Σουβλάκια και φιστίκια που καταναλώνονται στα μουλωχτά στις κερκίδες. Κινητά και ipad με αναμμένες οθόνες εν ώρα παράστασης. Φωναχτές τηλεφωνικές συνομιλίες. Φωτογραφίες της σκηνής, ενώ απαγορεύεται. Ντου στην είσοδο και διαπληκτισμοί, ενώ η παράσταση έχει ξεκινήσει. Παρεμβάσεις διαμαρτυρίας, ενώ το καλλιτεχνικό γεγονός είναι εξ εξελίξει. Σεξ σε κάποια γωνιά. Αφοδεύσεις εντός του θεάτρου. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις παραβάσεις που έχουν συλλάβει και τα ευτράπελα τα οποία έπρεπε να αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή οι ταξιθέτες του Ελληνικού Φεστιβάλ, σύμφωνα με μαρτυρίες τους.
Πρόσφατα γίναμε κι εμείς αυτόπτες μάρτυρες (στην Πειραιώς 260) της προσπάθειας του επικεφαλής του προσωπικού των ταξιθετών Σταύρου Σταυρόπουλου να αντιμετωπίσει μια κρίση, την ώρα της παράστασης του «4» του Αργεντίνου προβοκάτορα Ροντρίγκο Γκαρσία. Όταν εμφανίστηκαν 4 κοκόρια στη σκηνή και ξεκίνησε η ταλαιπωρία τους, μέλος φιλοζωϊκής οργάνωσης σηκώθηκε όρθιο, ανέβηκε στη σκηνή και προσπάθησε να διακόψει την παράσταση, απευθυνόμενος στο κοινό, που όμως δεν του έδωσε το λόγο. Σαν δορυφόροι τριγυρνούσαν στο χώρο νεανικές φάτσες, οι ταξιθέτες του κορυφαίου θεσμού, ενώ ο Σταυρόπουλος προσπαθούσε με επιχειρήματα να πείσει τον οργισμένο φιλόζωο να αποχωρήσει ήσυχα.
Κάποτε -όχι πολύ παλιά- οι ταξιθέτες ήταν κυρίες μιας κάποιας ηλικίας, που αποχωρούσαν από το επάγγελμα την ώρα της σύνταξης. Σήμερα είναι νέα παιδιά, ως επί το πλείστον φοιτητές, τα χαμογελαστά πρόσωπα και ανοικτά μάτια που δεν μας αφήνουν να τραβήξουμε φωτογραφία, να μιλήσουμε στο κινητό τηλέφωνο ή να αποχωρήσουμε με θράσος μπροστά από τους ηθοποιούς.
Ογδόντα ταξιθέτες το σύνολο βρίσκονται στο δυναμικό των ταξιθετών του Ελληνικού Φεστιβάλ, που αυτές τις μέρες βρίσκεται στο peak του. Ανάμεσά τους δεκάδες φοιτητές, σπουδαστές δραματικών σχολών, καλλιτέχνες, ακόμα και 2 πρώην αεροσυνοδοί της Aegean.
Πτυχίο δεν χρειάζεται το επάγγελμα, αλλά πλέον «έχουν όλοι οι ταξιθέτες. Σήμερα το φοιτηταριό κάνει τη δουλειά, νέοι 19-22 ετών, που παραμένουν ως τα 30. Ο τομέας της ταξιθεσίας έχει αναβαθμιστεί πολύ», παρατηρεί ο Σ.Σταυρόπουλος. «Υπάρχουν ταξιθέτες που μετά από 3 χρόνια βρίσκονται πάνω στη σκηνή, σε παράσταση του Φεστιβάλ. Όπως υπάρχουν καλλιτέχνες επί σκηνή που στην ταξιθεσία είναι το παιδί τους, αλλά δεν το ξέρει κανένας».
Οι δυσκολίες του επαγγέλματος που λατρεύει είναι «οι απαίδευτοι θεατές, οι οποίοι συνήθως έχουν θράσος», υπογραμμίζει ο Σ. Σταυρόπουλος, ο οποίος έχει πλέον μάθει ότι «κατά τη διάρκεια μιας παράστασης ό,τι και να κάνουμε θα φταίμε». Φέρνει ως παράδειγμα τον θεατή που βγάζει φωτογραφία ή τον καθυστερημένο που δημιουργεί φασαρία και τον απειλεί με μηνύσεις, επειδή δεν του επιτρέπει να περάσει. «Αν του πεις να μην φωτογραφίσει αντιδρά. Αν δεν του το πεις αντιδρούν οι υπόλοιποι». Θυμάται επίσης τον ξεροκέφαλο θεατή που αποφάσισε να κατεβεί από τις κερκίδες, αντί των σκαλοπατιών του Ηρωδείου, παρόλες τις αντίθετες υποδείξεις των ταξιθετών και τις φωνές τους: «Κάποια στιγμή πατάει σε μαξιλαράκι και κατεβαίνει τσουβαλιαστά με κωλοτούμπες σκάζοντας τελικά στο μάρμαρο. Το Ηρώδειο γεμίζει σε μια ώρα και θέλουν να βγουν σε 5 λεπτά. Αυτό δεν γίνεται!».
Ντου στην είσοδο και διαπληκτισμοί, ενώ η παράσταση έχει ξεκινήσει. Παρεμβάσεις διαμαρτυρίας, ενώ το καλλιτεχνικό γεγονός είναι εξ εξελίξει. Σεξ σε κάποια γωνιά. Αφοδεύσεις εντός του θεάτρου. Αυτές είναι μόνο μερικές από τις παραβάσεις που έχουν συλλάβει και τα ευτράπελα με τα οποία έχουν αντιπαρατεθεί οι ταξιθέτες του Ελληνικού Φεστιβάλ.
Οι λιποθυμίες είναι μέσα στο πρόγραμμα, όπως και το να φεύγουν θεατές, ιδίως μέλη ΚΑΠΗ, με ασθενοφόρο. Υπάρχει γιατρός σταθερά στα θέατρα και μόνιμη επαφή με τους γιατρούς SOS. Η καλή είδηση που αναμεταδίδει ο κ. Σταυρόπουλος είναι ότι από πέρσι ξεκίνησαν τα σεμινάρια των ταξιθετών στον Ερυθρό Σταυρό, στο πέρας των οποίων θα χορηγηθεί και ευρωπαϊκό πιστοποιητικό Πρώτων Βοηθειών. «Από το ‘18 και μετά θα πρέπει όλοι να έχουν στην κατοχή τους το πιστοποιητικό αυτό».
Ο συνομιλητής μας υποστηρίζει πως έχει δει τα πάντα στο Ηρώδειο: κόσμο να κουβαλά μαξιλαράκια, ταπεράκια, σάντουιτς, σουβλάκια, ποτά ή να κάνει σεξ μέσα στο θέατρο. «Εδώ στη μεγάλη πλατφόρμα του Ηρωδείου πιάσαμε ένα ζευγάρι να θέλει να κάνει σεξ. Το πιο ευτράπελο όμως που έχει συμβεί είναι που κάποιος μας έχεσε. Κανονικά! Εκανε την ανάγκη του στο πάνω διάζωμα του Ηρωδείου!».
Η Ελισάβετ Χουντάλα έχει το στυλ, τη φινέτσα και και την ομορφιά μιας αεροσυνοδού παλαιού τύπου, παρ’ότι νέα γυναίκα. Υπηρετεί την ταξιθεσία 17 χρόνια: «Δεν είναι μια κοινή δουλειά, κάθε φορά που έρχομαι σε ένα από τα θέατρα χτυπά η καρδιά μου δυνατά. Δεν έχω πει μια φορά “βαριέμαι”». Εστιάζει στο «κεφάλαιο του πολιτισμού», στο οποίο «γίνεσαι μύστης και κοινωνός από την ώρα που χαιρετάς το κοινό μέχρι τη στιγμή που το καληνυχτίζεις. Με αυτό το επάγγελμα ανοίγουν οι ορίζοντές σου”.
Θυμάται με συγκίνηση τις όμορφες στιγμές που έχει ζήσει και η ίδια επί σκηνής: «Έδωσα την τελευταία ανθοδέσμη στον Παβαρότι στην Αθήνα. Το ίδιο συνέβη και με τον Ντομίνγκο και με τον Καρέρας». Χαρακτηρίζει «μοναδική» τη στιγμή που ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ηλεκτρονική μουσική στη συναυλία του Ζαν Μισέλ Ζαρ και αλησμόνητες, μοναδικές τις εμφανίσεις της Σιλβί Γκιλέμ, των ‘Αλβιν Είλι,, του Ντάριο Φο, της Αριάν Μνουσκίν, της Φεϊρούζ κ.ά.
Θυμάται και τη βραδιά του Μάριου Τόκα, όχι λόγω όσων συνέβαιναν επί σκηνής: «Μεταξύ της Β και της Γ Κερκίδας μου ήλθε κάποια στιγμή μυρωδιά από κόκκινο κρασί. Βλέπω ένα ζευγάρι με κρυστάλλινα κολονάτα ποτήρια να απολαμβάνει το κρασί του». Θυμάται κι έναν αναπάντεχο έρωτα: «Ο Ντομίνγκο ερωτεύτηκε μια συνάδελφό μου, μια όμορφη κοπέλα 23 ετών. Έκαναν προσωπική συνάντηση και όταν ξανάρθε ο Ντομίνγκο στην Ελλάδα της έστειλε προσωπική πρόσκληση να τον δει».
Ο Κώστας Αντωνάτος τη μέρα διδάσκει πιλάτες στο Holmes Place και τα βράδια ταξιθετεί στην Πειραιώς 260. Στο Φεστιβάλ μετρά ήδη 9 χρόνια εργασίας. Η μεγαλύτερη χαρά υποστηρίζει ότι είναι όταν «νιώθεις μέρος μιας παράστασης», όπως είχε συμβεί με το «Insenso» του Δ.Δημητριάδη, στην παράσταση του Μ.Μαρμαρινού, όπου οι ταξιθέτες καθοδηγούσαν κι εκτός θεάτρου το κοινό. Παράγοντα χαράς χαρακτηρίζει και το πολύ καλό κλίμα μεταξύ των ταξιθετών. «Όταν τελειώνουμε δεν φεύγουμε. Καθόμαστε στην Πειραιώς και πίνουμε όλοι μαζί μπύρες χαλαρώνοντας». Δοκιμασίες (θεατών και ταξιθετών) χαρακτηρίζει τις 24ωρες ή 12ωρες παραστάσεις και το πρόσφατο περιστατικό λιποθυμίας ηθοποιού, οπότε κλήθηκε με τους συναδέλφους του να ηρεμήσει το κοινό.
Η Διονυσία Μπαλαμώτη είναι ίσως η νεότερη ταξιθέτρια και η τελευταία πρόσληψη στο Φεστιβάλ. Είναι τριτοετής φοιτήτρια του Παιδαγωγικού. Υπέβαλλε αίτηση για τη θέση, παρόλο που την είχαν αποθαρρύνει λέγοντάς της να μην ελπίζει πως θα προσληφθεί, μιας και είναι πάρα πολλές οι αιτήσεις. Την τελευταία στιγμή της τηλεφώνησαν και της ανακοίνωσαν την πρόσληψη. «Ο κ.Σταυρόπουλος μου είπε: “είναι η τυχερή σου μέρα”». Είχε τεράστιο άγχος αλλά «μου δόθηκαν όλες οι οδηγίες. Εχουμε και τα σεμινάρια Α’Βοηθειών». Από τις πρώτες μέρες ενθουσιάστηκε: «Περνάμε πολύ ωραία. Η συναναστροφή με τον κόσμο μέσα από καλλιτεχνικά γεγονότα είναι υπέροχη». Δεν λείπουν παρ’ όλα αυτά οι δυσάρεστες εκπλήξεις: «Υπάρχουν θεατές που δώσανε 50 ευρώ για το εισιτήριο και δεν παρακολουθούν την παράσταση ή την συναυλία, είναι στο facebook όλη την ώρα και βγάζουν selfie. Eπίσης, παίζει πάρα πολύ το φιστίκι. Κι άμα τους πεις κάτι παρεξηγούνται!»
Από τις νέες αφίξεις στην ομάδα των ταξιθετών φέτος, είναι κι η επίσης 21 ετών Μαγδαλένα Φίλιου, τριτοετής φοιτήτρια της Φιλοσοφικής. Βλέποντας στο Φεστιβάλ τους νεαρούς ταξιθέτες αποφάσισε να γίνει μια από αυτούς. «Είναι πολύ ευχάριστη δουλειά και με ένα τρόπο συνδέεται με τη φιλολογία που σπουδάζω, αφού κείμενα λογοτεχνικά παρουσιάζονται στη σκηνή. Έρχομαι και φεύγω πάντα χαρούμενη». Αυτό που βρίσκει πιο ευχάριστο στο νέο επάγγελμα είναι «η επικοινωνία με το κοινό και η εξυπηρέτησή του». Το πιο δυσάρεστο είναι «οι απαιτήσεις των δύσκολων θεατών».
