Apple fanboy δεν υπήρξα ποτέ. Ουδέποτε ένιωσα την ανάγκη να υπερασπιστώ για κάποιο λόγο την Apple, να κοντράρω όσους την κόντραραν και να σκίσω τα ρούχα μου ουρλιάζοντας ότι το iOS υπερέχει του Android. Κι όμως, αυτή τη στιγμή είμαι υπερήφανος κάτοχος ενός iPhone (5s) και δύο iPad (τα πρώτα iPad και iPad mini) στα οποία έχω καταλήξει έπειτα από πολλή σκέψη και έχοντας φυσικά δοκιμάσει και τις υπόλοιπες πλατφόρμες. Ναι, παραδέχομαι απεριόριστα την Apple για μια σειρά από λόγους αλλά fanboy της δεν ήμουν ποτέ –ποιος ο λόγος να δεθείς άλλωστε με μια εταιρεία;
Υπάρχει μπόλικος κόσμος που κατακρίνει την Apple και με το δίκιο του. Η προσέγγισή της είναι τόσο απόλυτη που αγγίζει τα όρια του φασισμού. Συγκεκριμένο hardware, συγκεκριμένο software, ελάχιστες δυνατότητες παραμετροποίησης από πλευράς χρήστη ή ακόμα και developer, ακόμα και τα ποσοστά που παίρνει από κάθε πώληση και συναλλαγή τα οποία μάλιστα αύξησε πριν μερικούς μήνες χωρίς να μπει σε καμία απολύτως διαπραγμάτευση και συζήτηση πριν. Η λογική της είναι ξεκάθαρη: «έχω μια ολοκληρωμένη πλατφόρμα από software και hardware και μια διόλου ευκαταφρόνητη πελατειακή βάση με συγκεκριμένα δημογραφικά και χαρακτηριστικά. Τους θες; Πλήρωνε και με τους όρους μου, ειδάλλως στο καλό». Αυτό ως προς τον developer ή τον publisher, τους δημιουργούς και τους εκδότες των εφαρμογών του App Store.
Αναφορικά με τους καταναλωτές τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Οι «customιες» του Android στο iOS δεν υφίσταται. Οι χρήστες είναι έρμαια της Apple αφού αν εκείνη αποφασίσει να αλλάξει στυλ στο λειτουργικό της, να προσθαφαιρέσει εφαρμογές και λειτουργίες, οι καταναλωτές δεν έχουν καμία άλλη λύση από το να χορέψουν στους ρυθμούς που η ίδια θα επιβάλλει. Δεν είναι και λίγες οι φορές μέχρι τώρα που το κοινό έχει «κλωτσήσει» μπροστά σε αλλαγές που έχει ανακοινώσει η εταιρεία, αν και σε αρκετές περιπτώσεις ελάχιστα κατάφερε: αν στην Apple έχει «καρφωθεί» μια ιδέα για κάτι, τότε πολύ απλά δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει κάτι διαφορετικό. Ακόμα και το App Store είναι comme il faut με τις εφαρμογές που μπορεί να βρει κανείς εκεί να πληρούν τα στάνταρ της Apple.
Αν δε, ψάξει κανείς το θέμα λίγο πιο βαθιά και μπει και σε νομικά θέματα, σίγουρα δεν θα συμπαθήσει ακριβώς την εταιρεία από το Κουπερτίνο, βλέποντας όλες εκείνες τις υποθέσεις στις οποίες είναι μπλεγμένη, είτε επειδή άλλοι κολοσσοί κινήθηκαν εναντίον της, είτε επειδή εκείνη μοιράζει απλόχερα μηνύσεις και αγωγές προς πάσα κατεύθυνση. Οι υποδείξεις που τις έχουν γίνει κατά καιρούς προκειμένου να συμμορφωθεί με διατάξεις και κανόνες διαφάνειας, η επιθετική της επεκτατική πολιτική, ο τρόπος που χρησιμοποιεί τα προσωπικά δεδομένα, ακόμα και η υπεροπτική αντιμετώπιση κάθε μη iΣυσκευής, είναι αρκετοί λόγοι για να αντιπαθήσει κανείς την Apple και να προτιμήσει κάτι διαφορετικό όταν έρθει η ώρα να αγοράσει tablet ή smartphone.
Η Apple ήταν η πρώτη εταιρεία που κατάλαβε και υλοποίησε τόσο καλά το κόνσεπτ της ενιαίας πλατφόρμας. Το ακόμα καλύτερο είναι πως δεν έμεινε στην υλοποίηση αλλά το πούλησε κιόλας και μάλιστα με τον καλύτερο τρόπο.
Είσαι τρελός ρε φίλε;
Μετά απ’ όλα αυτά λογικά θα απορεί κανείς ακούγοντας κάποιον που τα αναγνωρίζει να δηλώνει πιστός πελάτης της εταιρείας με το δαγκωμένο μηλαράκι. Ας ξεκαθαρίσουμε λοιπόν τα πράγματα: σε θέματα που αφορούν αγορές τεχνολογίας, δεν χωρούν συμπάθειες και αντιπάθειες. Υπάρχουν απλά εταιρείες που εμπιστευόμαστε, εταιρείες στις οποίες θα επενδύαμε τα χρήματά μας θεωρώντας ότι οι λύσεις που προσφέρουν ταιριάζουν στις ανάγκες μας και η Apple είναι μία εξ’ αυτών.
Κατ’ αρχάς διαθέτει μια πλήρως ολοκληρωμένη πλατφόρμα, ένα οικοσύστημα το οποίο καλύπτει πλήρως τον καταναλωτή: tablet, smartphone, ακόμα και multimedia player για να μη βάλουμε στην εξίσωση την τηλεόραση (Apple TV), τα wearables (Apple Watch) και τα PC (MacBook, iMac). Να το πάμε κι ένα βήμα παραπέρα; Η πλατφόρμα δεν έχει να κάνει με ένα απλό λειτουργικό ή την αγαστή συνεργασία ανάμεσα σε δύο, πέντε, σαρανταπέντε συκευές αλλά και τις διαθέσιμες υπηρεσίες: με Passbook, Apple Pay, Health και τα ενιαία iTunes και App Store, αμφιβάλει κανείς για το ότι η Apple δεν φροντίζει, αν μη τι άλλο, τους πελάτες της;
Ξέρετε, δεν εκτιμούν όλοι την ελευθερία κινήσεων που προσφέρει το Android. Πώς να το κάνουμε, σε κάποιους απλά δεν είναι απαραίτητη. Αυτός ο ανοιχτός χαρακτήρας του λειτουργικού της Google μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις λειτουργεί αποτρεπτικά αφού αρκετοί καταναλωτές προτιμούν το «μονωμένο» οικοσύστημα της Apple, θέλοντας να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο. Με εξαίρεση την πρόσφατη ιστορία με τους λογαριασμούς του iCloud που παραβιάστηκαν (ιστορία για την οποία η ίδια η Apple ούτε καν έφταιγε), θυμηθείτε πότε ακούσατε για εφαρμογή ή λειτουργία του iOS που έπεσε θύμα χάκερ ή γενικότερα παραβιάστηκε και κατόπιν κάντε το ίδιο και για το Android. Η διαφορά είναι χαοτική: από τη μία έχουμε την Apple, σωστό κέρβερο να ελέγχει ποιος μπαίνει και ποιος βγαίνει απ’ τα συστήματά της (μιλάμε για «πόρτα» που δεν έπαιζε ούτε στο Μερσέντες στα 90s), ποιος ανεβάζει τι, ποιος τα κατεβάζει και γενικώς να τσεκάρει τους πάντες. Από την άλλη; Ανοιχτός κώδικας, ελεύθερος για τον καθένα να τον τροποποιήσει κατά βούληση, ένα store με απίστευτο σκουπιδομάνι που ανεβαίνει χωρίς κανέναν έλεγχο, ακόμα και αντιικά προγράμματα έχουν εμφανιστεί.
Θεωρητικά θα μπορούσα να μιλήσω και για τα Windows, χρήστης των οποίων και μάλιστα σε κινητό δυσθεώρητου κόστους έχω υπάρξει κι εγώ ο ίδιος, όμως ειλικρινά δεν βλέπω τον λόγο να το κάνω. Θα αρκεστώ να τονίσω ότι είναι αμαρτία για ένα τόσο προσεγμένο και αισθητικά συμπαθέστατο λειτουργικό η ίδια η μαμά-εταιρεία του να μην έχει φροντίσει να προσελκύσει δημιουργούς και φίρμες ώστε να τιγκάρουν το store του με εφαρμογές και παιχνίδια. Αν υπήρχε ένας λόγος που από τη Microsoft ξαναγύρισα στη θαλπωρή της Apple (αντίθετα Android δεν είχα ποτέ αποκλειστικά παρά μόνο παράλληλα με iOS συσκευή), ήταν η αγανάκτηση που ένιωθα βλέποντας το App Store να βρίθει προτάσεων και το Windows Phone Store την ίδια στιγμή να έχει βγάλει αράχνες. Κι αυτό από κάποιον που δέχθηκε να «κάψει» επένδυση εκατοντάδων ευρώ σε εφαρμογές, παιχνίδια και μουσική προκειμένου να αλλάξει πλατφόρμα. Για λίγο ευτυχώς…
Τα specs δεν λένε πάντα την αλήθεια
Σύμφωνοι, από πλευράς τεχνικών χαρακτηριστικών, μπορεί κανείς να βρει στην αγορά κατά πολύ ανώτερες συσκευές. Κι όμως, εδώ είναι το λάθος που πολλοί κάνουν: ποιος στα αλήθεια ενδιαφέρεται για το αν το κινητό του έχει δύο, τέσσερις, δεκατέσσερις πυρήνες, 2 ή 4 GB RAM, επεξεργαστή γραφικών που να βγάζει συγκεκριμένα TFLOPS και άλλα τέτοια; Το θέμα είναι η συσκευή να δουλεύει απρόσκοπτα και οι εφαρμογές να τρέχουν «νεράκι» σε αυτή. Ελάτε τώρα στη θέση των προγραμματιστών: στην περίπτωση του iOS, έχουν να προσαρμόσουν την εφαρμογή τους σε 10-15 συσκευές, όσα δηλαδή είναι τα μοντέλα iPhone και iPad που χρησιμοποιούνται. Πάμε στο Android τώρα όπου ο δύσμοιρος ο δημιουργός πρέπει να λάβει υπ’ όψιν του πόσους διαφορετικούς συνδυασμούς επεξεργαστή-μνήμης-ανάλυσης-γραφικών. Οπότε απλά στήνει μια εφαρμογή που θα ανταποκριθεί καλά στις περισσότερες συσκευές. Καταλάβατε; Καλά, όχι τέλεια, εκτός κι αν διατεθεί σε συγκεκριμένα μοντέλα, κάτι που κατά γενική ομολογία δεν συμβαίνει.
Την Apple δεν την ενδιαφέρουν τα χαρακτηριστικά. Για το μόνο που «καίγεται» είναι η τελική εμπειρία που θα ζήσει ο πελάτης της: δεν την ενδιαφέρει τι επεξεργαστή θα φοράει το κινητό της και πόση μνήμη θα κρύβει μέσα του το tablet της, φτάνει ο χρήστης να είναι απόλυτα ικανοποιημένος από το πώς αυτό ανταποκρίνεται (τουτέστιν το πώς τρέχει τις εφαρμογές).
Το Passbook είναι μία από τις εφαρμογές που η Apple μας σύστησε τώρα τελευταία –σε γενικές γραμμές. Ας μη γελιόμαστε, δεν έχει αλλάξει τις ζωές μας αλλά εκεί που βρίσκει εφαρμογή δίνει αυτό το «added value».
Ποιος πουλάει και τι
Τα έχουμε ξαναπεί: η Apple δεν πουλά smartphones. Αυτό το κάνουν η Sony, η Samsung, η LG και μάλιστα πολύ καλά. Η Apple πουλά status symbols και αυτό είναι η μόνη που το κάνει. Γενικότερα πάντως η Apple ξέρει να πουλάει. Και η Sony έχει στήσει ένα πλήρες δίκτυο στο οποίο πρώτη μάλιστα ενέταξε τηλεοράσεις, κονσόλες, κινητά, mp3 players. Ε, και; Η Apple ξέρει να πουλήσει κιόλας αυτό που θα δημιουργήσει. Όχι πως οι άλλες εταιρείες δεν ξέρουν, απλά μπροστά στην Apple και τον τρόπο που προωθεί τα προϊόντα της, μοιάζουν με ψιλικατζίδικα μπροστά στον Βασιλόπουλο.
Τίθεται βέβαια και ζήτημα αξιοπιστίας. Ρωτήστε έναν κάτοχο PlayStation για να παράδειγμα να σας πει κάθε πότε το PlayStation Network είναι «κάτω», για να μη μιλήσουμε για τις επιθέσεις χάκερ που έχουν αφήσει τη Sony εκτεθειμένη και τους πελάτες της «γυμνούς». Ακόμα κι αν η Sony προσφέρει περισσότερα από την Apple στη συγκεκριμένη περίπτωση, εν τέλει βγαίνει χαμένη αφού οι εντυπώσεις που σχηματίζονται για το προϊόν/υπηρεσία της είναι αρνητικές. Δεν μιλάμε μάλιστα για ένα μεμονωμένο κρούσμα αλλά για σωρεία «φάουλ» που λογικό είναι μακροπρόθεσμα να πλήξουν τη φήμη μιας πλατφόρμας.
Είναι κι αυτό ένα από τα USP της Apple που θα ‘λεγαν κι οι μαρκετίστες: το γεγονός ότι παίρνει κάποιος ένα τηλέφωνο και ξέρει ότι οι υπηρεσίες του θα είναι διαθέσιμες ό,τι κι αν συμβεί 24/7 και πως το ίδιο το τηλέφωνο θα του κρατήσει τουλάχιστον μια τριετία τρέχοντας τα πάντα άψογα, χωρίς να κολλάει, να «κρασάρει» και γενικότερα να τον ξενερώνει κάθε φορά που εκείνος θα θέλει να κάνει κάτι.
Good cop / Bad cop
Δεν χρειάζεται κανείς να συμπαθεί την Apple για να προτιμήσει τα προϊόντα και τις υπηρεσίες της. Το είπαμε και στην αρχή του κειμένου: είναι ανούσιο –τουλάχιστον- να δένεται κάποιος με μια εταιρεία-κολοσσό που είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο και που ως μοναδικό της μακροπρόθεσμο στόχο έχει το κέρδος (με αποθεματικό που ξεπερνά αυτό των ΗΠΑ, λογικό δεν είναι άλλωστε;) και μόνο αυτό. Σε καταναλωτικά θέματα, η μόνη λογική που χωρά είναι η τετράγωνη: μου κάνει, το παίρνω, δεν μου κάνει, πάω αλλού. Υπάρχουν χίλια πράγματα που με κάνουν να μη συμφωνώ ή σε τελική ανάλυση να μη γουστάρω την Apple, όμως παράλληλα μ’ αυτά, έχω και δέκα λόγους που εν τέλει θα την προτιμήσω από τον ανταγωνισμό της. Εννοείται πως ο καθένας έχει τα δικά του κριτήρια, οπότε το γεγονός ότι εγώ έχω βολευτεί, δεν σημαίνει πως το ίδιο θα πρέπει να συμβεί και με εσάς.
Εξετάζοντας το θέμα όσο πιο αντικειμενικά γίνεται όμως και προσπαθώντας να δούμε το «big picture» που λένε κι οι Εγγλέζοι, δεν γίνεται να μη βγάλει κανείς το καπέλο στην Apple, σε μία εταιρεία που χάρη στην απολυταρχική της προσέγγιση έχει κρατήσει μέχρι στιγμής ικανοποιημένους πελάτες και συνεργάτες. Μονωμένο οικοσύστημα, σέξι προϊόντα, πλήρεις λύσεις. Το τρίπτυχο της επιτυχίας για μια εταιρεία που ξέρει όσο καμία άλλη την τέχνη της δημιουργίας αναγκών και κατόπιν της κάλυψής τους.
