«Η μόνη διαφορά μου από τους σουρρεαλιστές είναι πως εγώ είμαι σουρρεαλιστής». Μια από τις γνωστότερες ατάκες του Σαλβαδόρ Νταλί, περικλείει σε πολύ λίγες λέξεις την κοσμοθεωρία του Ισπανού καλλιτέχνη, αλλά και την πραγματικότητα: Τα έργα του είναι ίσως η πιο αγνή μορφή σουρεαλισμού που έχουμε δει στην ιστορία της ζωγραφικής και των Καλών Τεχνών γενικότερα. Με αφορμή το θάνατό του, στις 23 Γενάρη 1989, παρουσιάζουμε ένα μικρό δείγμα -σ.σ είχε φτιάξει πάνω από 1.500 πίνακες- της ιδιοφυίας του, μέσα από τα γνωστότερα έργα του, απ’όλες τις διαφορετικές φάσεις της καριέρας του.
The Persistence of Memory (1931)
Soft Construction with Boiled Beans (Premonition of Civil War) (1936)
Swans Reflecting Elephants (1937)
Meditative Rose (1958)
The Temptation of Saint Anthony (1946)
Enigma of Hitler (1939)
Visage of War (1940)
Raphaelesque Head Exploding (1951)
Slave Market with the Disappearing Bust of Voltaire (1940)
The Elephants (1948)
Christ of Saint John of the Cross (1951)
Soft Self-portrait with Fried Bacon (1941)
Face of Mae West Which May Be Used as an Apartment (1935)
Endless Enigma (1938)
The Ship (1943)
Gala Contemplating the Mediterranean Sea Which at Twenty Meters Becomes the Portrait of Abraham Lincoln (Homage to Rothko) (1976)
Apparition of a Face and Vase on a Beach (1938)
Galatea of the Spheres (1952)
Anthropomorphic Chest of Drawers (1936)
The Swallowtail (σ.σ, ο τελευταίος του πίνακας, 1983)
