Pairidaeza σημαίνει παράδεισος και την Κυριακή έχουμε πάρτι εκεί

Pairidaeza είναι παράδεισος στα Φαρσί, την περσική γλώσσα. Όταν άνοιξε το 2003 το ομώνυμο μπαρ της πλατείας Καρύτση, ακριβώς αυτό οραματίζονταν να φτιάξουν οι ιδιοκτήτες του. Ένα μικρό παράδεισο με ιδιαίτερη αισθητική και άρωμα παριζιάνικου μπιστρό. Αν πάει κανείς σήμερα, 11 χρόνια μετά, μια βόλτα στην πλατεία, καταλαβαίνει πως το έχουν πετύχει.

Ο Άκης Παπαδόπουλος δεν είναι από αυτούς που ξεκίνησαν το μαγαζί, όμως είναι από το 2006 ένας από τους ιδιοκτήτες του. «Μου πήρε ένα μήνα για να μάθω να λέω το όνομα», παραδέχεται γελώντας, μόλις μας υποδέχεται στο μαγαζί και μας μιλάει για την εξέλιξή του. Το 2006 είναι που το μαγαζί απέκτησε το τωρινό του ύφος -από πιο pop, που ήταν μέχρι εκείνη την ημέρα, απέκτησε ένα jazz χαρακτήρα, τα χρώματα εγιναν γήινα και δόθηκε έμφαση στο ξύλο. Τα τωρινά παστέλ χρώματα των τοίχων, η δερμάτινη επένδυση της μπάρας, η ιδιαίτερη ταπετσαρία και τα δερμάτινα έπιπλα είναι όλα στοιχεία αυτού του χαρακτήρα. Οι Dj κάθε μέρα είναι διαφορετικοί, όμως δεν απέχουν πολύ στο ύφος -το μαγαζί μένει πιστό στη μαύρη, soul και jazz μουσική. Το ίδιο ισχύει και για την αισθητική του -παρά τις συχνές ανακαινίσεις και τις αλλαγές στα χρώματα, το ύφος πάντα θυμίζει Παρίσι του ’30. Η τελευταία ανακαίνιση έγινε τον Ιούλιο και από πιο Frida Kahlo που ήταν πριν, το ύφος έγινε πιο brittish, πιο σοβαρό, αλλά πάντα διατηρώντας την ίδια ατμόσφαιρα.

Πάνω από το μπαρ τραβάει το βλέμμα ένα τρομπόνι, που ο Άκης εξηγεί ότι είναι το «Τρομπόνι του Σάκη, από το ska συγκρότημα του ’80 De Traces». Ο χώρος είναι μικρός αλλά γεμάτος τέτοια ξεχωριστά αντικείμενα που τραβάνε την προσοχή: σχετικά απομονωμένο από το υπόλοιπο μπαρ είναι το πατάρι, στο οποίο οδηγεί μια στενή ξύλινη σκάλα εποχής. Εκεί προσφέρεται μια όμορφη θέα της πλατείας, καθώς η πρόσοψη καλύπτεται με τζαμαρία. Οι τοίχοι στολίζονται από ιδιόρρυθμες αφίσες περασμένων event του μαγαζιού (αν κανείς δεν προσεξει την υπογραφή Pairidaeza, νομίζει πως πρόκειται για vintage ποστεράκια που κάποιος ανακάλυψε σε παλαιοπωλείο). Η αγάπη για το vintage γίνεται ακόμα πιο φανερή στη βιτρίνα που στολίζει το πατάρι, που περιλαμβάνει μια έκδοση των Άθλιων που θα μπορούσε να είναι από την εποχή του Ουγκό, βιβλία ιστορίας, μπουκάλια με λικέρ και ρακόμελο και αντίκες ραδιόφωνα και μουσικά όργανα.

Το μαγαζί είναι ανοιχτό τις καθημερινές από τις 10 το πρωί ως αργά το βράδυ, το Σάββατο από τις 11 ως νωρίς το πρωί, και την Κυριακή από τις 4 το απόγευμα. Μπορεί κανείς να βρει καφέ (στα 2,5-3 ευρώ) ή εξαιρετικό τσάι (3 ευρώ)-το μαγαζί συνεργάζεται με το Δρόμο του Τσαγιού, στο Κολωνάκι, και προμηθεύεται μοναδικές γεύσεις. Εμείς δοκιμάσαμε την Κόκκινη Πλατεία, με ιβίσκο, cranberry και μήλο, χωρίς τεϊνη. Το μεσημέρι ή το βράδυ, θα βρει μια επιλογή μικρή αλλά ποιοτική γρήγορων πιάτων -σάντουϊτς, μπρουσκέτες, τάρτες, σαλάτες ή φρέσκα ζυμαρικά ημέρας. Τα πιάτα ημέρας καθορίζονται ανάλογα με το τι θα βρει το πρωί στην αγορά ο Σεφ Στεφ, όπως παρουσιάζει ο Άκης τον μάγειρα του μαγαζιού, Στέφανο. Αυτός είναι που θα προτείνει και μια παραλλαγή για κάθε πιάτο, μια δική του πινελιά ανάλογα με την έμπνευση της στιγμής, που υπόσχεται πως δεν θα σε αφήσει να φύγεις απογοητευμένος.

Κάθε απόγευμα, καθημερινές και Σαββατοκύριακα, από τις 4 ως τις 8 έχει happy hour με μειωμένες τις τιμές των ποτών και των κοκτέιλ. Είναι η ώρα αιχμής της πλατείας, η “after office hour”, όπου έρχονται οι απογευματινοί θαμώνες μετά τη δουλειά τους. Το μαγαζί έχει να προσφέρει μια μεγάλη ποικιλία house coctails (με κανονική τιμή στα 8 ευρώ). Το βλέμμα τράβηξε το Green Lantern, με gin, lychee, ζάχαρη, λεμόνι και πουρέ αγγούρι. Υπάρχουν επόσης ζεστά coctails, τα blazers (ό,τι πρέπει για ένα χειμωνιάτικο απόγευμα θα είναι το Honey Brandy, με Metaxa 5, βενεδικτίνη, μελι και κανέλα). Πέρα από τα κοκτέιλς, το μαγαζί προσφέρει μια μεγάλη γκάμα από premium και σπέσιαλ ποτά, με καλά ενημερωμένη κάβα. Η αγαπημένη ώρα του Άκη για δουλειά είναι τα Κυριακάτικα απογεύματα και βράδια, όπου η πλατεία γεμίζει από νωρίς με ανθρώπους που βγαίνουν την κυριακάτικη βόλτα τους για σινεμά ή θέατρο.

Το σημείο που βρίσκεται είναι επίσης ιδιαίτερο. Στο κτίριό του στεγάζεται ο ιστορικός Φιλολογικός Σύλλογος Παρνασσού, ενώ το κτίριο (όπως σημειώνει μια επιγραφή στον πλαϊνό τοίχο) επί ναζιστικής κατοχής ήταν στρατοδικείο. Βρίσκεται στην πολυτάραχη πλατεία Καρύτση που έχει περάσει πολλές μεταπτώσεις -ο Άκης μιλάει για το φαινόμενο “the rise and fall of Karytsi”, που ανέβηκε σημαντικά στην αθηναϊκή σκηνή γύρω στο 2008, για να ξαναπέσει απότομα, όπως και όλο το κέντρο, με το θάνατο του Γρηγορόπουλου και τα δεκεμβριανά, όταν όλη η Αθήνα κάπως αγρίεψε. Τώρα, η πλατεία παραμένει σε μια μέτρια φάση, με εμβληματικά της μαγαζιά να έχουν κλείσει, επισκιασμένη από την κοντινή της πλατεία Αγίας Ειρήνης και την οδό Κολοκοτρώνη, που συγκεντρώνει πολλή από τη ζωή του κέντρου. Δεν παύει όμως ποτέ να είναι χαρακτηριστική γειτονιά και ο Άκης είναι σίγουρος πως σύντομα θα ξανανέβει. “Κάποτε, τα σημαντικά μαγαζιά της Αθήνας, μετριούνταν στα δάχτυλα. Τώρα, αν περπατήσεις από το Μοναστηράκι ως το Συνταγμα, θα βρεις 500 διαφορετικά μαγαζιά, είναι δύσκολο λοιπόν να ξεχωρίσει ένα”. Γι’ αυτό και το Pairidaeza φροντίζει να κρατάει υψηλή την ποιότητα και ενεργή την παρουσία του, με συχνά events που προσελκύουν κόσμο. “Για παράδειγμα, κάνουμε δύο φορές το χρόνο ένα μεγάλο barbeque, στην αρχή και το τέλος του καλοκαιριού. Τώρα, το επόμενο μεγάλο event που ετοιμάζουμε είναι ένα swing party με live μπάντα και dj set, όπου στο πατάρι θα γίνει… κομμωτήριο για vintage χτενίσματα και bazaar vintage ρούχων και accessories. Θα γίνει μέσα στο Νοέμβριο”. Για την ακριβή ημερομηνία, μείνετε συντονισμένοι!