Μ Π Ο Ρ Ε Ι Τ Ο Π Ο Τ Α Μ Ι Ν Α Σ Υ Ν Ε Ν Ν Ο Η Θ Ε Ι Μ Ε Τ Ο Ν Σ Υ Ρ Ι Ζ Α;
Πέρα από τις διαφορές ΣΥΡΙΖΑ-Ποτάμι, μπορεί κανείς να εντοπίσει ένα πεδίο σύγκλισης μεταξύ των δύο πλευρών. Και αυτό το πεδίο κοινής αναφοράς, έχει όνομα: Ευρώπη. Ας δούμε ένα παράδειγμα:
«Σίγουρα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προβλήματα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η απέραντη γραφειοκρατία που υπάρχει στις Βρυξέλλες, η οποία είναι το τίμημα της συνεννόησης μεταξύ των 28 χωρών. Δεν είναι και εύκολο συνδιαλλέγονται 28 κράτη. Ακόμη, υπάρχει ένας πλεονασματικός Βορράς και ένας ελλειμματικός Νότος, διάσταση που δημιουργεί ανισορροπία. Παρά τα υπαρκτά προβλήματα, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΕΕ είναι ένα εγχείρημα μοναδικό στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η λύση των προβλημάτων βρίσκεται στη βελτίωση του υπάρχοντος ευρωπαϊκού οικοδομήματος. Δεν μπορείς να καταργήσεις την Ευρώπη».
Η παραπάνω δήλωση ανήκει στον Γιώργο Μαυρωτά, βουλευτή του Ποταμιού. Όμως, θα μπορούσε να ανήκει και στον Αλέξη Τσίπρα, ειδικά μετά τη συμφωνία της Συνόδου Κορυφής της 13ης Ιουλίου. Το τρίπτυχο που φαίνεται ότι θα εφαρμόσει ο Αλέξης Τσίπρας και το τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ που θα τον ακολουθήσει είναι «εφαρμογή του μνημονίου, παραμονή στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, διαπραγμάτευση και εσωτερικές μεταρρυθμίσεις». Σε αυτό το τρίπτυχο, δεν φαίνεται να διαφωνεί κάπου το Ποτάμι.
«Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ εδράζεται στην επίμονη προσπάθειά του για μια «άλλη Ευρώπη», στην εμβάθυνση της Δημοκρατίας και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Σε ανάλογες αξίες θεμελιώνεται και η θέση του για τις μεταρρυθμίσεις», Βάλια Αρανίτου
Μετά την τελική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ σε ένα φιλοευρωπαϊκό και ένα αντιευρωπαϊκό κόμμα, θα μπορούσε η φιλοευρωπαϊκή παράταξη υπό τον Αλέξη Τσίπρα να συνεργαστεί με το Ποτάμι;
«Οι συγκλίσεις μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ποταμιού μόνον επιφανειακές είναι», αναφέρει ο Μιχάλης Σπουρδαλάκης, καθηγητής πολιτικής επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών. «Έτσι, η ευρωπαϊκή πορεία της χώρας για το Ποτάμι είναι μια επιλογή, κατά τη γνώμη μου, άκριτη, ενώ ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ θεωρεί ότι η Ευρώπη χρειάζεται ριζική αλλαγή, έχει να κάνει και με την ανατροπή των πολιτικών λιτότητας και με την επαναφορά θεμελιακές αρχές της ΕΕ, όπως και των συνθηκών που τη διέπουν, κάτι που παραβιάζεται από την κυριαρχία της Γερμανίας σήμερα. Επίσης, και σε ό,τι αφορά στην παραμονή στην Ευρωζώνη, τα δύο κόμματα διαφέρουν. Για μεν το Ποτάμι η δέσμευση αυτή φαίνεται να αποτελεί μια άνευ όρων υπόσχεση, ενώ για τον ΣΥΡΙΖΑ πάντα ισχύει, παρά την υπαναχώρηση και ήττα της 13 Ιουλίου, το «καμιά θυσία για το Ευρώ, καμιά αυταπάτη για την Δραχμή». Τέλος στο ζήτημα των μεταρρυθμίσεων, τα πράγματα είναι πιο σαφή. Το Ποτάμι αναφέρεται στις μεταρρυθμίσεις με όρους του ηγεμονικού υποδείγματος της αγοράς (από τα πάνω και πάντα με τεχνοκρατικούς όρους), ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ τουλάχιστον υπόσχεται μεταρρυθμίσεις, που δεν θα «εκσυγχρονίζουν» μόνο το πολιτικό σύστημα, θα ανατρέπουν το κρατικοκεντρικό και κομματικοκεντρικό πλαίσιο της Μεταπολίτευσης και διευκόλυνση της κοινωνίας να γίνει κοινωνός της πολιτικής διαδικασίας και φυσικά πάντα με κοινωνική μεροληψία για τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα. Κατά συνέπεια δεν νομίζω ότι υπάρχουν δυνατότητες σύγκλισης των δύο κομμάτων εκτός και εάν η διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας από το ΣΥΡΙΖΑ οδηγήσει στην διολίσθηση σε πεπαλαιωμένες πολιτικές πρακτικές και τελικά μετάλλαξή του».
Πασχάλης Αγανίδης: «Η πολιτική γεωγραφία του φιλελευθερισμού είναι ρευστή. Υπάρχουν οριζόντιες εκφράσεις του πολιτικού φιλελευθερισμού στο πολιτικό σύστημα, από την ριζοσπαστική αριστερά και την σοσιαλδημοκρατία, μέχρι την κεντροδεξιά»
Η Βάλια Αρανίτου, Επίκουρη Καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Κρήτης, σημειώνει στην Popaganda σχετικά με την προοπτική συνεργασίας του ΣΥΡΙΖΑ με το Ποτάμι: «Η σύγκλιση δύο κομμάτων σε ορισμένα ζητήματα, όσο κεντρικά και εάν είναι, δεν αρκούν να τα οδηγήσουν σε κυβερνητική συνεργασία, εάν οι θέσεις περιορίζονται σε διακηρυκτικό επίπεδο ή εάν σε επίπεδο πολιτικής πρακτικής καταγράφονται σημαντικές διαφοροποιήσεις. Με άλλα λόγια ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός του ΣΥΡΙΖΑ εδράζεται στην επίμονη προσπάθειά του για μια «άλλη Ευρώπη», στην εμβάθυνση της Δημοκρατίας και στην κοινωνική δικαιοσύνη. Σε ανάλογες αξίες θεμελιώνεται και η θέση του για τις μεταρρυθμίσεις. Το Ποτάμι φαίνεται να έχει μια άλλη αντίληψη για τις μεταρρυθμίσεις, που υποστηρίζει τον περιορισμό του «κοινωνικού κράτους» και μοιάζει να ασπάζεται τη θέση της «δημιουργικής καταστροφής» του Σουμπέτερ, με άλλα λόγια τον οικονομικό φιλελευθερισμό. Αρκεί η σύγκλιση των θέσεων τους για κοινωνικό φιλελευθερισμό για μια μετεκλογική συνεργασία όταν μάλιστα η οικονομική κρίση επιμένει; Στο πλαίσιο αυτό, το ενδεχόμενο σύγκλισης των δύο κομμάτων δεν φαίνεται πιθανό στην τρέχουσα συγκυρία, χωρίς ωστόσο να αποκλείεται μελλοντικά, ανάλογα πάντα με τις εξελίξεις στο «όλον» του πολιτικού και κομματικού συστήματος».
Αλέξης Τσίπρας και Σταύρος Θεοδωράκης, στο πλαίσιο συνάντησής τους στο Μέγαρο Μαξίμου, 5/3/2015.
Στην επόμενη σελίδα: Ποιος θα είναι ο εκφραστής των αρχών του κοινωνικού φιλελευθερισμού;
