Συγχώρεσέ με αν οι θάλασσες και τα ύδατα σου έχουν μολυνθεί από τα πτώματα των συμπατριωτών μου.
Συγχώρεσέ με αν στις ζούγκλες σου, εκατοντάδες συμπατριώτες μου ήταν τροφή των λύκων.
Συγχώρεσέ με αν έχω αλλάξει το πρόσωπο της πόλης σου αυτές τις μέρες.
Συγχώρεσέ με αν η χώρα σου ήταν η ανοιχτή αγκαλιά που εγώ κατάφερα να βρω το καταφύγιο για μένα.
Συγχώρεσέ με αν είμαι πικραμένη γιατί η καρδιά μου είναι γεμάτη από άδειες θέσεις, τις άδειες θέσεις των αγαπημένων μου.
Συγχώρεσέ με αν κοιτάς το πρόσωπό μου και στο μυαλό σου βλέπεις έναν τρομοκράτη και με το που ακούς την φωνή μου, στα αυτιά σου αντηχούν βόμβες και καμικάζι και ο καρδιακός παλμός σου αυξάνεται.
Συγχώρεσέ με που χιλιάδες άνθρωποι τους οποίους αποκαλούμε «μετανάστες» εμφανίστηκαν και σκόρπισαν φόβο και πανικό.
Συγχώρεσέ με αν ακούσια προκάλεσα χάος στη χώρα σου. Ήταν η πολιτική των χωρών που συμμετείχαν στους πολέμους στη χώρα μου.
Συγχώρεσέ με αν μερικές φορές σου μοίρασα πόνο και με λυπήθηκες.
Συγχώρεσέ με αν το πρόσωπο μου είναι θλιμμένο, και τα μάτια μου γεμάτα δάκρυα.
Συγχώρεσέ με για όλη την άγνοιά μου ως προς τις συνήθειες και παραδόσεις σου.
Συγχώρεσέ με όχι επειδή αξίζω, αλλά γιατι εσύ αξίζει να έχεις ηρεμία.
Συγχώρεσέ με για να μάθω και εγώ να συγχωρώ όλους εκείνους που ήταν υπεύθυνοι για όλες τις συγγνώμες που είπα.
Συγχώρεσέ με για να συγχωρήσω όλους αυτούς που έχουν γελάσει άθελα με τα συναισθήματα μου, εκείνους που μέσα στο θόρυβο και τη φασαρία των πόλεων δεν έχουν ακούσει την σιγανή φωνή του παιδιού μετανάστη.
Να συγχωρείς για να είσαι δάσκαλος συγχώρεσης και εγώ να είμαι η άριστη μαθήτριά σου στην τάξη.
Της Μαχντιά Χοσσαϊνί, από το Αφγανιστάν.
‘Η έκδοση του παρόντος φύλλου δημιουργήθηκε και με την υποστήριξη του Ιδρύματος Ρόζα Λούξεμπουργκ – Παράρτημα Ελλάδας, που χρηματοδοτείται από το Γερμανικό Υπουργείο Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης’.
