Η Eva Fahidi, 90 ετών σήμερα, κρατάει ένα πορτραίτο της οικογένειάς της, που σκοτώθηκε στο στρατόπεδο.
Η ανάμνηση του Άουσβιτς έχει κάψει τα σωθικά όχι μόνο εκείνων που βρέθηκαν κι έζησαν τον τρόμο των ναζιστικών στρατοπέδων συγκέντρωσης αλλά και όλους όσους έχουν ή είχαν συγγενείς στα κολαστήρια. Φέτος, συμπληρώθηκαν εβδομήντα χρόνια από την απελευθέρωση των κρατούμενων στις 27 Ιανουαρίου 1945 από τις Συμμαχικές Δυνάμεις, που ήταν και η πρώτη ιδίοις όμμασι συνειδητοποίηση του τι πραγματικά συνέβαινε στα στρατόπεδα αυτά.
Το Άουσβιτς, είχε χτιστεί κοντά στην πόλη Όσβιετσιμ της Πολωνίας πάνω σε παλιούς στρατώνες και ξεκίνησε τη λειτουργία του το Μάιο του 1940 ως φυλακή για πολιτικούς κρατούμενους της Πολωνίας. Όμως, σιγά-σιγά το στρατόπεδο μεγάλωσε και μετατράπηκε σε ένα τεράστιο συγκρότημα θανάτου που θα εκτελούσε κατά γράμμα το αρρωστημένο σχέδιο των Ναζί περί Τελικής Λύσης, χωρισμένο σε τρία διαφορετικά μέρη: το Άουσβιτς Ι, που ήταν το πρωταρχικό στρατόπεδο, το Άουσβιτς ΙΙ-Μπίρκεναου, το γνωστότερο στρατόπεδο, γιατι λειτουργούσε και ως εκτελεστήριο και το Άουσβιτς ΙΙΙ-Μόνοβιτς.
Υπολογίζεται ότι μέσα στους τοίχους του, 1.1 εκατομμύριο άνθρωποι σκοτώθηκαν επειδή ήταν Εβραίοι, ομοφυλόφιλοι, Τσιγγάνοι, πολιτικοί αντιφρονούντες, Μάρτυρες του Ιεχωβά και γενικώς «αντιπαθείς» ομάδες πληθυσμού προς τους Ναζί. Αμετανόητοι μέχρι το τέλος, οι Ναζί λίγο πριν την οριστική κατάρρευση, ανάγκασαν τους κρατούμενους σε πορείες θανάτου όταν έμαθαν ότι οι Σοβιετικές δυνάμεις περικύκλωναν το στρατόπεδο. Όσοι δεν σκοτώθηκαν στους θαλάμους αερίων, τα καταναγκαστικά έργα, την πείνα και τις κακουχίες, κατάφεραν να επιζήσουν για να πουν την ιστορία τους.
Ο αριθμός των επιζώντων κυμαίνεται περίπου στις 200.000, με 300 να ζουν μέχρι τις μέρες μας. Και τώρα, εβδομήντα χρόνια μετά, φωτογραφήθηκαν από το πρακτορείο Reuters. Τα πορτραίτα αυτά είναι δομημένα με ένα διαφορετικό τρόπο σε σχέση με το θέμα που πραγματεύονται. Αποτυπώνουν Πολωνούς πολιτικούς κρατούμενους, είτε μόνους τους, είτε κρατώντας τις δικές τους-φωτογραφίες μαρτυρίες στο χέρι από κάποιο χαμένο πρόσωπο. Οι επιζώντες θυμούνται με την ευχή να μην ξεχάσουμε ποτέ εμείς.
- Ο Stefan Sot ήταν μόλις 13 ετών…
…εδώ σε νεαρή ηλικία.
Η Erzsebet Brodt σε ηλικία 89 ετών πλέον…
…κρατάει μια φωτογραφία των δικών της που σκοτώθηκαν στα κολαστήρια του Άουσβιτς.
Ο Jerzy Ulatowski μεταφέρθηκε στο Μπίρκεναου σε ηλικία 13 ετών.
Η Danuta Bogdaniuk-Bogucka ήταν μόλις 10 ετών και χρησιμοποιήθηκε στα πειράματα του Μένγκελε.
Ο Jacek Nadolny με μια φωτογραφία της οικογένειάς του ανα χείρας.
Η φωτογραφία του Nadolny. Ήταν 7 ετών τότε, 77 σήμερα.
Η Barbara Doniecka ήταν 12 ετών τότε…
…και η φωτογραφία της από εκείνη την εποχή.
Η οικογένεια του Laszlo Bernath σκοτώθηκε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης.
Ο Janos Forgacs, 87, μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο μέσα σε ένα βαγόνι για «ζωντανά», με σφαλισμένα παράθυρα.
Η Maria Stroinska, με μια προπολεμική οικογενειακή φωτογραφία της.
Η Jadwiga Bogucka με ρούχα και αριθμό…
…κρατάει μια φωτογραφία της όταν ήταν 19 ετών, τότε που μεταφέρθηκε στο Άουσβιτς.
Ο Marian Majerowicz, 88 ετών σήμερα, έχασε τη μητέρα και το μικρότερο αδελφό του στους θαλάμους αερίων.
Η Elzbieta Sobczynska στάλθηκε μαζί με τον αδελφό της και τη μητέρα της σε ηλικία 10 ετών.
Ο Lajos Erdelyi, 87, κρατάει μια ζωγραφιά ενός συγκρατούμενου.
Η Halina Brzozowska ήταν μόλις έξι ετών όταν την πήραν μαζί με την αδελφή της…
και η φωτογραφία της από εκείνη την εποχή.
Η Janina Reklajtis, 80 ετών, στάλθηκε μαζί με τη μητέρα της σε ηλικία 12 ετών.
Ο Bogdan Bartnikowski, 82, στάλθηκε μαζί με τη μητέρα του στο Άουσβιτς…
…η οικογένειά του εδώ.
