ΜΟΥΣΙΚΗ: Εδώ που τα λέμε , η κατηγορία μουσική διαδραματίζει δυσανάλογα μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή μου σε σχέση με τις άλλες κατηγορίες. Τις περισσότερες μέρες αυτό κάνω μόνο, και αυτό θέλω να κάνω, να ακούω συνέχεια και να παίζω. Μου βγαίνει τόσο φυσικά που δυσκολεύομαι να το περιγράψω και δεν μπορώ να συγκρίνω την ευτυχία που μου δίνει με καμιά άλλη. Από πάντα μου άρεσε να ντύνω στιγμές και καταστάσεις με μουσική, ως και στο σούπερ μάρκετ πήγαινα και σκαρφιζόμουν σάουντρακ για τα ψώνια. Μάλιστα αποφεύγω να τη διαχωρίζω στο κεφάλι μου σε είδη , ακούω τα πάντα. Τα αγαπημένα μου album, που ανακάλυψα φέτος ήταν το Choose your weapon των Hiatus Kaiyote, ενός συγκροτήματος από την Αυστραλία των οποίων την τραγουδίστρια έχω λατρέψει την Nai Palm, το Kinfolk: Postcards from Everywhere του Nate Smith, ενώ σε ελληνικό έδαφος ο τελευταίος αγαπημένος μου δίσκος είναι ο Πρωτόγονος παλεύει με κροκόδειλο του Αντώνη Απέργη. Κι επειδή έχω ιδιαίτερη αδυναμία στη jazz, ακούω ψυχαναγκαστικά κάθε μέρα από λίγο Bill Evans, το καλύτερο μου είναι το You must believe in spring.
ΒΙΒΛΙΑ: Δεν μπόρεσα ποτέ να διαβάσω ωραία και πολύ και μου το χω παράπονο. Έχω τρομερή αδυναμία συγκέντρωσης σε ό,τι αφορά τα γραπτά και πάντα διάβαζα πρόχειρα και κάπως άναρχα, προσπερνώντας σελίδες. Αν καταφέρω δε και συγκεντρωθώ σε κάτι, θα το διαβάσω αστραπιαία γρήγορα, να φτάσω στη λύτρωση του τέλους όσο το δυνατόν συντομότερα, λες και φοβάμαι μην ξεφύγει ξανά το μυαλό μου. Το παρομοίαζα πάντα το διάβασμα μου με συνεχόμενες λήψεις φωτογραφικής μηχανής, πολύ γρήγορα κλικ. Πάντως, αγαπώ πολύ την ποίηση. Αυτήν την περίοδο, πασχίζω να διαβάσω για την εαρινή εξεταστική γιατί χρωστάω πολλά μαθήματα, όχι με μεγάλη επιτυχία, ενώ ένα λογοτεχνικό βιβλίο που τελείωσα πρόσφατα ήταν Η μάνα του Μαξίμ Γκόρκι.
ΤΑΙΝΙΕΣ: Είμαι τυχερή που μένω στο Παγκράτι και έχουμε το αυθεντικό Παλάς που με 10 ευρώ βλέπεις τρεις ταινίες, κάτι σαν διαρκείας σε σινεμά. Χίλιες φορές το προτιμώ από το να τη βλέπω στο λάπτοπ. Η τελευταία ταινία που είδα σε αίθουσα, και μου άρεσε πολύ η αλήθεια της και η ωμότητα της ήταν Ο μαθητευόμενος (apprentice) ενώ δεν μπορώ να ξεπεράσω Το κουρδιστό πορτοκάλι του Κιούμπρικ. Παλεύω να μην συγκινούμαι, αλλά δύσκολα τα καταφέρνω. Μάλιστα μου συμβαίνει πάντα μετά το τέλος της ταινίας, έτσι που να μην μπορώ να ξεχωρίσω αν πράγματι με συγκίνησε η πλοκή ή βυθίστηκα τόσο που κάπως δεν μπορώ να αντέξω ότι τελείωσε και πρέπει να προσγειωθώ.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Προσπαθώ να λείπω τις περισσότερες ώρες από το σπίτι κι ευτυχώς δεν προλαβαίνω να βλέπω πολύ. Και λέω ευτυχώς γιατί είμαι πολύ επιρρεπής στο να χάνομαι στην οθόνη. Έχω και συνδρομητικά κανάλια και κολλάω με τις ταινίες και τις αμερικάνικες σειρές που παίζουν αδιάλειπτα. Βάζουν και συναπτά επεισόδια, τα άτιμα. Αφήνω πολύ συχνά να παίζει το mezzo όμως, γιατί βάζει πολύ ωραίες συναυλίες που δεν τις βρίσκεις στο youtube. Από ελληνικά κανάλια δε βλέπω, χαζεύω καμιά ταινία πoυ βάζει η ερτ αργά το βράδυ, γιατί είναι ωραία διαλεγμένες.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Το ίντερνετ το χρησιμοποιώ σε καθημερινή βάση, αναπόφευκτα, αλλά σαφώς παραπάνω από ότι θα ήθελα. Είναι, χωρίς αμφιβολία, όλα πολύ πιο βολικά με αυτό. Με γοητεύει πολύ όλη αυτή η πρόσβαση στην πληροφορία, στο θέαμα και η ταχύτητα με την οποία τρέχουν όλα γύρω του.
Είναι ευχή και κατάρα όμως αυτό. Καμιά φορά με παίρνει από κάτω γιατί νιώθω μικρή μπροστά σε όλη αυτή τη γνώση, πως δε θα μάθω ποτέ αρκετά πράγματα ή θα τα ξέρω λειψά.. Θέλει κάπως κι αυτό να του βάλεις τα όρια του.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Μεγάλωσα και ζω στο Παγκράτι, σε μια πολύ παλιά μονοκατοικία από αυτές που μαυρίζουν λίγο παραπάνω από την υγρασία κάθε φορά που βρέχει. Το αγαπώ πολύ και τη μετακόμιση προς οποιαδήποτε περιοχή της Αθήνας, ειδικά τώρα που η Παγκρατάρα ζει τα καλύτερά της, θα τη θεωρούσα υποβάθμιση. Πιστεύω μόνο ό,τι έχει θάλασσα μπορεί να το ανταγωνιστεί .
ΣΠΟΡ: Όταν ήμουν πιο μικρή έπαιζα βόλεϊ, έκανα και στίβο. Όλα τα παρατούσα μετά από λίγο. Είμαι μεγάλη τεμπέλα. Θαυμάζω όμως κάθε είδος χορού, ειδικά το μπαλέτο . Ήμουν από τα άτυχα κοριτσάκια που δεν τα έστειλε η μαμά τους να κάνουν από μικρά, αλλά φέτος αποφάσισα να κάνω πραγματικότητα το παιδικό μου όνειρο και ξεκίνησα μαθήματα μπαλέτου ενηλίκων. Δε ξέρω αν θα με βγάλει κάπου, αλλά ξέρω ότι κάθε φορά έφευγα από το μάθημα πολύ ευτυχισμένη, έχει και μουσική μαζί.
ΤΑΞΙΔΙ: Το έχω βάλει πείσμα να δω το βόρειο Σέλας. Οι περισσότεροι λένε το πιο εφικτό πλάνο είναι να ταξιδέψεις στη Νορβηγία από εδώ, οπότε θα το μελετήσω. Επίσης πέρυσι πήγα ένα αξέχαστο ταξίδι στην Αμερική, για ενάμιση μήνα, που ξαναπήγαινα και αύριο, ακόμα το νοσταλγώ . Η βαλίτσα μου είναι πάντα ανοιχτή στο δωμάτιο μου, και με την πρώτη ευκαιρία τη γεμίζω και φεύγω. Κι ας φοβάμαι τα αεροπλάνα, καμιά φορά τόσο πολύ, που δεν κοιμάμαι σίγουρα το βράδυ πριν πετάξω .
ΤΩΡΑ: «Φέτος το καλοκαίρι την κάνουμε…Ταράτσα με τον Φοίβο Δεληβοριά!»Έχω την μεγάλη χαρά και τύχη να συμμετέχω στο μόνιμο θίασο της Ταράτσας , αυτού του μουσικοθεατρικού θεάματος που περίτεχνα έστησε ο Φοίβος και που τα έχει όλα: Τραγούδια, πρόζα, σκηνικά, κοστούμια, ορχήστρα ,πολύ ταλέντο, Ακρόπολη και Λυκαβηττό . Και πολλούς, μα πολλούς καλεσμένους. Δε θα κουράσω παραπάνω, σας καλώ όλους να έρθετε να ζήσουμε το όνειρο! ΚάθεΤετάρτη και Πέμπτη, για Ιούνιο, Ιούλιο και Σεπτέμβρη !
