Αναστασία Βαϊτσοπούλου
Στην Μ. Βρετανία ανακοινώνουν το 25ετές πλάνο για το περιβάλλον -όχι μονοετές, διετές ή τετραετές. Και τα σούπερ μάρκετ οφείλουν να δημιουργήσουν plastic-free διαδρόμους, ώστε να μειωθούν οι πλαστικές συσκευασίες και να βοηθήσουν σε «μία από τις μεγάλες περιβαλλοντικές μάστιγες της εποχής μας».
https://www.youtube.com/watch?v=ybkjPgUamAI
Η παράνομη απόφαση του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών που έκρινε «νόμιμη» την σύλληψη και κράτηση του Τούρκου στρατιωτικού. «Η ατομική συμπεριφορά του, όπως η παράνομη είσοδος στη χώρα, συνιστά για τη Διοίκηση σοβαρή απειλή για τη δημόσια τάξη και για την εθνική ασφάλεια», αναφέρει ο πρόεδρος υπηρεσίας του Διοικητικού Πρωτοδικείου. Αναρωτιέμαι, υπάρχει άλλος τρόπος να εισέλθεις σε μια χώρα, όταν σε καταδιώκουν στην δική σου;!
Σταύρος Διοσκουρίδης
Πριν λίγες εβδομάδες βρέθηκε πολύ νερό στον Άρη, πριν λίγες μέρες βρέθηκε ο τρόπος που θα υπάρχει ενέργεια στον Άρη από έναν πυρηνικό αντιδραστήρα τσέπης. Είναι γεγονός πώς μέσα στα δέκα χρόνια θα έχουμε τη χαρά να ζήσουμε σε απευθείας μετάδοση μια τεράστια ανθρώπινη στιγμή. Αυτή
των πρώτων βημάτων ενός ανθρώπου στον Κόκκινο Πλανήτη.
Δεν αντέχω άλλο με όλους αυτούς που λένε «εσύ που κινείσαι στο κέντρο, δεν κοιτάς μία αν νοικιάζεται κανένα σπίτι να μου πεις».
Βασίλης Κ. Κουρουμιχάκης
Η ανέγερση του αγάλματος της Θάτσερ στην πλατεία του Κοινοβουλίου αναβάλλεται για τις ελληνικές καλένδες. Το συμβούλιο του Westminster παγώνει τις διαδικασίες αφού θεωρεί ότι στην πλατεία υπάρχει υπερπληθυσμός αγαλμάτων ενώ ούτε οι φαραωνικές προδιαγραφές του αγάλματος με το ύψους 4 μέτρων βάθρο συνάδουν με την περιρρέουσα αισθητική. Παράλληλα κανονικά προχωρά κι εντός του έτους θα ανεγερθεί άγαλμα της πρωτοπόρου του γυναικείου και εργατικού κινήματος Millicent Fawcett. Φαίνεται πως το συμβούλιο ζύγισε την προσφορά των δυο γυναικών και προτίμησε να τιμήσει αυτή που πρόσφερε στη βρετανική κοινωνία και όχι αυτή που προσπάθησε να τη διαλύσει.
Το φλερτ σημαντικής μερίδας του «μετώπου της κοινής λογικής» με τους «μακεδονομάχους». Μετά παραπονιούνται όταν τους αποκαλούν ακραίο κέντρο.
Παναγιώτης Μένεγος
«Ο Ένγκελς είναι ο πρώτος εκπρόσωπος της σχολής του υλισμού που κερδίζει το φλουρί στην πρωτοχρονιάτικη πίτα του ποδοσφαιρικού Ολυμπιακού»/ «Χωρίς νίκη η Μάντσεστερ Σίτι μετά την αποχώρηση Κομπότη από το επαγγελματικό ποδόσφαιρο»/ «4.128 ημέρες έχει να γευτεί η Μίλαν τη χαρά της νίκης επί της ΑΕΚ»/ «Ο Αντόνιο Ντοναρούμα είναι ο πρώτος γκολκίπερ που έχει φορέσει τη φανέλα του Αστέρα Τρίπολης και έχει κρατήσει ανέπαφη την εστία του σε ντέρμπι του Μιλάνου»/ «Δεν έχει κερδίσει ποτέ ο Σταύρος Θεοδωράκης σε εκλογές ηγεσίας της Κεντροαριστεράς όταν αυτές διεξάγονται ανήμερα κλασικού Μαραθωνίου». Μερικές από τις τελευταίες αναρτήσεις της FB page Για τους λάτρεις της στατιστικής. Με avatar-τοτέμ το νεαρό Χρήστο Σωτηρακόπουλο.
«Οι παραστάσεις του της δεκαετίας του ‘90 μου αλλάξαν τη ζωή. Και η γενιά μου έχει φορέσει στα μαλλιά της το αγκάθινο στεφάνι του», οι γλυκές λέξεις του Φοίβου τα είπαν όλα.
Θεοδόσης Μίχος
Αυτή είναι μια καλή είδηση: Τα ξημερώματα της Παρασκευής (19/1) γνωστοποιήθηκαν οι δέκα starters του All Star Game του 2018 (18/2, Λος Άντζελες), με το όνομα του Giannis να είναι και πάλι στη σχετική λίστα, έχοντας μάλιστα συγκεντρώσει 2.530.211 ψήφους από τους φιλάθλους, συγκομιδή που ήταν η δεύτερη υψηλότερη στην ψηφοφορία. Ο Greek Freak βρέθηκε πίσω μόνο από τον ΛεΜπρον Τζέιμς (2.638.294) με τους παίκτες του ΝΒΑ να δίνουν στον Αντετοκούνμπο περισσότερες ψήφους από τον ΛεΜπρον (226 έναντι 220), ενώ στην ψηφοφορία των Media οι δύο παίκτες τερμάτισαν μαζί (συγκέντρωσαν από 99). Εγώ άμπαλος γεννήθηκα και άμπαλος θα πεθάνω, αλλά λέω συνέχεια «φτου φτου σκόρδα» για πάρτη του.
Κάθε ένας εξ αυτών που γκρέμισαν το γλυπτό «Phylax» εμπίπτει στην κατηγορία ΚΠΜ (Κλινική Περίπτωση Μαλάκα). Το εντυπωσιακό λοιπόν δεν είναι ότι το γκρέμισαν. Αλλά το ότι τόσοι μαλάκες μαζεμένοι, κατάφεραν να μην πέσει στα κεφάλια τους. Τι κρίμα, τι κρίμα, τι κρίμα…
Ντενίσα Μπαϊρακτάρη
Ήθελα να αγοράσω το λεύκωμα με τις 100 καλύτερες φωτογραφίες του National Geographic, από τότε που το πρωτοείδα σε ένα βιβλιοπωλείο, πριν από πολλά χρόνια. Δεν ξέρω για ποιον ακριβώς λόγο δεν το είχα αγοράσει τότε ή τα αρκετά χρόνια που ακολούθησαν, το πήρα όμως, επιτέλους. Αλλά φυσικά όπως κάθε αναβλητικός που σέβεται τον εαυτό του, το έχω αδιάβαστο πάνω στο γραφείο μου εδώ και δυο εβδομάδες. Τουλάχιστον είναι όμορφο.
Ο διασυρμός του Aziz Ansari απλά και μόνο επειδή δεν το πολυέχει με τα ραντεβού και μάλλον φιλάει ατσούμπαλα. Άλλη μια ιστορία που δίνει άλλοθι στα πραγματικά τέρατα εκεί έξω να μας πουν ότι είμαστε υστερικές και ότι υπερβάλλουμε με τις καταγγελίες περί σεξουαλικής παρενόχλησης. Καλό είναι να γίνεται ρεπορτάζ πριν αποφασίσουμε να εκθέσουμε ανεπανόρθωτα έναν άνθρωπο και να μην σπαταλάμε έτσι 3.000 λέξεις, οι οποίες θα ήταν τόσο χρήσιμες για τον αγώνα προς την ισοτιμία, ειδικά από ένα site που του αρέσει να αυτοαποκαλείται φεμινιστικό.
Λουίζα Σολομών-Πάντα
Αν κάποιος κατάφερε «αβίαστα» να μου φτιάξει τη διάθεση αυτή την εβδομάδα, αυτός ήταν ο Jack White. Ό,τι και να λέμε για το νέο, διπλό δείγμα της επερχόμενης δουλειάς του, που απ’ ότι κατάλαβα δε σας ενθουσίασε και πολύ, ο άνθρωπος αυτός ήταν, είναι και θα είναι μία καλλιτεχνική και μουσική ιδιοφυΐα της σύγχρονης εποχής και του ροκ εν ρολ. Απ’ όποιο project του κι αν άκουσα κομμάτια (White Stripes, Raconteurs, The Dead Weather), πέραν εκείνων της solo καριέρας του, σε κάθε επανάληψή τους ένιωθα πως νοηματοδοτούσα τις ημέρες αυτής της εβδομάδας. “My veins are blue and connected and every single bone in my brain is electric” και βάλτε το Lazaretto να παίζει δυνατά στα ηχεία σας.
https://www.youtube.com/watch?v=ZmPcC3WMZUQ
Λίνα Ρόκου
Πάνε 3,5 χρόνια από τότε που άνοιξε το Πάροτ στον πεζόδρομο της Τιμοθέου, στο Παγκράτι, και αποτελεί σταθερά το στέκι μου γιατί έχει πίσω από τον μπάρα τον Ντίνο, μπάρμαν παλιάς κοπής κι ας είναι μόλις 40. Είναι από αυτούς που σε κάνουν να τους εκμυστηρεύεσαι διάφορα, που είναι εκεί για να σε ακούει. Επιπλέον φτιάχνει τo καλύτερο Old Fashioned της πόλης, ναι αυτό που ανέφερα σε εκείνο το πρώτο άρθρο Των Γκομενικών.
Αντίο, Τζιμάκο
Ζωή Παρασίδη
Τέσσερις γυναίκες αποφασίζουν να αλλάξουν ζωή, να «την πάρουν στα χέρια τους», παλεύουν με τις αντιφάσεις τους, με το παρελθόν που τις τραβά πίσω. Ο ναι μεν αμφίρροπος αλλά στενός τους δεσμός λειτουργεί ως το μοναδικό καύσιμο που τις πάει μπροστά.
Με Δύναμη από την Κηφισιά, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου έως 01/04/2018.
Σύμφωνα τα στοιχεία της Eurostat,
το 37,5% των παιδιών έως 17 ετών κινδυνεύει από φτώχεια, αποστέρηση και κοινωνικό αποκλεισμό. Από τις χώρες της Ευρωζώνης, η Ελλάδα κατέγραψε τη μεγαλύτερη αύξηση ποσοστού μεταξύ του 2010 και 2016, το ποσοστό αυτό αυξήθηκε κατά 8,8% αυτά τα χρόνια με αποτέλεσμα να είμαστε πρωταθλητές στην παιδική φτώχεια.
Ελένη Τζαννάτου
Λονδρέζοι πιτσιρικάδες που έχουν κορώνα στο κεφάλι τους τον Mark E. Smith, αλλά και τη λουλουδάτη ελαφρά ψυχεδέλεια των Stone Roses, οι Shame κυκλοφόρησαν πριν μερικές μέρες το ντεμπούτο τους, Songs Of Praise και πέραν του ότι είναι η πρώτη ενδιαφέρουσα κιθαριστική κυκλοφορία του 2018, μάλλον μιλάμε για το next thing του βρετανικού ήχου.
https://www.youtube.com/watch?v=s1TQXYl8_f0
https://www.youtube.com/watch?v=GwnvHwf6E6Q
Τζούλια Τσιακίρη
Άνω κάτω χτες τα κάνανε
Φωτογραφία: Σπύρος Μαντζάκος
Θα σπάσω κούπες.
Φωτογραφία: Κυριάκος Αναστασιάδης
Γιώργος Τσίγκος
Η ανάδειξη του Γιάννη Αντετοκούνμπο σε βασικό All-Star του ΝΒΑ για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Αυτό που την προηγούμενη σεζόν έμοιαζε με θαύμα πλέον είναι μια φυσιολογική κατάσταση και η απόδειξη ότι δεν υπάρχουν όρια στη βελτίωση του Γιάννη. Οι φετινές του εμφανίσεις είναι «τρομακτικές» και δεν αργεί η στιγμή που ο Γιάννης θα πρέπει να ηγηθεί των Bucks για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτή η στιγμή μπορεί θεωρητικά να αργεί, όμως ένας σταρ αυτού του μεγέθους δε μπορεί να μη διεκδικεί την απόλυτη δόξα.
Φυσικά,
ο θάνατος του Τζίμη Πανούση. Ο «Τζιμάκος» καλλιέργησε τη σκέψη σε αρκετές γενιές, μέχρι και τη δική μου, και αποτέλεσε τον πιο αιρετικό καλλιτέχνη της σύγχρονης Ελλάδας. Η αγαπημένη ταινία «Δράκουλας των Εξαρχείων», η αποτύπωση της μεταπολιτευτικής ελληνικής κοινωνίας μέσα από το κομμάτι «Ερωτικό», ο «Νεοέλληνας» και το ευρύτερο έργο του θα είναι πάντα εκεί να μας θυμίζουν τα λάθη και τα σύνδρομα του ελληνικού κράτους ,πάντα με τον δικό του μοναδικό τρόπο. Τελικά μπορεί να μην τη βρούμε ποτέ με «κομπιούτερ και με κουμπάκια» όπως έλεγε στο στο «Αχ, Ευρώπη» όμως θα έχουμε πάντα τα τραγούδια του για να κάνουμε την απαραίτητη αυτοκριτική. Και όπως θα μας αποχαιρετούσε και ο ίδιος, γαμάτε γιατί χανόμαστε.
