Μόλις επανακυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Άγρα και είναι το πιο χαρακτηριστικό βιβλίο του τέκνου του Μάη του ’68 που έγραφε έχοντας από τη μία τον Ντεμπόρ και τον Μαρκούζε και από την άλλη τον Τσάντλερ και τον Χάμετ.
Κώστας Ακρίβος, Νάσια Διονυσίου, Τάσος Καλούτσας και Νίκος Παναγιωτόπουλος γράφουν στην Popaganda με αφορμή την κυκλοφορία στα ελληνικά της συλλογής διηγημάτων «Ελέφαντας», που περιέχει τις τελευταίες ιστορίες του σπουδαίου διηγηματογράφου.
Εικαστικός, ηθοποιός, τραγουδιστής, μια ευφυής προσωπικότητα των τεχνών και των γραμμάτων. Και όμως, το «λάϊκ» είναι το πρώτο του βιβλίο και είναι πολύ εύκολο να καταλάβετε σε τι αναφέρεται.
Η μόνη αγωνία της καταξιωμένης συγγραφέως, που μιλάει στον Θεοδόση Μίχο με αφορμή το τελευταίο της μυθιστόρημα, Μπαρόκ, είναι να πειστεί ο αόρατος αναγνώστης που στέκεται πίσω και δεξιά της ενώ γράφει, ότι οι λέξεις της είναι φυσικές και αναγκαίες.
Έζησε πέντε χρόνια στη φυλακή, αν και αθώος, και η δίκη του απασχόλησε όλη την Ελλάδα. Ελεύθερος πια ετοιμάζει την έκδοση του νέου του βιβλίου και ασχολείται με το δικαστικό ρεπορτάζ. Συνέντευξη στη Λίνα Ρόκου.
Αυτός είναι ο τίτλος που ο ίδιος ο συγγραφέας διάλεξε για τη συνέντευξη που παραχώρησε στον Θεοδόση Μίχο με αφορμή το νέο του συνταρακτικό βιβλίο, «Ολομόναχος». Διαβάζοντας θα καταλάβετε τι ακριβώς εννοεί.
Είναι αυτό που επέτρεψε στη δημοσιογράφο και θεατρική συγγραφέα να ολοκληρώσει, μετά το θάνατο της μητέρας της, το σπαρακτικό πεζό «Δέντρα, πολλά δέντρα», αποφεύγοντας την ευκολία του μελό και την παγίδα της αδιέξοδης αυτοαναφορικότητας.
Ούτε για το πώς μεγάλωσε, ούτε για το πώς ζει στην Αθήνα, ούτε για το πώς είναι να τα παρατάς όλα για να γράψεις, ούτε για το πώς είναι με το ένα χέρι να μεγαλώνεις ένα παιδί ενώ με το άλλο αυτομαστιγώνεσαι γιατί δεν βρίσκεις την επόμενη σωστή λέξη.
