Είσαι στο λεωφορείο με προορισμό τη δουλειά. Κάνεις switch ανάμεσα στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ενώ χαζεύεις νωχελικά και νυσταγμένα έξω από το παράθυρο. Και τότε συμβαίνει. Αυτά τα τρία ακόρντα, οι νότες που ξυπνούν αναμνήσεις κι έπειτα ξεκινούν τα vocals. Ξέρεις απ’ έξω κάθε στίχο. Κοκκινίζεις. Ενώ φοράς ακουστικά και κανείς δε γνωρίζει τι ακούς, σε πλημυρίζει μια ντροπή. «Έλα, είμαι πάρα πολύ κουλ τυπάκι πλέον για να ακούσω το “Smells Like The Teen Spirit“» κι αλλάζεις σταθμό, αναζητώντας φρέσκα hits ή πιο σπάνια κομμάτια που δεν έχεις σιχαθεί να πετυχαίνεις ανά κάθε δεύτερο σταθμό ή να τα χορεύεις κάθε Σάββατο στα πάρτι της πόλης. Ή και σε άλλα μέρη που ποτέ δεν φαντάζονταν οι δημιουργοί τους ότι θα κατέληγαν: κομμωτήρια, σούπερ μάρκετ, πρωινάδικα, διαφημιστικά.
Σου έχει συμβεί και σένα, ε; Επειδή εδώ στη Popaganda μας συμβαίνει συχνά, ξεχωρίσαμε 27 κομμάτια, που έγιναν τόσο μεγάλα χιτ που δεν αντέχουμε πια να τα ακούμε, τα έχουμε βαρεθεί βρε αδερφέ. Βασική προϋπόθεση εισόδου στη λίστα μας είναι η «ποιότητα», διαλέξαμε δηλαδή γενικά αποδεκτά ως«καλά» κομμάτια, όχι εύκολα χιτ που ήταν έτσι κι αλλιώς προορισμένα να γίνουν γρήγορα «σούπα». Κι επειδή «εδώ τα λέμε όλα», υπάρχει ακόμη ένας λόγος που νιώθουμε μια συστολή αν κάτσουμε να ακούσουμε όλη τη δισκογραφία το “Otherside” των Red Hot Chili Peppers. Το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα τραγούδια, όχι μόνο απομακρύνθηκαν από το δημιουργό τους όταν κυκλοφόρησαν αλλά τελικά απομακρύνθηκαν κι από το κοινό τους και βαφτιστήκαν «αγαπημένα» σε κοινά με εντελώς διαφορετικό μουσικό προσανατολισμό. Εξηγούμαι. Θα ‘χετε πάει σε ελληνάδικο, έστω και μια φορά στη ζωή σας. Ε, δεν μπορεί να μην έχετε προσέξει ότι στο κλείσιμο, το «ροκάρισμα» του DJ είναι ας πούμε το “Killing in the Name” των Rage Against the Machine. Όχι άλλα λόγια, να μιλήσουν τα τραγούδια…
Αν κάποιος κάτσει και ακούσει όλους τους σταθμούς των ερτζιανών θα το πετύχει σίγουρα πάνω από δέκα φορές μέσα στην ίδια μέρα. Το “Losing My Religion” είναι κατεξοχήν θύμα της φθοράς που υφίσταται ένα πολύ καλό κομμάτι.
Τώρα το σιχαίνεσαι με όλη σου την ψυχή, κάποτε όμως ήταν ένα φοβερό hit. Σκέψου ότι σκαρφάλωσε και παρέμεινε στην κορυφή των charts για πολλές βδομάδες, κέρδισε το «βραβείο καλύτερου τραγουδιού» στα MTV Europe Music Awards του 1995 και γράφτηκε στη μνήμη δύο αγοριών που σκοτώθηκαν σε επίθεση του IRA στο Warrington.
Εδώ στερεύουν οι λέξεις. Πώς να περιγράψεις την απέχθεια που έχει δημιουργηθεί απέναντι σε μια από της καλύτερες μπαλάντες που έχουν γραφτεί ποτέ, το μελωδικό διαμάντι του Black Album, το κομμάτι που δε μπορεί να μην έχεις συνδέσει με έναν εφηβικό έρωτα! Αλλά παίζεται ακόμα και σήμερα τόσο συχνά και το τραγούδησαν τόσοι διαγωνιζόμενοι μουσικών reality shows, που το πέθαναν. RIP.
– Ποιο είναι το αγαπημένο σου κομμάτι;
– To Smells Like The Teen Spirit.
Μπουρνάζι, Σεπτέμβρης του 2007
Τα είπαμε και παραπάνω. Είναι το κομμάτι που αν δεν έπαιζε ένα βράδυ στο Mo Better κάπου στον κόσμο ένας fan των Rage Against The Machine, πάθαινε νευρικό κλονισμό. Αλλά είναι και το κομμάτι που μπορείς να ακούσεις στο «ροκ» ξέσπαμα ενός DJ που γι’ αλλού αυτός ξεκίνησε κι αλλού η ζωή τον πήγε. Ή έτσι θέλει να πιστέψουμε για τον λόγο που κάνει σκυλάδικο πρόγραμμα.
Ήταν το κομμάτι που αποκάλυψε στο ευρύ κοινό την εξωτική ομορφιά της Gwen Stefani, ένα pure 90s hit. Είναι το κομμάτι που έχει ταυτίσει τη Gwen Stefani με το Γιάννη Πλούταρχο. Πολύ κλάμα ρε παιδί μου.
Επιτρέψτε μου να μιλήσω επί προσωπικού. Αυτό το κομμάτι πέθανε, όταν η Ειρήνη από τις Hi5 το τραγούδησε σην οντισιόν του Super Idol και συγκλόνισε την Έλενα Κατραβά (editor’e note: ας πούμε ότι δεχόμαστε την εξήγηση, γιατί με τους GnR γενικά δεν παίζουμε στην Popaganda).
Δεν είναι μόνο το “Otherside” εδώ που τα λέμε, είναι πολλά κομμάτια των Red Hot Chili Peppers που μάλλον δεν περίμεναν ότι θα γίνουν τόσο ραδιοφωνική μπάντα. Όπως φάνηκε στην απογοητευτική εμφάνισή τους στη χώρα μας ωστόσο, μάλλον δε τους χάλασε ιδιαίτερα. Εδώ ολόκληρoς Bowie αρνήθηκε δύο φορές να τους κάνει παραγωγή. Κάτι θα’ ξερε.
Εδώ οι κακές γλώσσες θα πουν ότι το “Numb” δεν ήταν ποτέ ένα καλό κομμάτι και ότι από την αρχή ήταν το πεπρωμένο του να το σιχαθούμε. Η υπογράφουσα, που είναι γεννημένη το ’90, θα σας πει ότι το Meteora ήταν ένα κάπως σημαντικό άλμπουμ για την κλάση μου.
Ή όλα τα κομμάτια των Bon Jovi εκτός από το “Blaze Of Glory”.
Αχ! Κι όμως υπάρχουν άνθρωποι που συνδυάζουν τον Ιγκουάνα με το τρίπτυχο κιθαρίτσα-παραλίτσα-φωτίτσα…
Από τα πιο πολυδιασκευασμένα κομμάτια και φυσικά κλασικό ραδιοφωνικό χιτ. Κρίμα που πια, πολλοί από μας, το μισούμε.
H Amy έφυγε, μα η μικρή κληρονομιά της έμεινε πίσω. Μεγαλύτερη και αξεπέραστη το “Back To Black”. Όσο και αν λατρέψαμε να το ακούμε, πλέον – ας είμαστε ειλικρινείς – αλλάζουμε σταθμό όταν το πετυχαίνουμε.
Το γνωρίζετε ότι οι Eagles, παρόλο που δεν έχουν κανένα νο. 1 sigle εδώ και δεκαετίες, είναι τρίτοι στη λίστα του Forbes με τους πιο ακριβοπληρωμένους μουσικούς; Κάθε φορά που το ξανακούτε, να ξέρετε ότι έχουν ελπίδες να ανέβουν και πιο ψηλά…
Αυτό το κομμάτι κι αν έχει μπει σε λίστες με τα καλύτερα όλων των εποχών! Γραμμένο από τον ίδιο τον Sting, το “Roxanne”, ήταν το single του ντεμπούτου άλμπουμ των Police, “Outlandos d’Amour“. Σήμερα, πείτε μου εσείς που διαβάζετε, το ακούτε ολόκληρο αν το πετύχετε στο ραδιόφωνο; Αν ναι, ελάτε από τα γραφεία μας να σας σφίξουμε το χέρι.
Ωπ! Γιατί είναι αυτό εδώ; Γιατί καταδίκασε ένα συγκρότημα (κι έναν υπέροχο δίσκο, το Urban Hymns) να προσδιορίζεται σχεδόν αποκλειστικά από ένα track.
Έρχονται στις 5 Ιουνίου, έχουν ένα νέο άλμπουμ που τα σπάει και αυτό εδώ ήταν η πρώτη τους επιτυχία. Το ερώτημα είναι: Γιατί δεν ακούμε το “Aviation” στο ραδιόφωνο και στα μπαρ και ακούμε ακόμα αυτό;!
Έχω ένα φίλο που πέρσι απειλούσε με «ΠΛΟΚ – ΝΤΙΛΙΤ» όποιον ξαναποστάρει το “Do I Wanna Know?” των Arctic Monkeys σε οποιοδήποτε μέσο κοινωνικής δικτύωσης. Fair Enough.
Μετά από τόσες φορές που έχουν επισκεφτεί τη χώρα μας, (έρχονται και φέτος στο Ejekt Festival στις 8 Ιουλίου), κοντράρουν τους Scorpions σα να λέμε, μάλλον έχουμε ψιλοβαρεθεί όλα τους τα χιτ, το “Senorita” όμως μπορεί και να είναι το πιο πολυπαιγμένο κομμάτι από τους indie DJs αυτής της πόλης.
Παρόμοια κατηγορία με το “Killing in the Name” και πραγματικά παίζει σε κάθε μα κάθε πάρτι, την στιγμή που μπλοκάρει ο DJ και δεν ξέρει τι να βάλει μετά.
Anthem, θρυλικό, πολυβραβευμένο (μπήκε στh 2η θέση με τα «500 καλύτερα τραγούδια όλων των εποχών» του περιοδικού Rolling Stone). Όμως πια… λίγο ξεπερασμένο.
Από το Wish You Were Here, ένα από τα πιο επιτυχημένα άλμπουμ όλων των εποχών. Πού να φανταζόμαστε ότι το “Wish You Were Here” θα φτάσει να ηχεί στα αυτιά μας, μετά από τόσες μα τόσες ακροάσεις;, σαν μια μπαλάντα της σειράς.
Πλέον κομμάτια σαν το “We Will Rock You” δεν είναι τραγούδια, αλλά jingles.
Το ακούγαμε ασταμάτητη κατά την προώθηση της εμφάνισής τους στη χώρα μας το περασμένο καλοκαίρι, το χορέψαμε τόσο πολύ, που το σβήσαμε πια από το mp3 player.
Ακόμη ένα εξαιρετικό κομμάτι, που μετατράπηκε σε μπαλάντα πόνου για διάφορες καταστάσεις, από ερωτικές απογοητεύσεις μέχρι περικοπές μισθού, και παίζει ακόμα ως χαλί σε διάφορες ελληνοκυπριακές σαπουνόπερες, όταν ο πρωταγωνιστής χωρίζει για περίπου 5 δευτερόλεπτα με την πρωταγωνίστρια.
Είναι το κομμάτι που καθιέρωσε τη M.I.A., η οποία επέστρεψε δυναμικά φέτος με το “Borders” – α να ένα άλλο κομμάτι της που μπορείτε να παίξετε αγαπητοί παραγωγοί, selectors, DJs. Η κάποιο άλλο από τα τόσα φοβερά που έχει η δισκογραφία της (και δεν εννοούμε το “Bad Girls” που σύντομα θα διεκδικεί και αυτό μια θέση σε αυτή τη λίστα).
Και για το τέλος, το κομμάτι που μπήκε στη λίστα περίπου 7 δευτερόλεπτα μετά την κυκλοφορία του.
ΥΓ. Τώρα που είστε οργισμένοι κι έτοιμοι να μας στολίσετε στα σχόλια, κάντε το αλλά θυμηθείτε ένα πράγμα από την εισαγωγή: βασική προϋπόθεση επιλογής των κομματιών είναι ότι είναι ΚΑΛΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ!
