Με τα διασημότερα κινηματογραφικά βραβεία να βρίσκονται προ των πυλών, σας παρουσιάζουμε τις κινηματογραφικές κριτικές της Popaganda όπως τις είδε και ανέλυσε ο Φοίβος Κρομμύδας, για όλες τις υποψήφιες καλύτερες ταινίες (αμερικανικής παραγωγής και μη) που θα διεκδικήσουν το χρυσό αγαλματίδιο του θείου Όσκαρ.
Οδηγός Διαπλοκής ***1/2
ΗΠΑ, 2013, Έγχρωμο
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Ο Ράσελ
Πρωταγωνιστούν: Κρίστιαν Μπέιλ, Έιμι Άνταμς, Μπράντλεϊ Κούπερ
Διάρκεια: 138’
Ένας κομπιναδόρος Εβραίος μικροεπιχειρηματίας γνωρίζεται σε ένα πάρτυ με μια όμορφη κοπέλα. Πέρα από εραστές, θα γίνουν και συνέταιροι στην προσπάθειά τους να αναπτύξουν όσο το δυνατόν περισσότερο τα σχέδιά τους για εύκολα κέρδη. Γρήγορα οι παπάτζες τους θα γίνουν αντιληπτές από το FBI και, πιο συγκεκριμένα, από έναν εγωμανή πράκτορα που προτίθεται να τους αφήσει ελεύθερους, αρκεί να τον βοηθήσουν σε μια –αθέμιτη- προσπάθεια αποκάλυψης δωροδοκιών που λαμβάνουν χώρα ανάμεσα σε πολιτικούς. Μην έχοντας άλλη επιλογή, θα δεχτούν και θα παίξουν τους απαιτούμενους ρόλους προκειμένου να βγουν αλώβητοι από τη διαδικασία. Μα η άτιμη η σύμπτωση δε λέει να τους αφήσει να ανασάνουν ούτε λεπτό, ενώ οι κίνδυνοι αυξάνονται ώρα με την ώρα και φαινομενικά άσχετα άτομα αποκαλύπτονται καίριας σημασίας για την έκβαση της «αποστολής».
Βασισμένος κατά το ήμισυ στο Abscam, την επιχείρηση του FBI που έλαβε χώρα στα τέλη του ’70 στην Αμερική και σόκαρε την κοινή γνώμη, ο Οδηγός Διαπλοκής ήταν μια ιδέα χαντακωμένη στη Μαύρη Λίστα των σεναρίων το 2010, όταν και σεναριοποιήθηκε. Ίσως αν δεν ιδρυόταν το 2012 η Annapurna Pictures, μια εταιρεία διανομής, με κεντρική της αποστολή «να παράγει εξεζητημένες ταινίες υψηλής ποιότητας, που ειδάλλως ενδέχεται να θεωρηθούν παρακινδυνευμένες από τα σύγχρονα στούντιο του Χόλιγουντ» να έμενε σε αυτήν τη λίστα. Ευτυχώς για τους θεατές, «οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν» και επέτρεψαν την κυκλοφορία της.
Και λέω ευτυχώς καθώς το συγκεκριμένο φιλμ είναι μια καθόλα ψυχαγωγική εμπειρία, με παιχνιιάρικη σκηνοθεσία, στιβαρό χτίσιμο χαρακτήρων, camp χρήση της αντίθεσης καλού-κακού και πειστικό 70’s κλίμα. Η σύγκριση με τη δομή των Καλών Παιδιών του Μάρτιν Σκορσέζε ευδοκιμεί μόνο ως προς τη βιογραφική αφήγηση των κεντρικών παραβατικών χαρακτήρων και τις σκηνές του υποκοσμικού παρασκηνίου. Από κει και πέρα, παρά τη συστημική σήψη και τα έντονα διλήμματα των εγκληματικών κεντρικών φυσιογνωμιών, ξεκινά ένα χιουμοριστικό γαϊτανάκι με μουσική υπόκρουση και χορογραφία εμπνευσμένη από χορευτικά χιτάκια της «καρεκλάτης» πίστας.
Το τσαχπίνικο σενάριο έρχονται να υποστηρίξουν οι ηθοποιοί με τις υποδειγματικές ερμηνείες τους. Ο Κρίστιαν Μπέιλ σε μια από τις κορυφαίες στιγμές του μετά την κεφαλαιώδη ερμηνεία του ανισσόροπου Πάτρικ Μπέιτμαν, η Τζένιφερ Λόρενς με την έντονη New Joisey προφορά και συμπεριφορά της ξεφεύγει από την εικόνα της έφηβης αντιηρωίδας, ο Μπράντλεϊ Κούπερ βυθίζεται χαμηλότερα στη μέθη της πλασματικής εξουσίας ενώ η Έιμι Άνταμς φανερώνει τα εσωτερικά και εξωτερικά femme fatale χαρακτηριστικά της με ερμηνευτικό μπρίο. Ένα ιδιαίτερο καστ για μια ιδιαίτερη ταινία.
Ας είμαστε νηφάλιοι, όμως. Το ότι μπορεί να διασκεδάσει για δυο ώρες το κοινό και να αναδειχθεί σε μια από τις τοπ προβολές του μήνα δεν του δίνει συγχωροχάρτι για ορισμένα χτυπητά σφάλματα. Δεν παύουν να υπάρχουν παράταιρες και παρατραβηγμένες στιγμές που, αν και λίγες σε σχέση με τη διάρκειά της ταινίας, χτυπάνε αρνητικά στο μάτι, δίνοντας την εντύπωση του κοπιασμένου «λαχανιάσματος», που έστω και αν προκαλείται από τον περφεξιονισμό του Ντέιβιντ Ο Ράσελ, δεν έχει perfect αποτελέσματα. Το αν θα επηρεάσουν συνολικά την εμπειρία της ταινίας είναι κάτι που βασίζεται ξεκάθαρα στη στιγμιαία διάθεση του θεατή, αν θα τα αφήσει να περάσουν στο ντούκου, αν τσαντιστεί ή αν θα χάσει το συνολικό ενδιαφέρον του, θεωρώντας πως κάνει κοιλιά.
Ακόμα και με αυτές τις εξόφθαλμες ανισότητες, δεν παύει να είναι μια σκερτσόζα, ενδιαφέρουσα και ένοχη (από τη στιγμή που τάσσεσαι υπέρ δύο κακοποιών, εκ των πραγμάτων είσαι κομματάκι ένοχος για την κοινή γνώμη) απόλαυση. Βγάλτε τα ξεκούμπωτα μέχρι τον αφαλό πουκάμισα, τις βάτες, τις «καμπάνες» και τις μακριές αλυσίδες. Χορέψτε νοητά σε hustlin’ ρυθμούς μπροστά στη δολιοφθορά. Γιατί στον Οδηγό Διαπλοκής περνάς καλά, ακόμα και μέσα στον γενικότερο κυκεώνα διαφθοράς. Ο καιρός μόνο θα ξεκαθαρίσει αν είναι μια ταινία που ξεχωρίζει μέσα στις επίκαιρες ταινίες ή αν θα μνημονεύεται για καιρό. Μα μέχρι τότε, χορέψτε.
Στην επόμενη σελίδα: ο “Captain” Τομ Χανκς και το Gravity
