Πολύ μελάνι χύθηκε στο ελληνικό ίντερνετ για το αν οι πρόσφυγες στο Ελληνικό ξεκίνησαν απεργία πείνας ή όχι. «Κακοπροαίρετοι» αλληλέγγυοι που ξεσηκώνουν τους δύστυχους Αφγανούς χωρίς λόγο, ένας περαστικός υπουργός που σπεύδει να μας καθησυχάσει ότι όλα είναι καλά και σε όποιον δεν αρέσει μπορεί να φύγει (που να πάει άραγε;), λίγο σπρώξιμο στη είσοδο εφέ για τις τηλεοπτικές κάμερες. Καθόλου κουβέντα όμως για το τι θ’απογίνουν αυτοί οι άνθρωποι. Θα μείνουν για πάντα στο Ελληνικό; Θα τους στοιβάξουμε σε κοντέινερ κάπου στην άκρη της πόλης; θα τους κρύψουμε κάτω από το χαλί; Θα τους στείλουμε πίσω; Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι δεν έχουμε κανένα σχέδιο. Δεν έχουμε κανένα σχέδιο για απολύτως τίποτα, όχι μόνο για το μεταναστευτικό. Οι διαβεβαιώσεις του κ. Μουζάλα ότι το κράτος κάνει ότι μπορεί δυστυχώς δεν αρκούν. Θα έπρεπε να μπορεί να κάνει περισσότερα για τον Αμιρ, τον Γκολάμ, τον Σαμίρ, τον Βεϊτσί και την Αζίζα με την κόρη της Μασούμα.
Η Αζίζα απο το Αφγανιστάν κρατάτει στην αγκαλιά της την κόρη της Μασούμα, η οποία είναι το τέταρτο παιδί της και γεννήθηκε σε κάποιο νοσοκομείο της περιοχής. «Οι συνθήκες στο νοσοκομείο ήταν πολύ καλές» μας λέει, «από όταν όμως γύρισα στο camp νιώθω εγκαταλειμμένη».
Ο Γκολάμ είναι 28 χρονών και έφτασε στην Αθήνα πριν ένα χρόνο. Από τότε μένει στον καταυλισμό του Ελληνικού. «Τους Σύριους τους αντιμετωπίζουν καλλίτερα από ότι εμάς τους Αφγανούς. Οι καταυλισμοί τους είναι σε καλλίτερη κατάσταση, εδώ δεν έχουμε ζεστό νερό».
Ο Βαϊτσί από το Αφγανιστάν μένει εδώ και ένα χρόνο στο Ελληνικό.
Ο Αμίρ είναι 23 χρονών. Ταξίδεψε μόνος από το Αφγανιστάν στην Ελλάδα.
Ο Σαμίρ, 20 χρονών, μένει στον καταυλισμό μαζί με τους γονείς του και τα 6 αδέρφια του. «Έχουμε έλλειψη σε βασικά αγαθά, όπως ζεστό νερό, φάρμακα και το φαγητό είναι χάλια»
Τα πορτρέτα φωτογραφήθηκαν την ημέρα που επισκέφτηκε τον καταυλισμό ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής Γιάννης Μουζάλας.
