«Δεν ξέρω, επικοινωνούν αυτοί οι άνθρωποι με τους εγκέφαλους τους… γαμώ τις γραβάτες σας, τα σακάκια σας, τα πτυχία σας, τις σπουδές σας τις θέσεις σας, την μούρη που πουλάτε… δημοσιογράφοι, έγκριτοι και σκατά στα μούτρα σας».
Η ελληνική τηλεοπτική οθόνη δεν έχει συνηθίσει τόση ευθύτητα στις λέξεις. Ο Αντώνης Κανάκης, βράδυ Δευτέρας, μιλάει για το δυστύχημα στα Τέμπη, η εκπομπή δεν μπορεί να είναι «μία από τα συνηθισμένα» διευκρινίζει, οι σκέψεις θέλουν να βγουν αφιλτράριστες. Και βγαίνουν, ειδικά όταν ακούς χυδαιότητες περί θυσίας.
Απευθύνεται στους παπαγάλους δημοσιογράφους, σε αυτή δηλαδή την όχι και τόσο σπάνια πια κατηγορία: «όσο κι αν λέτε ότι βρέχει ενώ σαν φτύνουν, δεν βρέχει, σας φτύνουν», στους καναλάρχες: «κάποιος δίνει τη δυνατότητα σε όλους αυτούς να τα λένε, δεν βγαίνουν μόνοι τους», στους πολιτικούς που χάνουν τους ρόλους τους: «αυτή τη στιγμή ο Άδωνις Γεωργιάδης, ο αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης, θεωρεί πως είναι στις προτεραιότητες του να υπερασπιστεί τον Πορτοσάλτε».
https://twitter.com/itslamckay/status/1632820771331424256?s=20&fbclid=IwAR0qp9uHB1-cG4ssgpQCRc2qTsogD28b-pxC5iUPvsEnx9bBawvIPH5Q1D4
Κάποιες ώρες πριν, ο Νίκος Μουτσινάς «from the land of Mordor where the Shadows Lie» ακολούθησε την ίδια γραμμή. Η εκπομπή δεν μπορεί ούτε εδώ να είναι «μία από τα συνηθισμένα». Ασχολήθηκε με την ίδια «έξω από τα δόντια» ευθύτητα με τα πεπραγμένα των ημερών και σχολίασε τα ασχολίαστα. Δηλώσεις πολιτικών και κεντρικών τηλεοπτικών δημοσιογράφων πέρασαν από την καυστική του πριονοκορδέλα και σκόρπισαν κύματα ενθουσιασμού στο τουιτερικό κοινό πρωτίστως – μετά ανέλαβαν και τα άλλα σόσιαλ στην viral καταξίωση.
«Κανονικό ξεβράκωμα μέσα στο σπίτι του skai από τον Νίκο Μουτσινά» έσπευσαν να δηλώσουν τα διψασμένα για τηλεοπτική μετωπική επιθετικότητα accounts, βάζοντας και μια νέα διάσταση στη συζήτηση. Γιατί πέρα από το τι κάνεις, σημασία έχει και που. Στην γη του εχθρού.
Και αφού ξεκαθάρισαν το εντυπωσιακό του πράγματος, έτρεξαν να τοποθετήσουν την όχι και τόσο ανέλπιστη αυτή θέση αν έχεις παρακολουθήσει τη στάση της εκπομπής και του παρουσιαστή της και σε άλλα κοινωνικά θέματα, πάντα μέσα από την «καρδιά του κτήνους», στο πλάι των σποτ που μαζεύουν καθημερινά από το πρωινό του Ant1 .
Γιατί ο Γιώργος Λιάγκας, σε περίπτωση που δεν το έχετε πάρει χαμπάρι, φέτος έπαθε «αντιπολίτευση». Με το θυμικό και την εξωστρέφεια ενός «κεντρώου» Χίου, τα χώνει άφιλτρα κι αυτός κάθε μέρα στους πολιτικούς που φταίνε, στην κοινωνία που σαπίζει, στις λαμογιές του παρελθόντος και του παρόντος, στα κακώς κείμενα που ανακαλύπτουμε ξάφνου, σε όλα αυτά εν τέλη για τα οποία πέφτουμε για χιλιοστή φορά από τα σύννεφα.
Την ώρα που γίνεται ο κύριος εκφραστής των ημερών, ο θρόνος των μετρήσεων τηλεθέασης γράφει το όνομα του με εντυπωσιακή σταθερότητα και το πλήθος αλαλιάζει από ευχαρίστηση. Όσο το βόλιουμ της φωνής του ανεβαίνει, τόσο τα likes και οι καρδούλες στα σόσιαλ παίρνουν φωτιά: «είσαι εσύ πράγματι ο Λιάγκας;» αναρωτιέται το ξαφνιασμένο κοινό που βρίσκει σε αυτές τις άγριες μέρες «τη δική του φωνή» για να ταυτιστεί.
Καμία απορία, αυτός είναι πράγματι. «…σε αυτό που είπε ο Μητσοτάκης είχε δίκιο, είχε δίκιο, να απευθυνθούμε σε γειτονικές ευρωπαϊκές πιο προηγμένες χώρες, Κυριάκο δεν φταις εσύ, και στο έχω πει σε προσωπικό επίπεδο, σε εκτιμώ και πραγματικά δηλαδή είσαι από τα καλύτερα που μας έχουν συμβεί για να μην νομίζουν πως κάνω πολιτικά και κομματικά παιχνίδια».
Κανένα άγχος. Καταλαβαίνουμε όλοι. Και ο Κυριάκος και εμείς.
Αυτό όμως που ξετρέλανε τους εραστές των σόσιαλ, το οποίο και ξεχώρισαν ευθύς, είναι δύο αποσπάσματα από τις παρουσιάσεις των ειδήσεων στο Μέγκα με πρωταγωνίστρια τη Ράνια Τζίμα. Στιγμές που την ανέδειξαν σε προθιέρια της τηλεοπτικής εθνικής αντίστασης αφού αυτό που εντυπωσιάζει δεν είναι το πώς ή το πότε τελικά, αλλά το πού. Η «άσκηση» του προσώπου της στις εξωφρενικές απορίες του Πρετεντέρη και το χτεσινό της στρίμωγμα στις υπεκφυγές του Βορίδη μέσα από ένα φιλικά προσκείμενο μέσο, ενθουσίασαν το κοινό που δεν έχει συνηθίσει σε τέτοια δημοσιογραφικά ξεσπάσματα στα δελτία των ειδήσεων που το μόνο που κάνουν στην συντριπτική τους πλειονότητα τα τελευταία χρόνια είναι να χαϊδολογούν τους πολιτικούς καλεσμένους τους και να βαυκαλίζονται με την εξουσία.
Γιατί όμως εντυπωσιαζόμαστε τόσο; Και ξαφνιαζόμαστε άλλο τόσο με δύο τρεις απλές κουβέντες που φλερτάρουν με την απλή λογική; Ίσως γιατί η τηλεοπτική συνήθεια χρόνων δεν μας έχει μάθει κάτι άλλο. Ίσως γιατί οι ρωγμές -καλή ώρα- που ανακαλύπτουμε πάνω σε αυτή, δεν έχει καν τη συχνότητα που έχουν οι non stop αντιδράσεις του Αντιπροέδρου για παράδειγμα, λίγες ώρες μόνο από την προβολή της εκπομπή του Ράδιου Αρβύλα. Και γιατί όσο κι αν είμαστε απαθείς μπροστά σε μια τέτοια εξόφθαλμη «παράδοση» των καναλιών στην κεντρική εξουσία, πάντα ελπίζουμε για «ήρωες» και Δον Κιχώτηδες που κόντρα στις απαιτήσεις των καιρών και σε κάθε ανάγκη για damage control των «αυτοκρατοριών», θα σώσουν εμάς από τον εαυτό μας κι αυτούς από την εργασιακή τους αντάρα. Λέμε τώρα…
Υ.Γ. «Στέλνω τους αγωνιστικούς χαιρετισμούς μου στην Ράνια» είπε η Ναταλία Γερμανού, αν θυμάμαι καλά, κάποια στιγμή μέσα στο Σαββατοκύριακο. Δευτερόλεπτα δηλαδή μετά την προβολή του διάσημου πια αποσπάσματος με τον Πρετεντέρη. Και ίσως είναι και η μόνη μεταξύ μας – αυτή η μη δημοσιογράφος σύμφωνα με τα λεγόμενα της – που δικαιούται, με τα πάνω και με τα κάτω της, να βρίσκει σε αυτόν τον επιθετικό προσδιορισμό του «αγωνιστικού» μια συνέπεια και συνέχεια που δεν σταματά όταν τα φώτα εξαφανίζονται και η «κανονικότητα» επιστρέφει και πάλι σε πλατό και κανάλια.
