμαν έγινε τον Μάιο του 1939 στο τεύχος 27 του περιοδικού Detective Comics. Και το χαρακτηριστικό που τον έκανε τόσο δημοφιλή, από την πρώτη στιγμή, ήταν ότι παρουσιάστηκε στο κοινό ένας ρεαλιστικός υπερήρωας με εντελώς ανθρώπινα χαρακτηριστικά και προβλήματα με τα οποία μπορούσε να ταυτιστεί ο αναγνώστης και να τα κατανοήσει.
Η επανακυκλοφορία του θρυλικού graphic novel «Μπάτμαν: Ο Σκοτεινός Ιππότης Επιστρέφει» του Frank Miller είναι ένα εκδοτικό γεγονός – μια συλλεκτική έκδοση των 30 χρόνων ενός από τα πιο αναγνωρισμένα κόμικς όλων των εποχών.
Μαζί με τον Klaus Janson (μελάνι) και τη Lynn Varley (χρώμα), ο εικονογράφος-σεναριογράφος Frank Miller κατάφερνα να δημιουργήσουν εκ νέου το θρύλο του Μπάτμαν σε αυτό το έπος ενός μελλοντικού παρηκμασμένου Γκόθαμ, δέκα χρόνια μετά την απόσυρση του Σκοτεινού Ιππότη – «ίσως το καλύτερο δείγμα εμπορικής εικονογραφημένης τέχνης που κυκλοφόρησε ποτέ» – όπως το έθεσε ο Στήβεν Κινγκ.
Ο Σκοτεινός Ιππότης, λοιπόν, επιστρέφει στη δράση και αντιμετωπίζει μια νέα γενιά εγκληματιών. Η παρούσα χορταστική έκδοση –με τα αξεπέραστα σχέδια και την πυρετώδη αφήγηση- είναι μία συναρπαστική περιδιάβαση στον κόσμο του υπερήρωα, όπου τίποτα δεν είναι αυτονόητο και τα πάντα μπορούν να συμβούν. Αλλά αποτελεί και έναν φόρο τιμής σε μια ολόκληρη εποχή, η οποία παραμένει δραματικά επίκαιρη. Ίσως γιατί η ανάγκη για ήρωες, που θα υπερασπίζονται διαχρονικές αξίες, μοιάζει περισσότερο επιτακτική από ποτέ…
Ο καθηγητής Ντέιβιντ Λούρι είναι ένας χωρισμένος πενηντάρης που νιώθει πόθο αλλά όχι πάθος. Όταν η σχέση του με μια φοιτήτριά του προκαλεί σκάνδαλο, χάνει τη δουλειά του, οι φίλοι του τον κάνουν πέρα και η πρώην γυναίκα του τον γελοιοποιεί. Ο Ντέιβιντ καταφεύγει στο απομονωμένο αγρόκτημα της κόρης του, και η επίσκεψή του παρατείνεται, καθώς προσπαθεί να βρει νόημα σε αυτή τη σχέση, τη μόνη που του έχει απομείνει. Αλλά η σκληρή πραγματικότητα εισβάλλει μια μέρα στο αγρόκτημα, μέσα από ένα περιστατικό ασύλληπτης βίας. Ο Ντέιβιντ αδυνατεί να προστατέψει την κόρη του ή έστω να την καταλάβει, όπως αδυνατεί συνολικά να καταλάβει αυτόν τον καινούριο κόσμο, τον τόσο διαφορετικό από όσα ήξερε και πίστευε ο ίδιος. Ένα σπουδαίο μυθιστόρημα, στο φόντο της ταραγμένης Νότιας Αφρικής των πρώτων χρόνων μετά το απαρτχάιντ, με το οποίο ο J.M. Coetzee έγινε ο πρώτος συγγραφέας που απέσπασε δύο φορές το βραβείο Booker.
Χρήστος Μαρκογιαννάκης
Ο δολοφόνος στις σελίδες
Εκδόσεις: Μίνωας
Σελίδες: 328
Μια σειρά φρικτών δολοφονιών συνταράσσει την Αθήνα. Ο τρόπος, ο τόπος και η σκηνοθεσία των εγκλημάτων είναι εμπνευσμένα από τους μεγαλύτερους συγγραφείς αστυνομικής και νουάρ λογοτεχνίας: Άγκαθα Κρίστι, Έντγκαρ Άλαν Πόε, Φρεντ Βαργκάς, Πέτρο Μάρκαρη. Η αλληλουχία των δολοφονιών δεν είναι τυχαία. Ακολουθεί τη σειρά με την οποία είναι τοποθετημένα τα βιβλία στη βιβλιοθήκη του επιφορτισμένου με τις υποθέσεις αστυνόμου Χριστόφορου Μάρκου. Κινούμενος ανάμεσα στα μέλη μιας αναγνωστικής λέσχης, έναν νέο συνάδελφο που μοιάζει πολύ καλός για να είναι αληθινός και μια αποτυχημένη σύντομη σχέση του που ψάχνει για εκδίκηση, ο Μάρκου αναζητά τον αόρατο δολοφόνο μεταξύ της πραγματικότητας και των σελίδων αγαπημένων του βιβλίων. Και με κάθε μυθιστόρημα, οι νεκροί πολλαπλασιάζονται…
Σοφία Νικολαΐδου
Δικά μας παιδιά
Εκδόσεις: Μεταίχμιο
Σελίδες: 352
Αυτή είναι η ιστορία της δικής μας γενιάς, που πιστέψαμε πως θα γίνουμε καλύτεροι από τους γονείς μας. Και τώρα βλέπουμε τα παιδιά μας να μεγαλώνουν, να κάνουν τα λάθη τους, να φεύγουν μπροστά.
Φωνές και ουρλιαχτά στο γήπεδο, στη θύρα με τα θηρία. Αίμα στα πεζοδρόμια. Κρυφοί λογαριασμοί στα σόσιαλ. Συμμαθητές που δαγκώνουν σαν οχιές στα προαύλια των σχολείων. Κορίτσια που κάνουν αγορίστικα πράγματα. Μανάδες που ανησυχούν. Μανάδες που τα παρατούν. Μανάδες με κότσια. Πατεράδες που γίνονται μάνες στα ζόρικα και πατεράδες που δεν είναι εντάξει. Δυο γενιές – και γκρεμός ανάμεσα. Θα έρθει η στιγμή που θα απλώσουν το χέρι;
Αυτή είναι μια ιστορία για όσα ξέρουμε, αλλά και για όσα δεν θα μάθουμε ποτέ. Γιατί κάθε γενιά νομίζει ότι προστατεύει τα παιδιά της. Μα, αν ακούσουμε την ιστορία από την άλλη πλευρά, θα δούμε ότι και τα παιδιά προστατεύουν τους γονείς από όσα δεν θα υποψιαστούν – και ευτυχώς. Αυτή είναι μια ιστορία για ένα ραπ συγκρότημα, για τα όνειρα που παίρνουν εκδίκηση, για τα παιδιά που έσωσε η μουσική.
Richard Osman
Ο διάβολος πεθαίνει τελευταίος
Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ
Εκδόσεις: Ψυχογιός
Σελίδες: 368
Τα μέλη της Λέσχης Φόνων της Πέμπτης, λαμβάνουν σοκαριστικά νέα. Ένας παλιός φίλος αντικέρ σκοτώνεται και το επικίνδυνο πακέτο που είχε στη φύλαξή του εξαφανίζεται. Η παρέα αναλαμβάνει δράση και στην πορεία διασταυρώνεται με παραχαράκτες έργων τέχνης, απατεώνες του διαδικτύου και ναρκέμπορους, ενώ όλα μαζί τα μέλη της θα αντιμετωπίσουν και μια πολύ δυσάρεστη κατάσταση που τους αφορά προσωπικά. Καθώς ο αριθμός των πτωμάτων αυξάνεται, το πακέτο παραμένει άφαντο και οι συμφορές φαίνεται να μην έχουν τέλος, μήπως εντέλει υπάρχει ένας διάβολος ανάμεσά τους;