SWEAT: Πώς από τον ανθρώπινο ιδρώτα δημιουργείται τέχνη

«Κάποια μέρα θα είμαστε σε θέση να αναπτύξουμε τα δικά μας αξεσουάρ πάνω στο δέρμα μας,» υποστηρίζει η Άλις Ποτς που, από τις 14 μέχρι τις 27 Νοεμβρίου, γεμίζει τη Στέγη με κρυστάλλινα αξεσουάρ δημιουργημένα από τον ιδρώτα αθλητών και χορευτών.

Η Ποτς, απόφοιτος του τμήματος μόδας και καινοτομίας του Royal College of Arts στο Λονδίνο, θα ζήσει στην Αθήνα για έναν ολόκληρο χρόνο, ως Onassis Fellow. Η δουλειά της περιστρέφεται γύρω από τη σύγκλιση μεταξύ της μόδας, της επιστήμης και του ανθρώπινου σώματος. Κατά τη διάρκεια της Μπιενάλε της Αθήνας, η Ποτς θα παρουσιάσει ένα έργο που αναδεικνύει το εναλλακτικό μέλλον του design και που θα αποτελέσει εφαλτήριο για μία στροφή της μόδας προς μία πιο βιώσιμη κατεύθυνση.

Σε μία εποχή όπου η «γρήγορη μόδα» και οι πρακτικές κορεσμού των φυσικών πηγών ενέργειας για την παραγωγή ρούχων και αξεσουάρ, η βιωσιμότητα ξεπερνά το λειτουργικό και μετατρέπεται σε τέχνη. Τέχνη που αφορμάται από τις εκκρίσεις, τα «απόβλητα» του σώματος, τα οποία επαναπροσδιορίζονται ως πρώτη ύλη για αξεσουάρ που μοιάζουν περισσότερο με κρυστάλλινα γλυπτά, εξελίσσοντας την ιδέα ότι η μόδα αποτελεί προέκταση του εαυτού: τα ρούχα αγγίζουν απευθείας το σώμα, γίνονται κάτι σαν δεύτερο δέρμα. Η Ποτς εξέτασε τις εκκρίσεις που θεωρούνται «άχρηστη ύλη»: τον ιδρώτα, το αίμα, τα ούρα. Το ενδιαφέρον της κέντρισε ο ιδρώτας, ο οποίος αποκρυσταλλώνει την κατάσταση ενός σώματος μία συγκεκριμένη στιγμή.

Οι σωματικές εκκρίσεις δεν αποτελούν καινούργια πρώτη ύλη για την σύγχρονη τέχνη: το Merda d’Artista του Πιέρο Μανζόνι, η σειρά Oxidations του Άντι Γουόρχολ, το Piss Christ του Άντρες Σεράνο, το Self του Μαρκ Κουίν έχουν στο παρελθόν σοκάρει και εγείρει ερωτήματα για τα όρια της τέχνης. Η Ποτς όμως δεν επιθυμεί κάτι τέτοιο. Την ενδιαφέρει περισσότερο να δώσει νέα πνοή στα πράγματα της καθημερινότητας και ελπίζει πως η διεπιστημονική έρευνά της θα πιέσει τη βιομηχανία της μόδας προς μία πιο αειφόρο κατεύθυνση. 

Σε συνεργασία με ερευνητές από το Imperial College του Λονδίνου, ανέπτυξε μία μέθοδο μετατροπής της εφίδρωσης σε κρυστάλλους, τους οποίους τοποθετεί σε φορεμένα αντικείμενα (παπούτσια μπαλέτου, αθλητικές φόρμες, ρούχα μουσικών), δείχνοντας το δρόμο προς ένα μέλλον στο οποίο οι άνθρωποι «εκκρίνουν» τα αξεσουάρ που φορούν. Οι κρύσταλλοι αντικαθιστούν τα πλαστικά στολίδια που διακοσμούν τα ρούχα μας και προτείνουν μία βιώσιμη εναλλακτική για τους καταναλωτές. «Ένα από τα μεγαλύτερα ζητήματα είναι η υπερκατανάλωση, οπότε επιτρέποντας στα ρούχα να ωριμάζουν και να αλλάζουν μαζί μας, ευελπιστώ να επεκτείνουμε τον χρόνο ζωής τους,» αναφέρει η Ποτς.