ΜΟΥΣΙΚΗ: Πεθαίνω για τις καλοκαιρινές συναυλίες. Την τελευταία εβδομάδα πήγα στη Roisin Murphy και τον Hozier, στον Andrew Bird, στη Neneh Cherry, στους Αρβανιτάκη και Κότσιρα και στον Yo-Yo Ma. Στενοχωρηθηκα που έχασα τους Low και τη Μαρίνα Σάττι στο Nostos αλλά δυστυχώς έλειπα εκτός Αθηνών. Περιμένω φυσικά σαν τρελός τη Florence.
Αν έπρεπε να περάσω το υπόλοιπο της ζωής μου ακούγοντας ένα είδος μόνο θα διάλεγα τα λαϊκά του `60. Δηλώνω χωρίς καμία ενοχή φαν της ποπ. Ελιωσα τους περασμένους μήνες στο spotify το ντεμπούτο της Billie Eilish και τον νέο δίσκο του Maluma. Τώρα τελευταία έχω κάπως κολλήσει με το άλμπουμ του Bill Callahan «Shepherd in a Sheepskin Vest» – τι στίχοι είναι αυτοί!
ΒΙΒΛΙΑ: Δεν διαβάζω τόσο όσο θα ήθελα. Τα πιο ωραία βιβλία που έπεσαν στα χέρια μου τελευταία στα ελληνικά είναι το δοκίμιο της Αν Κάρσον «Ερως ο Γλυκόπικρος», τα διηγήματα της Λουτσία Μπερλίν «Οδηγίες για Οικιακές Βοηθούς» και το «Να Τελειώνουμε με τον Εντύ Μπελγκέλ» του Εντουάρ Λουί.
Διάβασα όμως πρόσφατα και δύο φανταστικές εκδόσεις στα αγγλικά. Έκλαψα κανονικά, με λυγμούς, στις τελευταίες σελίδες του «The Great Believers» της Ρεμπέκα Μακάι και συγκινήθηκα βαθιά με το memoir «Εducated» της Ταρα Γουεστοβερ, το οποίο – αν δεν κάνω λάθος – θα κυκλοφορήσει οσουνούπω από τον Ικαρο μεταφρασμένο στη γλώσσα μας. Στο κομοδίνο με περιμένει αυτές τις μέρες το «Ας Φυσά Τώρα» του Στάθη Τσαγκαρουσιάνου.
TAINIEΣ: Έχω δει πολύ σινεμά στη ζωή μου. Οι γονείς μου με «πάρκαραν» στο σινέ Ολύμπια της Ξάνθης όταν ήμουν μικρός γιατί ο πατέρας μου ήταν φίλος της ιδιοκτήτριας και οι πρώτες ταινίες που θυμάμαι να βλέπω (μόνος μου κιόλας) στη μεγάλη οθόνη ήταν η «Αρκούδα» του Ζαν-Ζακ Ανό και «Ο Τελευταίος Αυτοκράτορας» του Μπερτολούτσι. Λατρεύω τον Φελίνι και τον Αλμοδόβαρ. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο δύσκολα αποφασίζω να πάω στον κινηματογράφο. Με έχουν καταστρέψει οι σειρές νομίζω. Ντρέπομαι που το λέω αλλά τις τρεις καλύτερες ταινίες που είδα φέτος («Roma», «Κλέφτες Καταστημάτων» και «Ενας Ελέφαντας Στέκεται Ακίνητος») τις είδα στο σπίτι – τις δύο μάλιστα κατεβασμένες. Οι αγαπημένες μου αίθουσες είναι το Ιντεάλ και ο Δαναός.
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ: Ευτυχώς που καλοκαίριασε και δεν με βλέπει το σπίτι μου και κάνω λίγη αποτοξίνωση από το Netflix και το Amazon Prime. Τις τελευταίες εβδομάδες έχω χαζέψει λιγάκι το «Tales of the City». Συμπαθητικούλι. Το πιο ωραίο πράγμα που είδα φέτος ήταν η δεύτερη σεζόν του «Fleabag». Δεν θα δω το «Chernobyl» γιατί αρκετά είχα σοκαριστεί όταν διάβασα το βιβλίο της Αλεξίεβιτς, ούτε το «When They See Us» γιατί αρκετά είχα σοκαριστεί όταν είδα το ντοκιμαντέρ «Central Park Five». Μετά από επίπονη σκέψη έχω καταλήξει στο ότι η αγαπημένη μου σειρά όλων των εποχών είναι το «Mad Men». Αν έχω κουνήσει καταφατικά το κεφάλι όταν δηλώσατε ότι το «The Wire» είναι ένα αριστούργημα, να ξέρετε ότι υποκρίθηκα, συγγνώμη, έχω δει μόλις 5-6 επεισόδια από τον πρώτο κύκλο.
ΙΝΤΕΡΝΕΤ: Πολύ το συμπαθώ. Και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μού αρέσουν και στη δουλειά μας χρήσιμο είναι και τα dating/hookup apps την κάνουν τη δουλίτσα τους και ξενυχτάω κάτι βράδια επειδή η μια σελίδα με οδηγεί στην άλλη και δεν ξέρω πώς να σταματήσω και ούτω καθεξής.
ΣΠΟΡ: Άλλη ερώτηση.
ΤΑΞΙΔΙΑ: Δεν έχω φιξάρει ακόμη το θέμα καλοκαιρινές διακοπές και αγχώθηκα τώρα. Τρελαίνομαι όμως γενικά για τα ταξίδια. Αυτή η εκτός έδρας αίσθηση επιμήκυνσης/διαστολής του χρόνου με συναρπάζει. Εχω μεγάλη αδυναμία στα ελληνικά νησιά. Οι αγαπημένες μου ευρωπαικές πόλεις είναι η Νάπολη και η Λισαβόνα. Πέρασα τέλεια πρόσφατα στη Βαρσοβία. Δεν έχω πάει στην Αφρική και το έχω απωθημένο.
ΓΕΙΤΟΝΙΑ: Εδώ και δέκα χρόνια ζω στο Παγκράτι. Είναι όλα αυτά που λένε: όμορφο, ζωντανό, hip, κοντά στο κέντρο, τα έχει όλα και συμφέρει. Δεν με ενοχλεί καθόλου που έχει γεμίσει μπαράκια, μπραντσάδικα και καφέ, θα γκρινιάξω μόνο διότι ορισμένα είναι ridiculously overpriced.
Ανυπομονώ να κάνει εγκαίνια το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή στην Ερατοσθένους. Περνάω κάθε μέρα από εκεί και λιγώνομαι που το MoMa της Αθήνας θα βρίσκεται πέντε λεπτά από το σπίτι μου.
ΤΩΡΑ: Αυτόν τον μήνα συμπληρώνω 13 χρόνια συνεργασίας με το Βήμα της Κυριακής. Πότε μου φαίνονται πολλά, πότε μου φαίνονται λίγα. Η δημοσιογραφία δεν σου επιτρέπει ούτως ή άλλως να έχεις γραμμική αντίληψη για τα πράγματα.
