Μαρκέλλα Αργυροπούλου – Η trans Κλυταιμνήστρα: «Έχουν ανοίξει οι πύλες και μπαίνουμε πάλι στη Μητριαρχία»

Mια εντελώς «άλλη», άκρως ιδιοσυγκρασιακή, απρόβλεπτα επιβλητική, αληθινά πάσχουσα τραγική Kλυταιμνήστρα στη συγκλονιστική μονολογική σκηνική μεταφορά του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Γράμμα στον Ορέστη» (μάλιστα, διαπίστωσα, άρεσε ιδιαίτερα και στην κόρη του κορυφαίου έλληνα δραματουργού και σκηνογράφο, Κατερίνα Καμπανέλλη, που κατά τύχη, παρακολουθήσαμε την ίδια μέρα την παράσταση) είναι η ηθοποιός Μαρκέλλα Αργυροπούλου. Υποδύεται την αρχετυπική ηρωίδα στη σκηνή του Secret Room, στο θέατρο Αλκμήνη, αυστηρά κάθε Παρασκευή.

«Όλοι μου λένε ότι είμαι γεννημένη για κωμωδία, επειδή με είδαν σε κωμωδία, όταν πέρναγα τη φάση της κωμωδίας και ήθελα να δουλέψω πάνω στο είδος. Είμαι όμως πολύπλοκο, σύνθετο άτομο και μπορώ να εισέρχομαι σε όλα τα θεατρικά είδη, αναλόγως πάντα με την ανάγκη έκφρασης ανά περίοδο. Σήμερα προσεγγίζω τον Ιάκωβο Καμπανέλλη. Ήταν, δεν στο κρύβω, όνειρο ζωής», μου λέει στο Booze, η υπερβολικά, όπως διαπιστώνω, ψηλή, με μια γοητεία που είναι παρούσα και εντός και εκτός σκηνής, διεμφυλική Μαρκέλλα, Υποψήφια για το Βραβείο Β΄Γυναικείου Ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης για την ερμηνεία της στην ταινία του Γιάννη Διαμαντόπουλου «Το Γαλάζιο Φόρεμα». Όσο συζητάμε, ανακαλύπτω ένα βαθιά σκεπτόμενο, ταλαντούχο άτομο, το οποίο θα ήθελε, όπως εξομολογείται, να σκηνοθετηθεί από τον Λαρς φορ Τριέρ και τον Κόπολα.

«Για να μπορέσουμε να καταλάβουμε την Κλυταιμνήστρα, πρέπει να κατανοήσουμε ποια ήτανε. Ήτανε η κόρη του Τυνδάρεω και της Λήδας, αδελφή της Ωραίας Ελένης και των Διόσκουρων, που λατρευόντουσαν. Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δούμε την Κλυταιμνήστρα ως τη γυναίκα της διπλανής πόρτας, που μπορεί να ταυτιστεί κάποια ή κάποιος. Η Κλυταιμνήστρα είναι αρχέτυπο», τονίζει, για τον φεμινιστικό μονόλογο του Καμπανέλλη που προκαλεί τα πατριαρχικά πρότυπα, και ανεβάζει σε μια εποχή που, σύμφωνα με την Μαρκέλλα, «έχουν ανοίξει οι πύλες και μπαίνουμε πάλι στη Μητριαρχία».

H Μαρκέλλα Αργυροπούλου έξω από το Booze στην Κολοκοτρώνη.

«Η Κλυταιμνήστρα είναι ο τελευταίος πύργος που έπεσε από την Μητριαρχία και περάσαμε μετά στην Πατριαρχία. Σκοτώνεται από άνδρα, τον γιο της τον Ορέστη, παρόλο που ήθελε να τη σκοτώσει η κόρη της η Ηλέκτρα. Είναι η βασίλισσα που ταπεινώθηκε. Της κλέψανε τη μητρότητα. Για να μπορέσω να την πλησιάσω, πέρα από την έρευνα στους μύθους, την Κλυταιμνήστρα την ψάχνω μέσα μου. Κι εκεί συναντηθήκαμε», προσθέτει η Μαρκέλλα, που γνωρίζουν σχεδόν οι πάντες, διαπιστώνω όσο συζητάμε, στο Booze. Πριν χρόνια στους χώρους του, μου εξηγεί, είχε ερμηνεύσει την Ζυστίν του Ντε Σαντ και είχε κάνει μια γυμνή φωτογράφιση.

Σε ποια σημεία ταυτίζεσαι με την Κλυταιμνήστρα; Σε όλα τα σημεία ταυτίζομαι με την Κλυταιμνήστρα. Είναι πολυσύνθετη. Ο Καμπανέλλης την υποστηρίζει. Κι έρχεται να δείξει ότι είναι μια γυναίκα που αδικήθηκε από την ώρα που ανέβηκε στην αρχαία Ελλάδα το αρχαίο δράμα, κι έκτοτε για 2000 και πλέον χρόνια, η Κλυταιμνήστρα παρουσιάζεται ως άπιστη και συζυγοκτόνος. Έρχεται ο Καμπανέλλης και δείχνει μια άλλη Κλυταιμνήστρα. Μια μάνα, μια βασίλισσα, έναν άνθρωπο που δεν θέλει να τον μειώνουν. Την φέρνει στη σύγχρονη εποχή και δικαιολογεί τις πράξεις της. Κι εγώ τη δικαιολογώ επίσης. Σε όλα. Της δίνω ελαφρυντικά.

Πώς συνεργάζεσαι με έναν σκηνοθέτη; Είσαι απολύτως διαθέσιμη; Δεν είμαι το είδος του ηθοποιού που παραδίνομαι σε σκηνοθέτη. Δεν παραδίνομαι σε σκηνοθέτες.

Τι εννοείς; Την πολυσύνθετη προσωπικότητα και την εκκεντρική ψυχοσύνθεση μου δεν θα την εμπιστευόμουνα σε έναν σκηνοθέτη άνευ όρων. Θέλω να έχω άποψη. Η ιστορία έχει δείξει ότι δεν ήξεραν πώς να με διαχειριστούν πολλοί σκηνοθέτες. Δεν θέλει ένας σκηνοθέτης να μάθει εγώ τι κουβαλάω μέσα μου; Δεν θέλει να με αφήσει να ανθίσω; Θα μου έρθει έτοιμος με δόγματα; Εγώ είμαι καλλιτέχνης και είμαι πάνω από δόγματα. Γι’ αυτό και επιλέγω η ίδια τα έργα και ανεβάζω μόνη μου τις παραστάσεις μου.

Πώς ξεκίνησε η σχέση σου με τη σκηνή, τη θεατρική πράξη; Η αρχή έγινε σταδιακά και με έναν πάρα πολύ ήπιο τρόπο. Σχεδόν δεν το κατάλαβα. Κύλησαν όλα πολύ ομαλά. Ξεκίνησα ως performer στις Κούκλες, όπου έκανα πολύ ιδιαίτερα show.

Όταν λες «ιδιαίτερα», τι εννοείς; Είχε δραματουργικό concept πάντα. Μέσω της δραματουργίας και με την ανάλογη μουσική προσπαθούσαμε να εμβαθύνουμε σε έναν χαρακτήρα. Τα show που έχω κάνει δεν ήταν μιμήσεις. Σχεδόν δεν έχω κάνει καθόλου μιμήσεις. Περισσότερο βασίστηκα στην commedia dell’arte, σε ένα θέατρο χαρακτήρων. Έχω δουλέψει ακόμα πάνω στην Catwoman, ήμουνα η πρώτη που δούλεψα σε παγκόσμιο επίπεδο τον χαρακτήρα σκηνικά, γιατί το έψαξα. Έχω δουλέψει ακόμα και στο πώς κινείται μια αράχνη.

Επειδή ήθελα να ολοκληρωθεί η φυλομετάβαση, όταν αποφάσισα να σπουδάσω και να δώσω παιδεία στον εαυτό μου, επέλεξα να σπουδάσω ψυχολογία. Με ενδιέφερε πρωτίστως να ερμηνεύσω αυτό το περίεργο ον, τον άνθρωπο, με έναν πιο επιστημονικό τρόπο.

Στις Κούκλες σε είδαν και ήρθαν οι προτάσεις; Ναι. Μετά είχα προτάσεις να πάω Ευρώπη, να πάω Αμερική. Την Αμερική δεν την τόλμησα.

Πού τόλμησες να πας; Βερολίνο, δύο φορές, κι έκανα μεγάλη επιτυχία. Αλλά μετά επέστρεψα.

Γιατί γύρισες; Το ταξίδι ήθελε τον χρόνο του για να γίνει. Μετά σταδιακά ξεκίνησα από την ταινία του Γιάννη Διαμαντόπουλου «Το Γαλάζιο Φόρεμα». Ήταν η πρώτη μου ταινία. Ο Γιάννης μου ζήτησε να πάω για μια οντισιόν. Με είχε προηγουμένως δει στα show που έκανα και με αναζήτησε. Μαζί του ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με ένα κείμενο. Δεν σου κρύβω ότι είχα ανασφάλειες. Παρότι τα show που έκανα είχαν δουλεμένη δραματουργία – ήταν από εμένα. Η φωνή και το πώς θα μπορούσα να σταθώ πάνω σε ένα κείμενο, με προβλημάτιζε.

Τελικά, παρόλη την ανασφάλεια, ήσουνα υποψήφια για βραβείο στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Φαίνεται, το είχα έμφυτο αυτό. Αλλά για να το εξελίξω έκανα και ορθοφωνία. Μετά είχα μια πρόταση από την Α. Βλαστού και ανεβάσαμε στο Βοοze το «Ζυστίν» του ντε Σάντ. Μου είχε δώσει τον κεντρικό ρόλο.

Δεν έχεις βγάλει Δραματική Σχολή;  Όχι. Το είχα στο αίμα μου πάντα και εκφραζόμουνα μέσα από αυτό.

Φαινόταν από τότε που ήσουνα πολύ μικρή; Φαινόταν. Πέταγα τη σκούφια μου για οποιαδήποτε παράσταση γινόταν στο σχολείο. Σε σχολή δεν έχω πάει, αλλά ήθελα να μάθω κάποιες τεχνικές, γιατί τους ρόλους τους πλησίαζα με μια συναισθηματική νοημοσύνη.

Ναι, αλλά γιατί δεν πήγες σε σχολή; Δεν ένιωσες την ανάγκη; Επειδή ήθελα να ολοκληρωθεί η φυλομετάβαση, όταν αποφάσισα να σπουδάσω και να δώσω παιδεία στον εαυτό μου, επέλεξα να σπουδάσω ψυχολογία. Με ενδιέφερε πρωτίστως να ερμηνεύσω αυτό το περίεργο ον, τον άνθρωπο, με έναν πιο επιστημονικό τρόπο.

Δεν αισθάνθηκες ούτε κατόπιν ότι έπρεπε να πας σε μια δραματική; Το είχα ψάξει. Όμως, επειδή έχω το προσωπικό μου κριτήριο, δεν μπορούσα να δεχτώ το έτοιμο πρόγραμμα μιας σχολής. Οι αγαπημένοι μου καθηγητές είναι σκόρπιοι σε διαφορετικές σχολές. Οπότε αυτό που τελικά έκανα ήταν να παρακολουθήσω σεμινάρια από ηθοποιούς που ήξερα και θαύμαζα. Και πήρα όλο τον «αφρό».

Ποιους ηθοποιούς; Αγλαϊα Παππά, Στεφανία Γουλιώτη, Μίλτο Δημουλή κ.ά

Από το ντεμπούτο σου σε θεατρική σκηνή με την «Ζυστίν» μέχρι τη σημερινή Κλυταιμνήστρα, τι μεσολάβησε; Πριν πατήσω το on, μου ανέφερες ότι είχες προσβλητικές προτάσεις. Έχουν σχέση με το #MeToo στο ελληνικό θέατρο; Συνήθως οι άνθρωποι έχουν πάρει μια τηλεοπτική παιδεία. Όταν μου έκαναν προτάσεις για ένα καλλιτεχνικό δρώμενο πέφταμε συνεχώς σε κλισέ. Τα φτηνά κλισέ στα οποία εγώ δεν μπορούσα καλλιτεχνικά να εκφραστώ. Ευτυχώς, ήρθε η πρόταση από την Ηρώ, την τραγουδίστρια, και δουλέψαμε στην μουσικοθεατρική παράσταση «Ψύχραιμα», όπου τα κείμενα υπέγραφε ο Γιώργος Καπουτζίδης. Εκεί πραγματικά κάναμε μια έξυπνη παράσταση, με χιούμορ, χωρίς κλισέ.

Η φυλομετάβαση ήταν μια εύκολη διαδικασία; Ήθελε ψυχολογική ενδυνάμωση για να «βγει»; Θέλει δουλειά. Κι ένας λόγος που βλέπεις ότι τα διεμφυλικά άτομα έχουν συναισθηματική νοημοσύνη, είναι γιατί αντιλαμβάνονται από νεαρή ηλικία ότι έχουν κάτι ξεχωριστό επάνω τους και προσπαθούν, μπαίνουν στη διαδικασία να το κατανοήσουν. Οπότε χάνεται αυτή η πολυτέλεια, εντός εισαγωγικών, που ονομάζουμε αυτοματοποιημένη δράση και συμπεριφορά. Πρέπει να είσαι συνειδητός σε όλα και να ερμηνεύεις σε παρόντα χρόνο τι είναι αυτό που σου συμβαίνει.

Υπάρχουν περιπτώσεις που δεν είναι διαχειρίσιμη η κατάσταση και έχεις εσωτερική σύγκρουση; Φυσικά. Για να ξεπεράσεις αυτή τη σύγκρουση πρέπει να απομονωθείς. Μόνο όταν θα απομονωθείς ως άνθρωπος, θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να κατέβει και να φλερτάρει με τα αρχέτυπά του. Μόλις ανακαλύψει το άτομο ποια είναι τα αρχέτυπά του, ακολουθεί μια διαδικασία προσευχής, φιλοσοφίας. Μόλις το άτομο συνειδητοποιήσει ποιο είναι το αρχέτυπό του, μετά όλα τα άλλα είναι εύκολα. Το πιο δύσκολο είναι αυτό. Γιατί ενώ προσπαθείς να αναλύσεις τον εαυτό σου, ταυτόχρονα αναλύεις και όλη την κοινωνία γύρω σου. Η κοινωνία γίνεται ένας καθρέφτης σου.

Υπάρχει η έννοια της ενοχής που τορπιλίζει τη διαδικασία; Και φυσικά υπάρχει αυτή η ενοχή. Όμως έχει βαθιές ρίζες όχι μόνο σε εμάς τα διεμφυλικά άτομα, αλλά στους ανθρώπους γενικώς. Απορρέει από το αίσθημα που έχουμε εισπράξει από την ώρα που χτιζόταν όλη η προσωπικότητά μας ότι δεν αξίζουμε, ότι δεν είμαστε καλοί. Από εκεί και πέρα, όλοι τρέχουμε για να καλύψουμε το «εγώ αξίζω».

Στην οικονομική κρίση, η κοινωνία άνοιξε τα μάτια της κι άρχισε να βλέπει ποιος υπάρχει δίπλα. Να ψάχνει ανθρώπους για να παραδειγματιστεί. Γιατί τα πρότυπα που υπήρχαν, πλέον είχαν καταρρεύσει.

Εσύ εισέπραξες τον ρατσισμό του «δεν αξίζεις»; Ναι.

Όταν ντύθηκες γυναίκα; Νωρίτερα; Αυτός ο ρατσισμός δεν σου αποκαλύπτεται αφού ντυθείς γυναίκα. Να το ξεκαθαρίσουμε. Αυτός ο ρατσισμός σου αποκαλύπτεται από τότε που είσαι παιδί. Γιατί όταν είσαι παιδί, είσαι παρατηρητής. Τα παιδιά όταν μας κάνουν ερωτήσεις δεν περιμένουν απλώς την απάντησή μας. Περιμένουν να δουν και τη στάση μας απέναντι στα γεγονότα. Οπότε ένα παιδί που έχει γεννηθεί με ένα τέτοιο είδος ιδιαιτερότητας, ήδη έχει τεστάρει τον κόσμο γύρω του.

Τον είχατε τεστάρει από παιδί; Φυσικά.

Από ποια ηλικία; Δεν υπάρχει ηλικία. Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, τεστάρω και τον εαυτό μου και τους ανθρώπους γύρω μου. Όταν όμως ήρθα πρόσωπο με πρόσωπο με το αρχέτυπό μου και πριν μπω ακόμα στη διαδικασία της φυλομετάβασης, ήξερα ότι αυτή η Μαρκέλλα όπως και αν ήταν -θα ήταν καλή, θα ήταν χρυσή, θα είχε τις χάρες όλες;-, όπως και αν ήταν, εγώ θα την παρουσίαζα. Γιατί ήξερα σε ποιους θα την παρουσίαζα. Ταυτόχρονα, μαζί με εσένα, τους ξέρεις όλους.

Τη φυλομετάβαση την αποφάσισες μετά τις σπουδές ψυχολογίας; Έπρεπε να προηγηθούν; Όχι. Ολοκληρώθηκε η φυλομετάβαση στα 24. Νωρίτερα. Ήτανε μια επιλογή. Ήθελα να καλύψω τη μεγάλη μου ανάγκη να δώσω παιδεία στον εαυτό μου, αφότου έχω αποκτήσει εμπειρίες. Ήθελα αυτή η τύπισσα να καθίσει σε θρανίο! Ήμουνα 24. Δεν θα φλέρταρα με 18χρονα εκεί μέσα! Ήμουνα ήδη ώριμος άνθρωπος.

Η διαρκής παρατήρηση είναι που καθιστά τους διεμφυλικούς συναισθηματικά ώριμους ή η εσωτερική διαρκής επεξεργασία της ιδιαιτερότητας; Αισθάνεστε πιο ώριμοι από τους υπόλοιπους; Αυτό το έχεις δει να ισχύει; Ναι. Είμαστε πιο ώριμοι. Γιατί καταρχήν με το που γεννιέσαι με μια  ξεχωριστότητα, είτε είναι η διεμφυλική προσέγγιση, είτε κάτι άλλο, χάνεις την παιδικότητά σου. Αρχίζεις να σκέφτεσαι πώς θα προστατευτείς. Αυτό μοιραία σε ωριμάζει πριν την ώρα σου.

Η μητέρα σου, που κατά τη γνώμη μου είναι και η πιο κρίσιμη σχέση της ζωής για τον αυτοπροσδιορισμό, πώς είναι; Αποδέχτηκε τη φυλομετάβαση; Η σχέση μας είναι εξαιρετική. Οι σχέσεις των ανθρώπων ούτως ή άλλως φτιάχνονται και δουλεύονται. Είναι δράση-αντίδραση. Θέλουν χρόνο. Πρέπει να επενδύσεις.

Ο οικογενειακός σου κύκλος σε αποδέχτηκε; Δεν ξέρω αν με αποδέχτηκαν ή δεν με αποδέχτηκαν. Το θέμα είναι ότι όταν συναντιόμαστε είναι υποχρεωμένοι να τηρούν τους τύπους.

Παραμένει η ελληνική κοινωνία πατριαρχική; Εγώ πιστεύω ότι έχουν ανοίξει οι πύλες και μπαίνουμε πάλι στη Μητριαρχία. Η γυναίκα θα πάρει αυτό που της αξίζει. Είναι η μήτρα που παίρνει τον σπόρο και του δίνει υπόσταση. Το ότι η γυναίκα ξεκίνησε να εργάζεται και να επιλέγει μόνη να γίνεται μάνα δείχνει πως οδεύουμε σε μια μητριαρχία. Και στις μεταβάσεις περνάμε κρίσεις. Όπως και τώρα.

Τα διεμφυλικά άτομα έχουν ακόμη δρόμο για να αποκτήσουν στην Ελλάδα του 2023 τη θέση που τους αναλογεί; Η ουσιαστική αλλαγή έγινε από τη στιγμή που η Ελλάδα ήρθε σε οικονομική κρίση. Μόλις η Ελλάδα και ο κόσμος έφυγαν από το σύννεφο της πλασματικής πραγματικότητας κι ήρθε αντιμέτωπος με νέα δεδομένα, έχοντας χάσει τις δουλειές του και τα πάντα, άρχισε να ψάχνει ανθρώπους για να παραδειγματιστεί. Γιατί τα πρότυπα που υπήρχαν πλέον είχαν καταρρεύσει. Κι άρχισε να αναζητά ανθρώπους που είχαν ταπεινωθεί από τη ζωή. Πώς επιβιώνουν; Έτσι η κοινωνία άνοιξε τα μάτια της κι άρχισε να βλέπει ποιος υπάρχει δίπλα. Όχι μόνο στα ΛΟΑΤΚΙ άτομα. Αλλά και στους ανθρώπους με αναπηρία. Γενικότερα, άρχισε να γίνεται πιο ευαίσθητη, αναζητώντας πρότυπα, και προσπαθώντας να απαντήσει στο ερώτημα πώς την παλεύουν οι άλλοι γύρω μας; Το έκανε από ανάγκη για επιβίωση. Και ήμασταν εμείς εδώ! Τους περιμέναμε. Περιμέναμε πότε η κοινωνία θα είναι έτοιμη για εμάς. Και θέλω να πιστεύω ότι ανταμώσαμε. Δεν πιστεύω ότι έχουν αλλάξει άρδην βεβαίως οι πεποιθήσεις. Χρειάζονται δεκαετίες για να αλλάξουν.

Τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα είναι βαθιά συναισθηματικά και μπορούν να αποδώσουν πάρα πολύ σε επαγγέλματα προσφοράς. Ό,τι έχει να κάνει με νοσοκομεία, με γηροκομεία, με παιδικούς σταθμούς. Είναι άτομα που μπορούν να προσφέρουν πολύ κοινωνικά.

Και πολιτιστικοί φορείς, όπως η Στέγη, έχουν ανοίξει τις πύλες τους, γκρεμίζοντας την αντίληψη ότι οι διεμφυλικοί είστε το περιθώριο. Ποτέ δεν ήμασταν το περιθώριο. Πάντα ήμασταν μια μερίδα ανθρώπων που πούλαγε τρελά. Πάντα πουλάγαμε. Απλά, άλλαξε ο τρόπος που μας εμπορεύεται η κοινωνία. Στην αρχή μας εμπορευόντουσαν κάποιες μεσημεριανές εκπομπές και κανάλια. Τώρα μας εμπορεύονται τα θέατρα.

Τα νομοθετικά βήματα που έγιναν τα τελευταία χρόνια για τα ΛΟΑΚΤΙ άτομα είναι αρκετά; Τι είναι αυτό που πρέπει να γίνει; Σε ένα ταξίδι μου στην Αυστραλία διαπίστωσα πως όλα τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα εργαζόντουσαν στο κράτος. Σε δημόσιες υπηρεσίες. ΟΛΑ!

Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν διεμφυλικοί στο δημόσιο; Μπορεί να υπάρχουν. Κάνανε τη φυλομετάβασή τους και το κατάφεραν. Αλλά άλλο να  καταφέρνεις κάτι ολομόναχος κι άλλο να υπάρχει ένα σύστημα επίσημο ούτως ώστε να σε περιλαμβάνει, να σε βοηθά να παρακολουθείς σεμινάρια. Έτσι κι αλλιώς τα ΛΟΑΤΚΙ άτομα είναι βαθιά συναισθηματικά και μπορούν να αποδώσουν πάρα πολύ σε επαγγέλματα προσφοράς. Ό,τι έχει να κάνει με νοσοκομεία, με γηροκομεία, με παιδικούς σταθμούς. Είναι άτομα που μπορούν να προσφέρουν πολύ κοινωνικά.

Είναι δυσκολότερο για ένα άτομο μετά από φυλομετάβαση να βιοποριστεί στην Ελλάδα; Σαφώς υπάρχουν δυσκολίες. Σίγουρα υπάρχουν  γύρω μας άνθρωποι που δεν ταιριάζουμε μαζί τους κι έχουμε διαφορετικές πεποιθήσεις. Δεν πρέπει να εστιάζει το άτομο που ξεχωρίζει, ο διελφυλικός, εκεί. Πρέπει να εστιάζει στους συμμάχους. Αυτούς πρέπει να αναζητά και να δημιουργεί το δικό του κύκλωμα. Να μην καταρρέει το ψυχολογικό του οικοδόμημα σαν τραπουλόχαρτο μόλις ακούει κάτι. Να κατανοήσει πρέπει ο διεμφυλικός ότι η κοινωνία νοσεί. Και πρέπει να παλέψει. Όπως όλη η φύση πολεμάει για να επιβιώσει, καλείται ο καθένας μας να πολεμήσει για να επιβιώσει.

Υπήρξες πολεμίστρια μέχρι σήμερα; Κι ακόμα είμαι. Η πρώτη μάχη που δίνουμε είναι ανάμεσα σε εμάς τους ίδιους και τον εαυτό μας. Αν καταφέρεις να κερδίσεις αυτή τη μάχη, μόλις λυθούν δηλαδή τα δικά σου θέματα, λύνονται αυτόματα και τα θέματα με τους άλλους. Εγώ πλέον ζω στην εξοχή, κοντά στη θάλασσα, μέσα σε ελαιώνες, με τα ζωάκια μου. Και συντονίζομαι με την ενέργεια της φύσης.

Η φυλομετάβαση, θα έλεγες, είναι μια πράξη γενναία; Είναι.

Δεν περνάς φάσεις αμφιταλάντευσης για την απόφαση; Όχι, είναι από τις πιο συνειδητές επιλογές μου.

Δεν κλονίστηκες, δηλαδή, ούτε μια φορά; Όταν βρεις το αρχέτυπό σου, είναι δυνατόν; Να μετανιώσεις τι; Τι να μετανιώσεις όταν η αλήθεια σου αποκαλυφθεί; Αυτές είναι οι πρώτες σκέψεις όταν προσπαθείς να αποφύγεις την αλήθεια.

Η σχέση σου με το Θείο ποια είναι; Πιστεύεις σε κάτι; Πιστεύω πάρα πολύ στον Θεό. Έχω την ανάγκη να πιστεύω στον Θεό. Έχω την ανάγκη να προβάλλω μια ιδανική εικόνα του εαυτού μου. Στόχος μου, να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Αν δεν γίνεις καλός άνθρωπος, δεν μπορείς να είσαι καλός πουθενά.