Φωτογραφία: Jim Alexandrou
Oι περισσότεροι έχουν γνωρίσει τον Phil Diamond (κατά κόσμον, Στέφανο Φίλιππο Διαμαντόπουλο) μέσα από την εγχώρια σκηνή και το funk, blues και psychedelic υβρίδιο των The Bet. Αλλά, επειδή όταν το μουσικό μικρόβιο σε τρώει με τόσα genres, φαίνεται πως αποτελεί νόσο…ανίατη γενικότερα, ο Phil Diamond δε σταμάτησε να σκαλίζει τη μουσική. Μάλιστα, τη σκάλισε τόσο πολύ που έφτασε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και το Los Angeles. Πλέον, μένει εκεί και ετοιμάζει πυρετωδώς album με τους Adamas, με το πρώτο single “Living The Dream” να κάνει ήδη αίσθηση. Μεταξύ προβών και ηχογραφήσεων, μίλησε στην Popaganda για την όλη εμπειρία, την πόλη, τη μουσική και τα ίδια τα όνειρά μας.
Έχεις εµπλακεί σε πολλά projects (Phil Diamond, The Bet, Travel Mind Syndrome) και τώρα, Adamas. Eπιλέγεις να µη µένεις στάσιµος. Aυτό πως επηρεάζει τον τρόπο που δουλεύεις; Το κάθε project ήταν µία συνειδητή επιλογή που λειτουργούσε την εκάστοτε στιγµή; Πιστεύω πως καθήκον του καλλιτέχνη είναι να µαθαίνει, να εξελίσσεται και να δοκιµάζει συνέχεια καινούρια πράγµατα, καινούριους τρόπους να υλοποιήσει και να µετουσιώσει σε τέχνη αυτό που βρίσκεται µέσα του, το αθάνατο ένστικτο. Το να µη µένεις στάσιµος, προσωπικά, δεν είναι θέµα επιλογής. Είναι ανάγκη. Είναι ο λόγος που επέλεξα τη µουσική ως µέσο έκφρασης. Οπότε το κάθε ένα project είναι µοναδικό, είναι µια έκφανση του εαυτού µου,είναι µια ακόµη σελίδα, µια πτυχή την οποία µε πολύ κόπο δουλεύω και εν τέλει µοιράζοµαι µε τον κόσµο.
Πως είναι να ζεις και να εργάζεσαι στο LA; Η πόλη στην οποία δουλεύεις επηρεάζει τον τρόπο που γράφεις µουσική; Το LA είναι µια δύσκολη πόλη. Πολυεπίπεδη, γεµάτη µε ανθρώπους που ήρθαν εδώ µε σκοπό να φτάσουν τα όποια όνειρα τους στην πραγµάτωση. Τα κίνητρα δεν εχουν σηµασία, σηµασία έχει το νόηµα που δίνει κάποιος στο ταξίδι αυτό. Φυσικά και είναι αναπόφευκτο όλο αυτό το χάος, αυτός ο ωκεανός ονείρων, σκληρής πραγµατικότητας, απάθειας, αλληλεγγύης να επηρεάζουν την ουσία σου και συνεπώς τον τρόπο µε τον οποίο αναπνέεις, εκφράζεσαι και δουλεύεις.
Πως είναι να δουλεύεις µε τον Alberto Lopez; Ο Alberto Lopez είναι ένας από τους πιο φωτεινούς , σκληρά εργαζόµενους, ταλαντούχους και ικανούς ταυτόχρονα, εµπνευσµένους ανθρώπους που έχω γνωρίσει και έχω την τιµή και την τύχη να έχω δουλέψει µαζί. Αποτελεί παράδειγµα προς µίµηση του τι σηµαίνει στις µέρες µας να είσαι working musician, παραγωγός, φίλος, µαχητής της αλλαγής. Μην ξεχνάµε, επίσης, τους Evan Greer στα τύµπανα, τον David Goodwin στο µπάσο, τον Sergio Aldana στις κιθάρες, τον Patrick Bayley επίσης στις κιθάρες και τα πλήκτρα, τον Esteban Adame στα πλήκτρα, τον Matt Amper επίσης στα πλήκτρα, την Kara Mac στα backing vocals και φυσικά τον Joel Soyffer που µίξαρε και έκανε master στο Living the Dream.
O Phil Diamond με τον παραγωγό Alberto Lopez στο LA. Φωτογραφία: Jim Alexandrou
Στη µουσική σου µπλέκουν πολλά µουσικά υβρίδια. Ποιοι είναι οι 5 all time µουσικές σου επιρροές; Ο ήχος και η µουσική των Doors, το συναίσθηµα των τραγουδιών και της φωνής του Antonio Carlos Jobim, ο Jeff Buckley, το What’s Goin’ on του Marvin Gaye, οι κραυγές του Ian Gillan και του Wilson Pickett, η µαγεία της Sade και οι ήχοι, οι ρυθµοί και τα τραγούδια του τόπου µου.
Ποιο είναι το καλύτερο και πιο το χειρότερο πράγµα του LA; Εδώ τα όρια είναι συγκεχυµένα. Η πραγµατικότητα συναντά τη φαντασίωση και η φαντασίωση την πραγµατικότητα. Παρόλα αυτά, το LA είναι ένα τεράστιο αχανές µέρος, πυκνοκατοικηµένο µε πολλά ένοχα µυστικά και πολλούς κρυµµένους (ή φανερούς) θησαυρούς. Όµως, η ουσία του και το καλύτερο και χειρότερο συστατικό του παραµένει το ίδιο µε οποιοδήποτε άλλο σηµείο του πλανήτη: οι άνθρωποί του.
Οι Adamas ηχογραφούν τώρα ένα lp, τι να περιµένουµε από αυτό; Ένα από τα πιο ουσιαστικά πράγµατα που µαθαίνω ζώντας εδώ είναι ότι οι προσδοκίες είναι το χειρότερο δηλητήριο. Βασιζόµενος σε αυτό, θα πω πως δουλεύουµε σκληρά, βάζουµε το µυαλά και την ψυχή µας σε αυτό το project, όπως και σε κάθε άλλο µέχρι τώρα. Μουσικά, σίγουρα θα είναι σε πιο rock/psychedelic κατεύθυνση από το “Living the Dream”. Ένα συνοθύλευµα από αφρικάνικους, latin και rock ρυθµούς ,µε αναπάντεχες αλλαγές και στίχους οι οποίοι µιλάνε για την αλλαγή,την αναγκαία αλλαγή µέσα µας και γύρω µας.
Τελικά, όπως λέει και το single “Living The Dream”, ζεις το όνειρο ζώντας και δουλεύοντας στο LA; Όταν µπεις στο χορό, πρέπει να χορέψεις. Οπότε η απάντησή µου στην συγκεκριµένη ερώτηση είναι θετική.
Τελικά, πόσο πρέπει να ονειρευόµαστε και πόσο να τολµάµε για τα όνειρά µας; Εξαρτάται από την ιδιοσυγκρασία του καθενός. Όταν, κατά καιρούς, συζητώ µε φίλους και γνωστούς για πράγµατα που ονειρεύονται ή θέλουν να κάνουν η θέση µου είναι ίδια από πάντα: “Go for it!”. «Δεν είµαστε ούτε αυτό που λέµε ούτε αυτό που πιστεύουµε. Είµαστε αυτό που κάνουµε.» – Suleiman Dakdouk ᾽Κάστρο᾽ στο Vice, Mάρτιος 2017.
https://www.youtube.com/watch?v=PqeIGaahpSk
