Jurassic World *****
ΗΠΑ, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Colin Trevorrow
Πρωταγωνιστούν: Chris Pratt, Bryce Dallas Howard, Jake Johnson
Διάρκεια: 124’
Πάνε 22 χρόνια από τότε που συνέβησαν τα γεγονότα στο «πειραματικό» Jurassic Park. Η τεχνολογία προχώρησε και έτσι το όραμα του John Hammond μπόρεσε να γίνει πραγματικότητα στο Isla Nublar, ένα νησί κοντά στην Κόστα Ρίκα. Το θεματικό πάρκο Jurassic World είναι ανοιχτό στο κοινό, αλλά η επισκεψιμότητά του σταθερά μειώνεται. Προκειμένου να γλιτώσουν το κλείσιμο, οι υπεύθυνοι αποφασίζουν να δημιουργήσουν έναν υβριδικό νέο δεινόσαυρο, μια ιδέα που στη συνέχεια θα αποδειχθεί ιδιαίτερα επικίνδυνη. Για άλλη μια φορά, οι δεινόσαυροι περπατάνε στο σελιλόιντ και μάλιστα με άκρως εντυπωσιακό τρόπο, που γεμίζει το θεατή δέος.
Η κύρια ατραξιόν της ταινίας (όπως και του ίδιου του πάρκου) επιτυγχάνει να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να δημιουργήσει το πιο ενδιαφέρον από τα sequels της ταινίας του Spielberg. Η αλήθεια είναι, όμως, πως το σαχλό σενάριο, οι αδιάφοροι χαρακτήρες και η ανάλογη προσπάθεια εκσυγχρονισμού τους, η υπερβολική αργοπορία στην εισαγωγή στο κεντρικό θέμα και οι ανασφάλειες του Colin Trevorrow που τον εμποδίζουν να πειραματιστεί και προσκολλάται στη συνταγή του Spielberg, εμποδίζουν την πλήρη αναζωογόνηση του franchise. Ούτε το ταλέντο του Chris Pratt δεν μπορεί να φέρει την άνοιξη. Εν κατακλείδι, απολαυστικό, το δίχως άλλο, αλλά ανάμεσα στη μάχη αυτού και του νέου Mad Max, χάνει τον τίτλο του απόλυτου καλοκαιρινού blockbuster. Πιθανόν αν το είχε κάνει ο διαβασμένος Gareth Edwards (Godzilla του 2014) να ήταν κατά πολύ καλύτερο.
Οικογένεια Μπελιέ (La Famille Belier) **1/2***
Γαλλία, 2014, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Eric Lartigau
Πρωταγωνιστούν: Louane Emera, Karin Viard, Eric Elmosnino
Διάρκεια: 106’
Η Paula είναι η μόνη με την αίσθηση της ακοής σε μια οικογένεια κωφών που διατηρεί μια φάρμα. Λόγω αυτής της δυνατότητάς της, η ευθύνη που έχει μπροστά στους γονείς και τον αδερφό της είναι πολύ μεγαλύτερη, καθώς τους βοηθά να συνδέονται με τον υπόλοιπο κόσμο. Όταν γίνεται μέλος της σχολικής χωρωδίας το ταλέντο της θα γίνει φανερό και η προοπτική για σπουδές σε ένα μουσικό πανεπιστήμιο του Παρισιού θα ανοιχτεί. Πως θα μπορέσει, όμως, να εξηγήσει στην οικογένειά της αυτή τη νέα της ευκαιρία; Αν δεν κατέφευγε σε τόσο μεγάλο βαθμό σε έναν μελό χαρακτήρα και αντ’ αυτού προσπαθούσε να φανεί πιο σπιρτόζα, σαφώς και θα ανέβαινε το επίπεδό της. Αλλά, δυστυχώς, παραμένει σε μέτρια επίπεδα, χωρίς να ξεφεύγει ούτε λίγο από την καθιερωμένη συνταγή της κοινωνικής κομεντί. Συγκινητικό αλλά όχι μεγάλης αξίας.
Σε Ξένα Παπούτσια (The Cobbler) *1/2****
ΗΠΑ, 2014, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Thomas McCarthy
Πρωταγωνιστούν: Adam Sandler, Steve Buscemi, Dustin Hoffman
Διάρκεια: 99’
Ο Max Simkin, ένας απλός τσαγκάρης στη Νέα Υόρκη του οποίου σχεδόν όλοι του οι πρόγονοι υπήρξαν υποδηματοποιοί, ανακαλύπτει τη μαγική ραπτομηχανή του πατέρα του. Αυτή του επιτρέπει, εφόσον φορέσει τα παπούτσια κάποιου άλλου ανθρώπου, τα οποία έχει ξαναράψει με τη μηχανή, να πάρει τη μορφή του. Έτσι, μπορεί να γνωρίσει τη ζωή με μια άλλη ματιά, να δει σκηνές που δεν είχε ξαναζήσει μέχρι πρότινος. Έτσι, θα προσπαθήσει να ξαναφτιάξει τη ζωή του από το μηδέν και να αποκαταστήσει την επαγγελματική του φήμη. Αν και ο Adam Sandler αποδεικνύει πως, πλην της καθιερωμένης καφρίλας του, έχει και ένα κάποιο ταλέντο –το οποίο έχουμε ξαναδεί και στο Punch Drunk Love-, το ασταθές σενάριο δεν του επιτρέπει να εμφανίσει μια άρδην διαφορετική εικόνα και να ξεφύγει από το επίπεδο της –ίσως και συναισθηματικής- σαχλαμάρας.
Καταδίωξη σε Δύο Ηπείρους (Survivor) 1/2*****
ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, 2015, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: James McTeigue
Πρωταγωνιστούν: Milla Jovovich, Pierce Brosnan, Emma Thompson
Διάρκεια: 96’
Μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Υπουργείο Εξωτερικών, μια υπάλληλος του διορίζεται στην Αμερικάνικη Πρεσβεία του Λονδίνου. Η ομάδα που ευθύνεται για την επίθεση θα τη βάλει στο στόχαστρο και θα προσπαθήσει να επιρρίψει σε αυτήν την ευθύνη για την επίθεση, αλλά και να της «φορτώσει» και άλλα αντίστοιχα γεγονότα. Και ο μαραθώνιος για το ποιος θα γλιτώσει θα ξεκινήσει. Δε φτάνει που μας περνάνε όλη την ψυχροπολεμικών καιρών προπαγάνδα, μας πασάρουνε και ένα τόσο πληκτικό και απόλυτα προβλέψιμο ανοσιούργημα που θέλει να αποκαλείται και κατασκοπικό; Δε μας παρατάτε λέω ‘γω;
Ένα Τραγούδι Για Τον Αργύρη (A Song For Argyris)
Ελβετία, 2006, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Stefan Haupt
Διάρκεια: 105’
Ο Αργύρης Σφουντούρης, στα 4 του χρόνια, έχασε τους γονείς του στη σφαγή του Διστόμου. Μεγαλώνοντας, αφού διέπρεψε στα μαθηματικά και την αστροφυσική, αποφάσισε πως η συγκεκριμένη βαρβαρότητα δεν πρέπει να περάσει στα ψιλά γράμματα της ιστορίας και αποφάσισε να ασχοληθεί με την ευαισθητοποίηση του κόσμου και τη διεκδίκηση των γερμανικών οφειλών από εκείνους τους μαύρους καιρούς. Εκτός από ένα ενημερωτικό ντοκιμαντέρ, δεν παύει να είναι και μια παρακαταθήκη ενός ανθρώπου, ένα οδυνηρό πισωγύρισμα στο παρελθόν με προορισμό την εσωτερική ηρεμία.
