Όχι ότι δυσκολευτήκαμε από τον πιλότο, αλλά πια έχουμε μπει για τα καλά στο νόημα του Vinyl μετά και το τρίτο επεισόδιο. Η πολυαναμενόμενη σειρά των Martin Scorsese και Mick Jagger δικαιώνει το hype και τις προσδοκίες που δημιούργησαν οι λαμπροί συντελεστές της, κινούμενη σε δυο επίπεδα. Από τη μία υπάρχει το σασπένς της περιπέτειας του ήρωα, (καταλαβαίνετε τα χείλη μας είναι σφραγισμένα να μη σας γεμίσουμε με spoilers) που κάτι μας λέει ότι όσο εξελίσσεται η σεζόν θα μας κάνει να μην περιμένουμε την prime time προβολή της Δευτέρας, αλλά να ξενυχτάμε στα κανάλια Novacinema για να μάθουμε τις απαντήσεις. Κι από την άλλη, στο επεισόδιο της περασμένης Κυριακής, Secrets, είδαμε να αρχίσει να λάμπει το άστρο των Nasty Bits, τους συγκροτήματος μέσα από το οποίο θα δούμε να συμβαίνει η έκρηξη της Νέας Μουσικής στην ταραχώδη Νέα Υόρκη των 70s.
Αν όμως έχετε γοητευθεί από το σύμπαν των ανεπανάληπτων νεοϋρκέζικων 70s και δε σας φτάνει ένα Vinyl την εβδομάδα (ακόμα και σε επαναληπτική προβολή), ορίστε λίγο further reading/watching για να εντρυφήσετε ακόμα περισσότερο και να περνάει ευχάριστα η εβδομάδα μέχρι να ξεκινήσει το επόμενο επεισόδιο…
Πρόκειται για το εκδοτικό γεγονός του 2015 που μάζι με το Vinyl ξαναέκαναν ολον τον πλανήτη να μιλάει εκείνης της πολιτιστικά καθοριστικής περιόδου, των 70s που άλλαξαν την ποπ κουλτούρα. Ένας σχεδόν πρωτοεμφανιζόμενος συγγραφέας, στα 36 του, έγραψε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που εκτυλίσσεται παράλληλα με την εκρηξη του punk και κορυφώνεται τη νύχτα του μεγάλου black out τον Ιούλιο του 1977, προκαλώντας πλειστηριασμό από τους εκδοτικούς οίκους που έφτασαν να του δώσουν 2 εκατομμύρια δολλάρια προκαταβολής μετά το πρώτο draft. Διαβάστε εδώ ένα απόσπασμα.
Ένα φιλμ-σταθμός. Αφενός μεν γιατί αποτελεί την πρώτη μεγάλη ταινία των Scorsese-De Niro, καθως και την παρθενική συνεργασία της λαμπρής κοινής πορείας τους. Αφετέρου δε, γιατί τοιχογραφεί το σύμπαν των ιταλοαμερικάνων μικροκακοποιών που παρασιτούν στα χαμηλότερα κλιμάκια της Νεοϋρκέζικης Μαφίας – μην ξεχάμε ότι κι ο ήρωας του Vinyl, Bobby Cannavale, τέτοιας καταγωγής είναι. Η εναρκτήρια σκηνή με το “Be My Baby” των Ronettes, φυσικά αξέχαστη.
Μια από τις πιο υποτιμημένες ταινίες του σημαντικότερου εν ζωή Αφροαμερικανού σκηνοθέτη. Άδικα. Γιατί ο Spike Lee, βασισμένος σε μια περσόνα που όντως υπήρξε κι ένα γεγονός που όντως συνέβη – τον serial killer «Γιο Του Σαμ», David Berkowitz και το ιστορικό black out στις 13-14 Ιουλίου (λόγω καύσωνα) που παρέδωσε την πόλξη σο χάος, φτιάχνει μια θαυμάσια κοινωνική ηθογραφία του Μεγάλου Μήλου, έτσι όπως περιπλέκονται οι διαφορετικές φυλές που το συναποτελούν.
Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς του 1981, μια σειρά από μπερδεμένους, τυπικά νευρωτικούς, Νεοϋρκέζους προσπαθούν να ξεπεράσουν διάφορα που τους συμβαίνουn αυτήν την πάντα περιέργη νύχτα του χρόνου, μέχρι να καταλήξουν στο ίδιο πάρτυ. Ben και Casey Affleck, Courtney Love, Kate Hudson, Christina Ricci, όμορφη αναπαράσταση του κλίματος της εποχής, εξαιρετικό σάουντρακ και Elvis Costello σε cameo εμφάνιση.
Δεν έβγαλε μόνο μουσικούς αυτό το πειραματικό εργαστήρι του δεύτερου μισού των 70s, αλλά και πρωτοπόρους κινηματογραφιστές. Ο πιο χαρακτηριστικός ήταν ο Amos Poe κι αυτό εδώ το φιλμ (το συνυπογράφει ο Ivan Kral) που δανείζεται τον τίτλο του από το εμβληματικό κομμάτι των Richard Hell & The Voivoids είναι η πρώτη DIY κινηματογραφική παραγωγή της εποχής. Ανάμεσα σε άλλους, πρωταγωνιστούν οι Iggy Pop, Blondie και Patti Smith.
Δε χρειάζονται πολλά λόγια εδώ. Η ιστορία των θρυλικών Ramones σε ένα απολυστικό ντοκιμαντέρ.
«Το 1977 η Νέα Υόρκη ήταν το Πιο Κουλ Μέρος στον Κόσμο. Τα ενοίκια είχαν πέσει πολύ χαμηλά, όσοι είχαν καλλιτεχνικές ανησυχίες έρχονταν κατά κύματα από κάθε αμερικάνικη πόλη, στις στάχτες της απογοήτευσης άπαντες έβρισκαν τη θέση τους στον κόσμο και κάθε είδους πειραματισμός ήταν επιτρεπτός (κι αποδεκτός) – ειδικά στα ερείπια του Lower East Side. To punk γνώριζε τις χρυσές του μέρες στο CBGB, στην άλλη πλευρά του νομίσματος η disco γινόταν καθεστώς κι έβρισκε την ιστορική της έδρα στο glam Studio 54, η κουλτούρα του DJ άρχισε να εξαπλώνεται, ενώ στάζουν τα πρώτα σπέρματα του hip hop εκεί που σβήνει το σπρέι από τα γκραφίτι που γεμίζουν τον υπόγειο σιδηρόδρομο» – γράφαμε όταν παρουσιάζαμε αυτό το ντοκιμαντέρ στην στήλη #DocuSunday. Μπορείτε να το δείτε εδώ.
Το ντοκιμαντέρ του Scott Crary καλύπτει τρεις δεκαετίες νεοϋρκέζικου punk. Από την περίφημη no wave σκηνή των late 70s μέχρι τις αρχές των 00s και τους Liars, Yeah Yeah Yeahs, Gogol Bordello (μη σας κάνει εντύπωση), βάζοντας μπροστά στις κάμερες πολύ σημαντικά πρόσωπα του χώρου όπως οι Lydia Lunch, Jim Sclavunos, Thurston Moore, Michael Gira κτλ. Κάποιοι ίσως θα θυμούνται τη μεταμεσονύκτια προβολή του στις Νύχτες Πρεμιέρας δώδεκα χρόνια πριν.
H Paula Court ήταν εκεί, στα χρόνια που περογράφουν τα λήμματα αυτής της λίστας. Και μέσα από 400, μερικές πραγματικά ιστορικές, φωτογραφίες διηγείται τη συναρπαστική ιστορία τους σε ένα άλμπουμ απαραίτητο για κάθε βιβλιοθήκη που θέλει λίγο νεοϋρκέζικο χαρακτήρα.
Κι αν οι προηγούμενη είναι η φωτογραφική απεικόνισή τους, εδώ ο μουσικός δημοιογράφος Will Hermes προχωρά σε μια απίστευτα λεπτομερή δημοσιογραφική έρευνα για «τα πέντε χρόνια που άλλαξαν τη Νέα Υόρκη για πάντα». Ίσως το πιο πολύτιμο ανάγνωσμα για να μπορέσετε να βάλετε όσα συμβαίνουν στο Vinyl στο μεγαλύτερο κάδρο της εποχής.
