Καθώς τα wine bars αυξάνονται στην Αθήνα που έχει αρχίσει να καλοβλέπει και θέλει να μάθει το κρασί, ένα ακόμα άνοιξε μετά την καραντίνα έχοντας ξεκινήσει τη διαδρομή του από το Κουκάκι πριν από τρία χρόνια.
Στο Materia Prima, το κρασί βρήκε την πιο casual εκδοχή του, στον χώρο που αγαπά τους «αναρχικούς» οινοπαραγωγούς, μαγειρεύει νόστιμα με υλικά από το deli του και βγάζει τραπέζια στην τελευταία κρυφή πλατεία του Παγκρατίου.
Καθώς το νέο wine bar – bistro της πόλης δεν έχει τίποτα στημένο κι απευθύνεται σε όλους, από τη στιγμή που είναι χαλαρό (για εμάς τους έξω) αλλά και δραστήριο όσον αφορά την ομάδα του, στον χώρο του προέκυψε μια αυθόρμητη και ενδιαφέρουσα συνεργασία. Ο Μιχάλης Παπατσίμπας που βρίσκεται πίσω από το Materia Prima έφερε σε επαφή δύο καλούς του φίλους, τον μοναδικό και φρέσκο οινοπαραγωγό της Πρέβεζας, Δημήτρη Τζάκο και τον graphic designer Γρηγόρη Παπαγρηγορίου.
Ο πρώτος, γεωπόνος και οινολόγος, έκανε «λάθη» όπως σχεδόν κάθε παραγωγός που δεν ακολουθεί τον συμβατικό δρόμο ενώ περίμενε τρία χρόνια για να του δώσει το αμπελοτόπι αποτέλεσμα, έτσι είναι το κρασί.
Έχει ασχοληθεί χρόνια με την αμπελουργία ακριβείας, με τη λογική του «Νέου Κόσμου» που δεν πιστεύει στο terroir με τον τρόπο που το κάνουν οι Γάλλοι, αλλά υποστηρίζει πως αν χειραγωγήσεις το εδαφος και αντιλαμβάνεσαι τις δυνατότητές του, αν το παρακολουθείς στενά και σε βάθος τότε θα σου δώσει αυτό που πρέπει.
Αυτή είναι η πρώτη σοδειά από αμπελώνες μοναδικούς για τον νομό Πρεβέζης.
Οι «ετικέτες» της είναι φιλοτεχνημένες μία-μία στο χέρι για περιορισμένο αριθμό φιαλών.
Έτσι, έχοντας κάνει μια αναζήτηση που άλλοι θα χαρακτήριζαν «τρέλα» κι άλλοι «πάθος», ο Δημήτρης Τζάκος βρήκε τον δικό του αμπελώνα και δημιούργησε το 2016 το δικό του οινοποιείο στα βουνά πάνω από τον Αχέροντα, στο μέρος που οι παππούδες του εγκατέλειψαν τη δεκαετία του ‘50. Φύτεψε μαλαγουζιά αλλά και σπανιότερες ποικιλίες όπως η μακρυποδιά και το μαυρομπούμπουκο σε υψόμετρο 660 μέτρων, ουσιαστικά σε έναν γκρεμό και σε μια περιοχή με δύστροπες καιρικές συνθήκες όπου κανείς δεν έκανε μέχρι πρόσφατα το σταφύλι – κρασί, όλοι έφτιαχναν τσίπουρο.
Ο δεύτερος καλλιτεχνεί τα τελευταία χρόνια έχοντας στο μυαλό του τη φιλοσοφία της ιαπωνικής καλλιγραφία ενώ είναι κι ο ένας εκ των δύο Blaqk. Ίσως έχετε συναντήσει την υπογραφή του στον Κεραμεικό και σε μαγαζιά της Αθήνας, στη Νίσυρο, την Πολωνία, την Κωνσταντινούπολη, σε δρόμους, σε βράχια και σε εγκαταλελειμμένα εργοστάσια. Καθώς η δοκιμή της φετινής σοδειάς του Δημήτρη Τζάκου γινόταν στα τραπέζια της Μεσολογγίου, ο Γρηγόρη Παπαγρηγορίου τελικά βρέθηκε να ζωγραφίζει στο χέρι, μία -μία τις 100 από τις 300 φιάλες των κρασιών που θέλουν να βάλουν την Πρέβεζα στον οινικό χάρτη.
Ο ίδιος ήθελε να αποδώσει με μια πινελιά, με επαναλαμβανόμενες κινήσεις που «ρέουν», αφηρημένα σχέδια για τους παράγοντες που διαμορφώνουν το κρασί, το νερό και τα κλήματα με έναν τρόπο που δεν είναι παραστατικός. Αυτά τα μπουκάλια είναι τελικά μοναδικά έτσι ώστε εκτός από την εμπειρία του κρασιού και τη «γνωριμία» σας με έναν νέο οινοπαραγωγό, να κρατήσετε για πάντα και την τέχνη τους, αξίζει να τα συλλέξετε από κάθε άποψη.
Ο Γρηγόρης Παπαγρηγορίου έχει φιλοτεχνήσει μία – μία τις φιάλες με Μαλαγουζιά και Μακρυποδιά του Δημήτρη Τζάκου…
και κάπως έτσι, το Materia Prima στο Παγκράτι φιλοξενεί φέτος το καλοκαίρι κρασιά μοναδικά.
Υπάρχουν πολλοί κι ωραία λόγοι για να επισκεφθείτε το πιο πρόσφατο wine – bar της πόλης άλλα μόλις μας έδωσε ακόμα έναν. Τα κρασιά που έβγαλε φέτος ο Δημήτρης Τζάκος και ζωγράφισε ο Γρηγόρης Παπαγρηγορίου θα διατίθενται στο Materia Prima του Παγκρατίου, τόσο στη λίστα κρασιών που μπορείτε να δοκιμάσετε εκεί όσο και για να τα απολαύσετε στο σπίτι σας. Και επειδή τη μαλαγουζιά θα τη γνωρίζετε ήδη, ας πούμε για τη μακρυποδιά: το χαρακτηριστικό της άρωμα είναι το ανθος της τζιτζιφιας, βγάζει οξύτητα, λεμόνια, μέλι και έχει γεμάτο σώμα.
