Έχουμε μπει στη τελική ευθεία και παρατηρούμε ότι όλα κινούνται στο πολύ προσωπικό γούστο του καθενός και όχι στα hype των περιοδικών/sites. Εξαιρετικές επιλογές των Wire, Tim Hecker και French Films.
Crystal Castles
Josephine Foster – I’m A Dreamer
Wire- Change Become Us
“Πέρασα τα νιάτα μου επαναλαμβάνοντας την στερεότυπη φράση “η μουσική ξεκίνησε το 1977″ όταν με ρωτούσαν αν μου αρέσει ο Dylan ή αν προτιμούσα τους Beatles ή τους Stones. Όταν είσαι νέος λες τέτοιες πομπώδεις φράσεις για να τονίσεις τα γούστα σου και να αποκτήσεις ταυτότητα μέσα από αυτά. Δεν ξέρω για σένα αλλά εγώ είμαι αυτό που είμαι επειδή άκουγα την μουσική που άκουγα.Τα χρόνια πέρασαν και αν με ξαναρωτούσαν προφανώς δεν θα έλεγα κάτι τόσο ανιστόρητο αλλά η καρδούλα μου το ξέρει. Γεγονός παραμένει ότι η μουσική που αγαπώ είναι αυτή που γεννήθηκε μετά το ’77, μετά το punk δηλαδή. Συχνά ξαναβουτάω σε αυτά τα βινύλια που αγοράστηκαν με το χαρτζιλίκι από το Happening, το Jazz Rock και το 7+7 όπως ο Ντόριαν Γκρέι ελπίζοντας όλοι καταλαβαίνουμε τι αλλά αντί να γερνάνε αυτά δυστυχώς γερνάω εγώ. Ή και ευτυχώς, δεν ξέρω.”
French Films- White Orchid
“Ήταν ένα βράδυ, ήμασταν οι τρεις μας και είχε τσιγάρα στα τασάκια, είχαμε βάλει αυτό το άλμπουμ και θυμάμαι γελούσα πάρα πολύ, γελούσα και με πονούσε το στομάχι μου, η μάσκαρα είχε κατέβει στο σαγόνι από τα δάκρυα ή μπορεί και να θυμάμαι και λάθος, γενικά η μνήμη μου είναι πολύ κακή αλλά θυμάμαι πόσο αστείο μου φάνηκε όταν κάποια στιγμή κάποιος αποφάσισε να αλλάξει τη μουσική γιατί λέει “νομίζω πως το ακούσαμε αρκετά αυτό το κομμάτι” και συνειδητοποίησα πως τόση ώρα ακούγαμε το ίδιο κομμάτι ξανά και ξανά και ξανά και ήμουν τόσο σίγουρη πως ήταν τέσσερα κομμάτια αλλά δεν ήταν, ήταν μόνο αυτό.”
Dum Dum Girls – Only In Dreams
“Δεύτερο album των πολυμήχανων κοριτσιών από την California και αρκετά πιο ώριμο από το πρώτο. Από την πρώτη κιόλας ακρόαση αγάπησα το συναίσθηματισμό που μου βγάζει και τις εικόνες που μου δημιουργεί. Άλλες πιο κεφάτες και άλλες πιο μελαγχολικές. Αγάπησα το “Coming Down” που θεωρώ ένα απ΄τα καλύτερα tracks της χρονιάς (το οποίο μου θυμίζει τόσο πολύ τους Mazzy Star) και το “Wasted Away” που είναι από εκείνα που έχω ακούσει πάνω από 200 φορές (κυριολεκτικά). Ένα album ελαφρύ ρυθμικά και αρκετά πιο βαρύ και βαθύ στιχουργικά.”
Money – Shadow Of Heaven
“Άφησε τα πιάτα στο νεροχύτη. Επιτέλους στο σπίτι επικρατούσε απόλυτη ησυχία. Στάθηκε ακίνητη για μια στιγμή και απόλαυσε την ηρεμία. Ένας αναστεναγμός ανακούφισης ξέφυγε από το στόμα της. Έκατσε στον καναπέ, άναψε ένα τσιγάρο και ρούφηξε λαίμαργα τον καπνό. Είχε νιώσει ενθουσιασμένη, ίσως και λίγο περήφανη που είχε πάρει την πρωτοβουλία να οργανώσει κάτι τέτοιο. Είχε να τους δει όλους πολύ καιρό. Άνοιγε την πόρτα με ανυπομονησία, φιλιόταν σταυρωτά με τους καλεσμένους της, μερικούς τους αγκάλιαζε κι όλας. Χαμογέλασε και τράβηξε άλλη μια τζούρα από το τσιγάρο της. Στο τραπέζι είχε προσπαθήσει να συμμετάσχει σε όλες τις συζητήσεις, χαμογελούσε σε όποιον της απήυθυνε το λόγο κι είχε επιστρατεύσει όλο της το χιούμορ για να αποφύγει τις άβολες ερωτήσεις χωρίς να νευριάσει. Ήταν στο επίκεντρο όλων των σχολιασμών, όλων των αστείων, όλων των εξυπνάδων, όλων των ερωτήσεων, αλλά το ήξερε εξαρχής ότι θα συνέβαινε αυτό, αυτή ήταν που έλειπε τόσο καιρό. Το είχε αντιμετωπίσει αρχικά με ενθουσιασμό, έπειτα με ψυχραιμία και στο τέλος κουράστηκε, σταμάτησε να χαμογελάει, σταμάτησε να αστειεύεται και βυθίστηκε στις σκέψεις της, το καταφύγιο της. Πίεσε το τσιγάρο στο τασάκι για να σβήσει. Ίσως να μην ήταν ακόμα έτοιμη, αλλά πόσο καιρό έπρεπε να λείψει για να είναι;”
Wooden Shjips – Back To Land
William Tyler – Impossible Times
“Είναι ο δίσκος που με έκανε να νιώσω τα πιο ειλικρινή συναισθήματα φέτος. Δεν είναι στην πρώτη θέση γιατί συνηθίζω να βάζω ροκ ή ποπ δίσκους εκεί ή διότι δεν έχω εκτιμήσει εις βάθος το εύρος των συναισθημάτων που μου προκαλεί η ακρόασή του αργά τη νύχτα ξαπλωμένος με το player στα αφτιά. Με κάνει να νιώθω απεραντοσύνη φαντασιωμένος ότι ταξιδεύω στις λεωφόρους μιας κιθαριστικής ηπείρου. Ειρήνη διότι εξιστορεί χωρίς λόγια τη διάρκεια και τον πλούτο της φύσης, χρυσαφένιας, φωτεινής όπως είναι το ξημέρωμα. Ηρεμία γιατί υπάρχει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού ένα πνεύμα που ίπταται του θορύβου που περιτριγυρίζει το νου. Μετάνοια για όλη την πίεση που την υπολοιπη μέρα ασκώ στο σώμα και το πνεύμα. Ερημιά και εγκατάλειψη περιπλανώμενος σε αραιά κατοικημένες εκτάσεις της συνείδησης. Ανακούφιση και πίστη σε εκείνο που μας λείπει αλλά σύντομα θα έχουμε.”
Bonobo – The North Borders
“Διακριτικός και χωρίς υπερβολές, όπως ταιριάζει άλλωστε σε μια μουσική ιδιοφυία, συνδυάζει μαεστρικά, φυσικούς και ηλεκρονικούς ήχους, βρίσκοντας την απόλυτη ισορροπία ανάμεσα στα samples, μπάσο, κρουστά και πνευστά όργανα, συνθέτοντας έτσι μαγευτικές μελωδίες.
Οι ρυθμοί εναλλάσoνται αρμονικά, ανάμεσα σε ατμοσφαιρικά κομμάτια που υπνωτίζουν και χορευτική διάθεση, δίνοντας στο album ασταμάτητο ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος.”
Tim Hecker – Virgins
“Haunting. After 48 minutes that you are done listening to it; Pop music (Charli XCX, Lady Gaga) will sound like farts to your ears. ”
Crystal Castles – III
“Όλα ξεκίνησαν τον Σεπτέμβριο με το single τους, το Plague. Το (III) ξεπερνάει τα -εξαιρετικά, κατά κοινή ομολογία-(II) και το ομώνυμο ντεμπούτο των Crystal Castles. Δικαιωματικά στο #5 του φετινού top 20. Ένας δίσκος σκοτεινός, σε ένα ατμοσφαιρικό post-apocalyptic φάσμα, με φοβερά φωνητικά και ηλεκτρονική μουσική. Ξεχωρίζει, φυσικά, το Plague.”
