Η παραλία είναι το ιδανικό μέρος για να διαβάσεις ένα βιβλίο. Γιατί; Μα γιατί εκεί χαλαρώνεις, ηρεμείς, ξεκουράζεσαι και το μυαλό σου είναι διαυγές. Επιπλέον, στις διακοπές έχουμε τον χρόνο με το μέρος μας ενώ παίζει να μην έχουμε wi-fi. To βιβλίο είναι εκεί, δεν σβήνει από μπαταρία, δεν θα ξεμείνεις ποτέ από δεδομένα. Υπάρχουν κάποια βιβλία που «έπαιξαν» πολύ τα περασμένα καλοκαίρια. Τα περισσότερα από αυτά είναι best-sellers (duh) χωρίς αυτό να σημαίνει ότι η ανάγνωσή τους σου αλλάζει τη ζωή. Όμως ας είμαστε ειλικρινείς, ειδικά στις παραλίες δύσκολα θα πάρουμε μαζί μας ένα πολύ απαιτητικό βιβλίο. Τουλάχιστον, ας φροντίσουμε να είναι καλογραμμένο.
Στα μέσα των 90ς εάν δεν είχες διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο αισθανόσουν σαν κι αυτούς που δεν είδαν Survivor εν έτει 2017. Το μυθιστόρημα του Coelho καθησύχαζε με την απλοϊκή αφήγησή του και το μότο «Όταν θέλεις πάρα πολύ κάτι, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να τα καταφέρεις» κάθε λουόμενο που ένιωθε πιεσμένος από τη δουλειά του, τη μάνα του, τα παιδιά του και το γεγονός ότι αναγκάστηκε να τρέχει με κουβαδάκια, ψυγειάκια και ταπεράκια στην παραλία του Αλίμου αντί σε κάποια εξωτική παραλία της Βραζιλίας, από όπου κατάγεται άλλωστε ο συγγραφέας. Είμαι σίγουρη ότι χάρη σε αυτή τη φράση κάποιοι κατάφεραν να επιτύχουν τα καλύτερα μακροβούτια της ζωής τους.
Την χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων κυκλοφόρησε στην Ελλάδα η απόλυτη βίβλος των συνωμοσιολόγων. Το ευφάνταστο λογοτεχνικό εύρημα, η στρωτή αφήγηση που άφηνε πάντα ένα τυράκι για να προχωρήσεις στο επόμενο κεφάλαιο, η ατμόσφαιρα «ΤΙ ΜΑΣ ΚΡΥΒΟΥΝ;» αποτέλεσαν τις ιδανικές προϋποθέσεις για να γίνει ο Κώδικας το βιβλίο που διαβάστηκε περισσότερο από κάθε άλλο στις ελληνικές παραλίες εκείνο το καλοκαίρι.
Το ρετρό νοσταλγικό κλίμα, η ιστορία αγάπης που ξεπερνά την αρρώστια και τις αντιξοότητες και οι, εμπνευσμένες από αληθινά, συγκλονιστικά περιστατικά, ιστορίες των λεπρών που αποκλείστηκαν στην Σπιναλόγκα ήταν αρκετά για να χυθούν ανενόχλητα δάκρυα πάνω στις σελίδες ενώ οι γύρω νόμιζαν ότι ήταν τα μαλλιά σου που έσταζαν από τη θάλασσα. Όλα αυτά γραμμένα από μια Βρετανή που έχει πάθος για την Ελλάδα και τη θεωρεί δεύτερη πατρίδα της. Εν έτει 2007 το απόλυτο καλοκαιρινό ανάγνωσμα στα νησιά ήταν ένα Νησί αλλιώτικο από τ’ άλλα. Το καλοκαίρι του 2011 το βιβλίο γνώρισε νέες δόξες λόγω της μεταφοράς του στην μικρή οθόνη.
Χαρακτηρίστηκε ως άρλεκιν με μια τζούρα BDSM σεξ και δικαίως. Σεμνό, όμορφο κορίτσι ερωτεύεται τον πανέμορφο, νεαρό, πλούσιο εργοδότη του. Εκείνος έχει μια κλίση για τα BDSM παιχνίδια αλλά γι’ αυτό φταίνε τα τραύματα της παιδική τους ηλικίας και εκείνη θα τον φέρει στον ίσιο δρόμο του vanilla sex με όπλο της την αγάπη. Το πιο αντι-ερωτικό ανάγνωσμα όλων των εποχών.
Μερικές φορές νομίζω ότι οι συγγραφείς ροζ, «γυναικείας» λογοτεχνίας μας τρολάρουν. Αν ναι, καλά κάνουν γιατί όση κριτική κι αν δέχονται έχουν καταφέρει να γίνουν ζάμπλουτες/οι. Αποθέωση των κλισέ, των στερεοτύπων, ηθικών αξιών που μοιάζουν βγαλμένες από μελό, ελληνική ταινία των 50ς. Όλα αυτά ισχύουν όπως ισχύει το ότι σε κάθε παραλία εάν υπάρχουν 20 άτομα που διαβάζουν (που κακά τα ψέματα, δεν υπάρχουν) τα 15 θα διαβάζουν Κελάρια της Ντροπής και Γράμματα από Χρυσό. Στο τέλος ζουν αυτοί καλά κι εμείς πάμε για βουτιά στη Λούτσα.
Η ιδέα του Yalom να δημιουργήσει την φανταστική συνάντηση δύο κορυφαίων ιστορικών προσωπικοτήτων κέντρισε τη φαντασία των αναγνωστών που έσπευσαν να διαβάσουν το βιβλίο. Ο Φρίντριχ Νίτσε, ο Ζίγκμουντ Φρόυντ και η Βιέννη του 19ου αιώνα κυριαρχούν στις σελίδες του βιβλίου που γράφτηκε, με πρόθεση, όπως παραδέχτηκε ο ίδιος ο συγγραφέας να εισαγάγει τους σπουδαστές της ψυχοθεραπείας στις βασικές αρχές της υπαρξιακής θεωρίας, να λειτουργήσει δηλαδή και ως εκπαιδευτικό εργαλείο. Το καλοκαίρι του 2011 -και ενώ πια παραδεχόμαστε όλο και περισσότεροι ότι έχουμε ψυχολόγο, όπως έχουμε οδοντίατρο- τα δάκρυα του Νίτσε έπεφταν άφθονα πάνω στην καυτή άμμο.
Τόσο εμψυχωτικό και αφοσιωμένο στην ιδεολογία της έμπνευσης, της αγάπης, της αισιοδοξίας που διαβάζοντας το κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα ήθελε να το πετάξει στον βυθό αφού πρώτα το πασαλείψει με ένα μίγμα άμμου, αντιηλιακού και μπίρας. Κι αν αυτή είναι η δική μου φαντασίωση για την τύχη του πονήματος του Buscaglia η πραγματικότητα είναι διαφορετική. Το βιβλίο, που κυκλοφόρησε το 1988, ήταν για κάποια καλοκαίρια το απόλυτο must στις παραλίες. Μετά καταλάβαμε ότι τα εγχειρίδια καθημερινής ψυχολογίας δεν πρόκειται να μας σώσουν.
Κυκλοφόρησε το 2009 και έκανε θραύση στις αμμουδιές όλης της χώρας. Αν έβγαινε σήμερα θα μπορούσε να αναφέρεται σε κάθε κορίτσι που συχνάζει σε παραλία και είναι τίγκα στα τατού. Βέβαια, στο καλογραμμένο αστυνομικό του Larsson πρωταγωνίστρια είναι η Λίσμπεθ Σαλάντερ, ένα κορίτσι outsider που συνεργάζεται με έναν δαιμόνιο ρεπόρτερ (πάντα ήθελα να το γράψω) για την εξιχνίαση μιας εξαφάνισης που έλαβε χώρα πριν από 36 χρόνια. Ακολούθησαν άλλα δύο βιβλία με το ίδιο δίδυμο ενώ η ιστορία μεταφέρθηκε και στο σινεμά, και σε σουηδική παραγωγή και σε αμερικανικό ριμέικ.
Ο 57χρονος Νορβηγός φαίνεται ότι έχει το κοκαλάκι της Νυχτερίδας ό,τι κι αν γράψει. Ο ντεντέκτιβ Χάρι Χόλε από τότε που εμφανίστηκε αποτελεί από τους αγαπημένους ήρωες των ελλήνων αναγνωστών. Όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία στα νησιά τόσο οι λουόμενοι προτιμούν να βυθίζονται στο παγωμένο, λόγω χαμηλών θερμοκρασιών, σύμπαν του Nesbo. Tα σκανδιναβικά αστυνομικά μυθιστορήματα αποτελούν κατηγορία από μόνα τους και ο Nesbo μοιάζει ξεκάθαρα να είναι ο βασιλιάς του είδους. Αίμα στο χιόνι, αίμα και στα ροζ φλαμίνγκο.
«Ό,τι αξίζει πονάει, κι είναι δύσκολο…» μας έλεγε η Μάρω Βαμβουνάκη στο ομώνυμο τραγούδι των Πυξ Λαξ σε ένα ντελίριο μαζοχιστικής θλίψης, το 1996. Το 2000 κυκλοφόρησε το ομώνυμο βιβλίο, μια ωδή στη νοσταλγία, όπως προκύπτει και από την περίληψη του εκδότη και εκεί δίπλα στο κύμα βυθιστήκαμε σε μελαγχολία, οδύνη και προφανώς σε νοσταλγία. Μετά κάναμε μια βουτιά και μας πέρασε.
Καλογραμμένο έπος ελληνοαμερικανικής οικογένειας με ρίζες από την Μικρά Ασία που διασχίζει τον Ατλαντικό για να εγκατασταθεί στην Αμερική. Οι τρεις γενιές της οικογένειας Στεφανίδη και η πορεία τους μέσα στα χρόνια αποτυπώνουν με εκπληκτική αφήγηση την εξέλιξη της αμερικανικής κοινωνίας τον 20ο αιώνα. Να ένα βιβλίο για το οποίο άξιζε να πάθεις ηλίαση.
