Απόγευμα πρώτης μέρας στην παραλία με μαγιό και καπέλο, ομπρέλα, γυαλιά χιονιού, ψεύτικο μουστάκι και μια μουσταρδί καπαρντίνα και γύρω-γύρω από την θάλασσα υπάρχουν κότερα και πλοιάρια, θηριώδη τζετ-σκι, ποδήλατα και μοτοποδήλατα, κάρα και άμαξες και καράμαξες, άρματα μάχης Λεόπαρντ, μεταγωγικά εκστρατευτικού σώματος , θίασοι σαν του Αγγελόπουλου και γενικά τα πάντα. Σε ένα μπητς-μπαρ η νεολαία πίνει αφεψήματα και παγωμένο γάλα, χυμούς και φρέσκα αυγά και γενικά υπάρχει κάπως καλή διάθεση μέχρι που το ποτάμι, ορμητικό και πελώριο, φέρνει στην ένωση με την θάλασσα σε σχήμα δέλτα ένα κοπάδι βίδρες και μια αρμάδα με κάστορες και τα συμπαθή θηλαστικά αρχίζουν να χτίζουν με καλάμια, μπαμπού, έλατα και πολλά σκαμπό από το μπητς-μπαρ ένα ξύλινο φράγμα στην παραλία και αμέσως κρατάνε ένα μέρος δικό τους και κηρύσσεται απευθείας περιοχή Natura από το Ελληνικό Παρατηρητήριο Δικαιωμάτων της Βίδρας και του περιθαλάσσιου Κάστορα και όλοι φεύγουν. Μπορεί τελικά να μην περάσει το νομοσχέδιο για τον αιγιαλό αλλά η φύση δείχνει τραγικά ότι ό,τι είναι επιθυμητό από πολλούς θα ανήκει σε λίγους διότι έτσι πάει, τώρα και για πάντα. Πάντως ετοιμάζομαι να ρίξω μια αποικία τερμιτών και να γίνει ανακατάληψη, αλλά μην το πείτε στον Πολυδεύκη. Θα χάσει.
