Πάνε μέρες, ίσως και μήνες που λαγοκοιμόμαστε. Το κινητό έχει ξεχάσει πώς μπαίνει στο αθόρυβο, ενώ φορτίζει με κάθε ευκαιρία, χωρίς να σταματά να κουδουνίζει. Με ένα γρήγορο σκρολάρισμα στις συνομιλίες, διαπιστώνω από την προηγούμενη Τετάρτη, πως: «Μας πήραν το ΕΜΠΡΟΣ», «Θα πάμε μαζί στη συνέλευση για το ΕΜΠΡΟΣ;», «Πρέπει να πάρουμε πίσω το ΕΜΠΡΟΣ», «Μαρία, Αλέξανδρε, Δημήτρη, Σάντυ, Ιωάννα σας αγαπώ, μπήκαμε πάλι στο ΕΜΠΡΟΣ».
Σήμερα το πρωί, τα νέα έλεγαν πως το θέατρο ΕΜΠΡΟΣ δεν μπαζώνεται όπως έγινε πριν λίγες ημέρες, αλλά το σφραγίζουν με κάγκελα και λαμαρίνες. Και κάπως έτσι, χωρίς καφέ και αχτένιστα μαλλιά, βρεθήκαμε δίπλα σε οξυγονοκολλήσεις να φωνάζουμε με κλειστές ακόμη φωνές πως το κράτος παρανομεί ξανά, ότι αυτή η πόλη ανήκει σε όλους και κυρίως στα γέλια μας.
Πάλι συνθήματα, πάλι τραγούδια, με την αστυνομία να απορεί για ακόμη μια φορά ποιος είναι τελικά εκείνος ο τρόπος που θα πνίξει την ανάγκη μας για ελευθερία. Ο Νάσος Ηλιόπουλος και η παράταξη «Ανοιχτή Πόλη» προχώρησε σε μήνυση εναντίον του συνεργείου που σφράγιζε το κτίριο και η διαδικασία αναγκαστικά σταμάτησε. Έτσι, κάπως πιο ανακουφισμένοι όλοι, μίλησα τόσο με τον ίδιο, όσο και με τη Μαργαρίτα Συγγενιώτου οργανωτική γραμματέας της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Θεάματος Ακροάματος, καθώς και τον Βασίλη Κουκαλάνη ηθοποιό και μέλος της ανοιχτής συνέλευσης του ΕΜΠΡΟΣ.
Νάσος Ηλιόπουλος: «Ο κύριος Χρυσοχοΐδης μετά τη σφαλιάρα του Σαββάτου, συνεχίζει τη βεντέτα»
Με το που ενημερωθήκαμε ότι υπάρχει επιχείρηση επανασφράγισης το ΕΜΠΡΟΣ, ήρθα κατευθείαν εδώ, για να διαπιστώσω τελικά ότι γίνονται εργασίες με οξυγονοκόλληση και λαμαρίνες. Ρώτησα τον επικεφαλής των μέτρων της αστυνομίας αν υπάρχει άδεια απ’ την νεότερών μνημείων -γιατί μιλάμε για ένα μνημείο αρχιτεκτονικής μνήμης της πόλη- και μου απάντησε ότι δεν γνωρίζει.
Λίγο μετά, ήρθε κλιμάκιο του Υπουργείου Πολιτισμού και επιβεβαίωσε ότι δεν υπάρχει άδεια. Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, το μοναδικό όπλο που είχα στα χέρια μου, ήταν να καταθέσω μήνυση στο συνεργείο για να σταματήσουν οι εργασίες, όπως και έγινε. Θα πιέσουμε, θα κάνουμε τα πάντα, για να μείνει το ΕΜΠΡΟΣ ανοιχτό, για να διατηρηθεί η αρχιτεκτονική μνήμη της πόλης, ακυρώνοντας αυτόν τον βανδαλισμό. Το ΕΜΠΡΟΣ, θα μείνει ένα ανοιχτό κύτταρο πολιτισμού που θα το διαχειρίζονται οι άνθρωποι που τόσο καιρό το έχουν κρατήσει ανοιχτό.
Πρόκειται για ακόμη μια βεντέτα του κυρίου Χρυσοχοΐδη, μετά την τεράστια σφαλιάρα που «έφαγε» το Σάββατο, εδώ που χιλιάδες άνθρωποι ξανάνοιξαν το ΕΜΠΡΟΣ με χορό και τραγούδι, δίνοντας χαρά σε όλη τη χώρα. Προφανώς και δεν θα το άφηνε έτσι, όμως με τον ίδιο τρόπο αυτή η πόλη και οι άνθρωποι της, δεν είναι διατεθειμένοι να δεχτούν άλλον έναν χώρο πολιτισμού σφραγισμένο με τσιμεντόλιθους και λαμαρίνες.
Πρόκειται για ένα κράτος που έχει ανοσία στο οργανωμένο έγκλημα, αντιμετωπίζοντας σαν εγκληματίες τους νέους ανθρώπους που μπορεί να διασκεδάζουν σε μια πλατεία.
Με το ΕΜΠΡΟΣ, λοιπόν!
Μαργαρίτα Συγγενιώτου: «Η ελληνική αστυνομία, συνεχίζει τις εργασίες ενώ γνωρίζει ότι είναι παράνομη, γιατί έχει τη ασυλία του εαυτού της»
Ήρθαμε αμέσως μόλις ενημερωθήκαμε ότι προσπαθούν να ξανασφραγίσουν το θέατρο ΕΜΠΡΟΣ. Πρόκειται για μια όχι σύννομη αλλά παράνομη πράξη, διότι το κτήριο είναι κηρυγμένο διατηρητέο απ’ το 1989, κάτι που σημαίνει ότι οποιαδήποτε εργασία γίνεται στην πρόσοψη, θα πρέπει να έχει άδεια από την Υπηρεσία νεότερων μνημείων. Αν αυτό που γίνεται ξανά σήμερα, γινόταν από ιδιώτες, αυτή τη στιγμή θα ήταν στο αυτόφωρο.
Η ελληνική αστυνομία, συνεχίζει τις εργασίες ενώ γνωρίζει ότι είναι παράνομη, γιατί έχει τη ασυλία του εαυτού της. Πως το γνωρίζει ότι είναι παράνομη; Ήρθε κλιμάκιο του Υπουργείου Πολιτισμού πριν λίγο και διαπίστωσε ότι δεν υπάρχει πολεοδομική άδεια. Έτσι, δεν μπορεί παρά να γυρίσει στο Υπουργείο κάνοντας καταγγελία γι’ αυτό το παράνομο που συμβαίνει, κάτω απ’ το βλέμμα της ελληνικής αστυνομίας. Τους προτείναμε επειδή το Υπουργείο Πολιτισμού θα πρέπει να διατάξει τη διακοπή των εργασιών, να τη διακόψουν οικειοθελώς σταματώντας την παρανομία που γνωρίζουν ότι κάνουν. Πρόκειται για μια εκδικητική πράξη, μια βεντέτα της κυβέρνησης με τον πολιτισμό. Ενοχλήθηκαν από τις δράσεις μας, τα τραγούδια και τις μουσικές μας. Είναι θέμα δημοκρατίας, μιλάμε για παράνομες ενέργειες.
Βασίλης Κουκαλάνη: «Να στηρίξουν το ΕΜΠΡΟΣ θεσμικά όργανα, να απαιτήσουν να παραμείνει ανεξάρτητο»
Στα χρόνια της κρίσης, το ΕΜΠΡΟΣ, φιλοξένησε ανεξάρτητους αυτοδιαχειριζόμενους καλλιτέχνες. Όσα ζήσαμε όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο αυτό, καλλιτέχνες και κοινό, υπάρχουν άνθρωποι που δεν πρόκειται να το δουν ποτέ στον πολιτιστικό τους βίο. Οι μυσταγωγίες, οι συναντήσεις, η κατάλυση του ορίου σκηνής και πλατείας, δεν έχει συμβεί πουθενά αλλού. Πρόκειται για έναν χώρο αντίστασης, αυτοδιαχειριζόμενο και ελεύθερο, που λείπει απ’ το κέντρο της Αθήνας. Στην Ιταλία ή στη Γερμανία, άμα πεις ότι είσαι από το ΕΜΠΡΟΣ, σηκώνονται και σε χαιρετάνε με σεβασμό. Χιλιάδες υπογραφές είχαν μαζευτεί όταν άνοιξε ξανά το ΕΜΠΡΟΣ και ειδικά αυτό το κράτος, δεν έχει να παραληρήσει τίποτα απέναντι σε αυτό το εγχείρημα.
Είμαι περήφανος που είμαι μέρος αυτής της κατάληψης και είναι σημαντικό να ‘ρθούν στο προσκήνιο θεσμικά όργανα να μας στηρίξουν και να απαιτήσουν να μείνει το ΕΜΠΡΟΣ ελεύθερο και ανεξάρτητο.
Αυτό που έγινε το Σάββατο, ήταν ένας θρίαμβος. Το φασιστικό εισαγγελικό διάταγμα, τον Αύγουστο του 2019 για τις καταλήψεις, δεν έφερε μεγάλη αντίσταση, οπότε νομίζω ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο μέτωπο που έχει φτιαχτεί, συνδυάζοντας τον κόσμο του πολιτισμού και τα κοινωνικά κινήματα. Αυτό έκανε το ΕΜΠΡΟΣ άλλωστε. Ήθελε μέσα από την Τέχνη, να τους γίνει δυσάρεστο, να τους μπει στη μύτη και έτσι γίναμε παρεμβατικοί και κοινωνικά συμμέτοχοι. Αυτός ο κόσμος ήταν εδώ το Σάββατο.
Η συμμορία του Χρυσοχοΐδη, μετά τη Νέα Σμύρνη, αποτραβήχτηκε μιας και έζησαν την απόλυτη κατακραυγή, ακόμη και απ’ τα δικά τους ελεγχόμενα μέσα. Έτσι, ήθελε να κάνει μια κίνηση εντυπωσιασμού και αντιπερισπασμού. Στις 08:30 μπήκαν στο ΕΜΠΡΟΣ και στις 09:00 η ΕΡΤ έλεγε: «Τέλος η ανομία στο ΕΜΠΡΟΣ», είπαν πως συνέλαβαν κόσμο και κατάσχεσαν πράγματα, γεγονόταν εντελώς αναληθή.
Σήμερα, από τη λιθική εποχή πέρασαν στην εποχή του σιδήρου. Όμως είμαστε εδώ. Το ΕΜΠΡΟΣ ανήκει σε όλο τον κόσμο.
