Εύκολο βράδυ, χτύπησα με παλαμάκια το “Τι σήμερα, τι αύριο, τι τώρα;” και έκλεισε ο συναγερμός. Ήπια 7 ποτήρια νερά για την καλή λειτουργία του οργανισμού, έφαγα αβοκάντο και μούσλι για ενέργεια, έκανα μπάνιο με άλατα, αιθέρια έλαια, χωριάτικο καταπράσινο σαπούνι, έκανα 2.447 έλξεις στο μονόζυγο που παραλίγο να λυγίσει, έσπασα καρύδια με τα ατσαλένια χέρια μου και τα μοίρασα στις 18ούρες και τις καλιακούδες της γειτονιάς, άσπρισα τα στεντόρεια και αρπακτικά δόντια μου με μαγειρικό ασβέστη, έσπασα με τις γροθιές μου 7 καρπούζια και έφαγα μόνο τις καρδιές των σαν άλλος αναίμακτος Μπέλα Λουγκόζι, κατάπια κατσαβίδια και μαχαίρια, πάλεψα με φωτιές και με τους φόβους μου, πήγα στο υπόγεια που κατοικούν τελώνια χωρίς φως και χωρίς το αστραφτερό μαχαίρι μου, κατέβηκα κάτω στην υπόγεια Αθήνα με την μυστική της γεωμετρία και έφτασα μέχρι τα ανάκτορα με χαλαρό τζόκινγκ, έπαιξα μποξ με την φιγούρα και το πνεύμα του Απόστολου Σουγκλάκου και ζήτησα από τον Γιάννη Φιτζέραλντ Κένεδυ να μου πει τους κωδικούς πυρηνικών κεφαλών κοντά στην Κούβα σε περίπτωση που υπάρξει θερμό επεισόδιο με τα Σκόπια και το Κόσοβο, δάκρυσα με μια εικόνα της Παναγιάς Βρεφοκρατούσας και ακούγοντας τον Ρωμανό τον Μελωδό στις διαχρονικές του επιτυχίες, έφαγα τρία παξιμάδια με ντομάτα γιατί η μεσογειακή διατροφή είναι η καλύτερη, γενικά φρόντισα τον εαυτό μου Παρασκευή βράδυ διότι είναι καθήκον όλων μας να γινόμαστε έστω και λίγο καλύτεροι μέρα με την μέρα , εβδομάς με την εβδομάς, και έχω συμπυκνώσει το νόημα της αυτοβελτίωσης την Παρασκευή το βράδυ γιατί κακά τα ψέμματα: Είναι βαρετή όπως λέει και ο Τάιλερ Ντέρντεν στον υπαρκτό αλλά ανώνυμο φίλο του. Μάλλον την Δευτέρα θα είμαι πάλι εδώ, αλλά ποιος ξέρει τι γίνεται μέσα σε τρεις μέρες. Σε τόσο έπεσε η Ρώμη, το κατάστημα δεν ήταν ποτέ πιο δυνατό. Καλησπέρες.
