«Οι Ρώσοι είναι διαβόητοι σκακιστές και ο Πούτιν παίζει σκάκι με τους Αμερικανούς, ζητώντας ρούβλια. Οι Ευρωπαίοι είναι απλώς τα πιόνια στην παρτίδα του» είναι οι πρώτες διαδικτυακές φράσεις του σκανδαλωδώς ακμαίου και δηκτικού ακόμη, όπως αποδεικνύεται, και την ώρα που ταξιδεύει απ΄τη Μαδρίτη στη Βαρκελώνη Φράνκο Μπεράρντι (aka Bifo).
Η συζήτησή μας συμπτωματικά συνέπεσε με μια συγκυρία, όπου η ιεράρχηση της εγχώριας ειδησεογραφίας έχει φέρει σκανδαλωδώς τα πάνω- κάτω: στο φόντο, ως δεύτερη και τρίτη είδηση, βρίσκονται η ενέργεια, το ρούβλι, ο Ζελένσκι, ο Μπάιντεν, ο Πούτιν, ο Λαβρόφ, εσχάτως, η Μπούτσα… Στον «αφρό» κρατιέται πρώτο θέμα… η Πάτρα. Η τραγική, νοσηρή, γεμάτη ερωτηματικά υπόθεση των ανεξήγητων θανάτων της Ίριδας και της Μαλένας και η αποτροπιαστική δολοφονία της Τζωρτζίνας με κεταμίνη…
Όμως το αληθινό θρίλερ δεν είναι αν η Ρούλα Πισπιρίγκου έχει όντως δολοφονήσει και τις τρεις κόρες της και έχει στείλει μια ώρα αρχύτερα στον άλλο κόσμο και τη σπιτονοικοκυρά της. Μόνη ή με συνεργούς. Αλλά αν ο Βλαντιμίρ Πούτιν θα κάνει πράξη την απειλή του. Και θα κλείσει όντως, πατώντας ένα κουμπί, δια παντός τις στρόφιγγες του ρωσικού φυσικού αερίου προς την Ευρώπη, μετά τον τελευταίο εκβιασμό-τελεσίγραφό του οι ευρωπαϊκές πληρωμές να γίνονται αποκλειστικά σε ρούβλι. Και στην ελληνική αγορά χτυπάει «κόκκινο» η αγωνία για τη στάση που θα τηρήσουν η Μόσχα και η Gazprom απέναντι στο μακροχρόνιο συμβόλαιο προμήθειας φυσικού αερίου της ΔΕΠΑ Εμπορίας. Κανείς δεν γνωρίζει τι θα συμβεί τις επόμενες ημέρες, ενώ στους δέκτες θα συνεχίσουμε να παρακολουθούμε με τη γνώριμη ημισαδιστική νοσηρή βουλιμία τα επόμενα επεισόδια από το τοξικό σίριαλ της Πάτρας.
«Αυτός ο πόλεμος δεν είναι μόνο αποκλειστικά μια στρατιωτική επίθεση του Πούτιν εναντίον του ουκρανικού λαού, αλλά και ένας οικονομικός πόλεμος στον οποίο συμμετέχουν πλήρως οι Ευρωπαίοι. Η Ρωσία έχει αλλάξει τη στρατηγική της για το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο, διοχετεύοντάς τα προς την Κίνα, την Ινδία, το Πακιστάν. Η Ευρώπη δεν είναι όμως έτοιμη για αυτή τη στροφή. Εισερχόμαστε επομένως σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και πολιτικής αναταραχής», μας προϊδεάζει δυσοίωνα ο γνωστός ιταλός μαρξιστής φιλόσοφος, εκπλήσσοντάς με όταν τον ρωτάω αν πρέπει να πάρουμε αδιαπραγμάτευτα το μέρος του επιτιθέμενου.
«Δεν υπάρχει σωστή πλευρά στους πολέμους», απαντά αφοπλιστικός ο Bifo. «Γιατί αυτό που κάνει τώρα η Ευρώπη είναι ό,τι πιο ανήθικο και επαίσχυντο», εξηγεί. «Τροφοδοτεί τον πόλεμο, βοηθά τους Ουκρανούς να σκοτώσουν Ρώσους, βοηθά τους Ουκρανούς να σκοτωθούν από Ρώσους, στέλνει όπλα που ανατροφοδοτούν την αιματηρή σύρραξη. Όλα αυτά, ενώ δεν σταματάμε να θερμαίνουμε τα σπίτια μας και να κινούμε τα αυτοκίνητά μας με ρωσικό πετρέλαιο. Παρακολουθούμε λοιπόν την παράσταση αυτή, αλλά αυτή τη φορά η παράσταση μπορεί να ξεπηδήσει από την οθόνη και να εισβάλει και στο δικό μας χώρο», σαρκάζει ο συνομιλητής μου.
«Ας είμαστε ειλικρινείς. Οι Ουκρανοί και οι Ρώσοι πεθαίνουν σε αυτόν τον πόλεμο, ενώ οι φιλελεύθεροι Αμερικανοί τον έχουν προκαλέσει και επωφελούνται. Στην Ουκρανία μαίνεται ο πόλεμος που έχουν κηρύξει οι Ηνωμένες Πολιτείες κατά της Ευρώπης. Ένας εμπορικός πόλεμος με στόχο να σπάσει το έργο του North Stream και να επιβληθεί η αμερικανική ηγεμονία στην ΕΕ», συνεχίζει ακάθεκτος ο Μπεράρντι. «Το ΝΑΤΟ υπήρξε το όργανο των Αμερικανών στην αντιευρωπαϊκή τους επιθετικότητα. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ρωσία βρίσκεται στη σωστή πλευρά», διευκρινίζει.
«Η Ρωσία είναι το πιο σκοτεινό παράδειγμα του σύγχρονου φασισμού, το πιο σκοτεινό παράδειγμα του ρατσισμού, της λευκής υπεροχής και του θρησκευτικού φονταμενταλισμού. Η ανάγκη να ταυτιστείτε με τους καλούς εναντίον των κακών, η αδυναμία να αρνηθείτε οποιαδήποτε ταύτιση – αυτό είναι ένα σύμπτωμα πνευματικής αδυναμίας. Νομίζω ότι αυτός ο πόλεμος είναι ο τελικός θρίαμβος της διαδικασίας ναζικοποίησης, που έχει γαλουχηθεί από τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση».
«Η Ευρώπη είναι ο χαμένος, είναι ο σίγουρος χαμένος»
Σίγουρα ο Τζο Μπάιντεν, υποστηρίζει ο Bifo, «εκμεταλλεύτηκε την κατάσταση στην Ουκρανία, για να κερδίσει και σε δημοτικότητα, μετά την ήττα των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν. Ωστόσο, δεν είμαι σίγουρος ότι αυτό θα τον βοηθήσει ιδιαιτέρως. Αυτή είναι μόνο η αρχή του πολέμου, δεν ξέρουμε ποια θα είναι η εξέλιξή του. Δεν γνωρίζουμε, ακόμα κι αν μπορούμε να φανταστούμε, ποιες θα είναι οι κοινωνικές και οικονομικές συνέπειές του».
Οι ενδιάμεσες εκλογές θα διεξαχθούν στις ΗΠΑ τον Νοέμβριο, «και ο Νοέμβριος είναι αρκετά μακριά. Οι έξι μήνες είναι τεράστιος χρόνος, στην παρούσα συγκυρία. Πριν από λίγους μήνες το ΝΑΤΟ κηρύχθηκε εγκεφαλικά νεκρό από τον Μακρόν («Nato est en état de mort cerebrale», είπε επί λέξη). Τώρα το ΝΑΤΟ επέστρεψε, δυνατό, ενωμένο και δολοφονικό, όσο ποτέ άλλοτε. Ο Πούτιν θα ωφεληθεί από αυτόν τον πόλεμο μόνο εάν καταφέρει να καταστρέψει το ουκρανικό στρατιωτικό σύστημα, κάτι που δεν είναι βέβαιο. Η Ευρώπη είναι από κάθε άποψη ο χαμένος, είναι ο σίγουρος χαμένος».
«Ο πόλεμος στην Ουκρανία; Είναι ένας πόλεμος των ΗΠΑ εναντίον της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και ο Μπάιντεν έχει ήδη κερδίσει», επιμένει ο Μπεράρντι. «Πρώτον, λόγω της αποκήρυξης του North Stream από τους Γερμανούς. Και δεύτερον, επειδή η Ευρώπη δεν είναι πια μια μετα-εθνική οντότητα, όπως ξεκίνησε».
Τους τελευταίους μήνες η Ευρώπη, συνεχίζει ο Μπεράρντι, «αντικαταστάθηκε από το ΝΑΤΟ» και επομένως «το τελικό αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης είναι και το τέλος της αρχικής ευρωπαϊκής ιδέας, η οποία βασίστηκε στον μετα-εθνικισμό. Τώρα η Ευρώπη, ένα παράρτημα του ΝΑΤΟ, είναι ένα Έθνος, με την παλιά ρομαντική, φασιστική έννοια. Κι όπως όλα τα έθνη, το Έθνος της Ευρώπης γεννήθηκε μέσα από έναν πόλεμο».
Το momentum του πολέμου στην Ουκρανία δεν είναι καθόλου τυχαίο, υποστηρίζει ο ιταλός θεωρητικός: «Αυτό που χρειαζόμαστε δεν είναι γεωπολιτική, άχρηστη επιστήμη του προφανούς. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι μια ψυχοπαθολογική κατανόηση των τρεχουσών διεργασιών», υπογραμμίζει. «Η ανθρωπότητα βρίσκεται στα πρόθυρα μιας πανδημίας κατάθλιψης και η επιθετικότητα είναι μια θεραπεία-σοκ για την επικείμενη κατάθλιψη. Όπως ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ ήταν οι προάγγελοι μιας αναγέννησης της ιταλικής και γερμανικής ψυχολογίας στον πόλεμο, έτσι ο Πούτιν και ο Μπάιντεν ανακοινώνουν μια θεραπεία για τη μαζική κατάθλιψη. Ονομάζεται επιθετικότητα, μαζικές δολοφονίες, πόλεμος».
«Οι δολοφόνοι είναι άτομα που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τη δική τους κατάθλιψη επιτιθέμενοι στον άλλο», συνεχίζει την ανάλυσή του ο υπέρμαχος της Αυτονομίας και λάβρος αντιευρωπαϊστής Μπεράρντι. «Είναι δυνατόν να θεραπευτεί η συλλογική ψυχοπαθολογία;», ρωτά ρητορικά. «Η απάντηση είναι όχι. Η ψυχανάλυση αδυνατεί να αντιμετωπίσει τη συστημική κατάθλιψη και τη συλλογική επιθετικότητα. Τα επόμενα χρόνια, εκτιμώ, θα σημαδευτούν από την εξάπλωση της μαζικής ψύχωσης».
«Αυτός είναι ο πόλεμος της φθίνουσας λευκής φυλής, ένας πόλεμος με λευκούς ρατσιστές εναντίον λευκών ρατσιστών», συνοψίζει απαισιόδοξα ο στοχαστής με το σημαντικό έργο στο ρόλο των μέσων μαζικής ενημέρωσης και της τεχνολογίας πληροφοριών στον μεταβιομηχανικό Καπιταλισμό.
«Οι Ρώσοι δεν είναι εξωγήινοι. Οι Ρώσοι είναι δυτικοί, όπως εμείς, γιατί η Δύση δεν είναι γεωγραφική έννοια, αλλά ανθρωπολογική. Η Δύση είναι η χώρα της επέκτασης, και επομένως είναι η χώρα της παρακμής, καθώς η επέκταση πλέον φθίνει. Στην Ουκρανία μαίνεται ο τελευταίος πόλεμος εντός της λευκής φυλής. Η παρακμάζουσα λευκή φυλή, που εξαφανίζεται, πραγματώνει τον τελικό πόλεμο. Όπως ο Σαμψών ήθελε να πεθάνει σκοτώνοντας όλους τους Φιλισταίους, έτσι και ο Μπάιντεν και ο Πούτιν είναι μαζί στον τελικό αυτό πόλεμο που θα καταστρέψει την ανθρωπότητα».
«Ο αγαπημένος στοχαστής του Πούτιν ήταν Ναζί»
«Το ποιος είναι ο Πούτιν είναι μια εύκολη ερώτηση», με αιφνιδιάζει εκ νέου ο γλαφυρός συνομιλητής μου. «Ο Πούτιν είναι ένας εθνικιστής του οποίου η ιδεολογία έχει διαμορφωθεί από τα γραπτά του ναζιστή Ilic Il’in, το όνομα του οποίου έχει αναφέρει στις πιο σημαντικές ομιλίες αλλά και σε άρθρα του. Ο Il’in ήταν ένας διανοούμενος που δραπέτευσε μακριά από τη Μπολσεβίκικη Ρωσία, βρήκε καταφύγιο στο Βερολίνο στα χρόνια του Χίτλερ, διακηρύσσοντας ότι η Ρωσία ήταν προορισμένη να απελευθερωθεί από τον Κομμουνισμό και να αναβιώσει τις παραδοσιακές αξίες του Έθνους, της Αυτοκρατορίας και του Χριστιανισμού. Με άλλα λόγια, ο αγαπημένος στοχαστής του Πούτιν ήταν Ναζί. Κι αυτό είναι το ζήτημα. Ακολουθώντας τις υποδείξεις του Il’in, αλλά και το αντι-παγκοσμιοποιητικό όραμα του Dugin, ο Πούτιν έχει αποκαταστήσει ταυτόχρονα τις τακτικές του Στάλιν και το τσαρικό όραμα».
Οι δυτικοί ηγέτες τι έκαναν προτού φτάσουμε στο σημερινό αδιέξοδο; «Γνώριζαν πολύ καλά την ιδεολογία του Πούτιν, ωστόσο ο Τζορτζ Μπους δήλωσε ότι ο Πούτιν είναι “ειλικρινής άνθρωπος και φίλος”. Ο δε Μπερλουσκόνι θεωρούσε τον Πούτιν τον καλύτερο παγκόσμιο ηγέτη. Ακόμη και ο Ντόναλντ Τραμπ είχε απόλυτο δίκιο όταν είχε αναφέρει: “Ο Πούτιν είναι ο καλύτερος σύμμαχός μας. Είναι εγκληματίας, αλλά εμείς είμαστε το ίδιο. Διώκει τον Ναβάλνι. Το ίδιο κάνουμε με τον Ασάνζ”. Είναι τρελός ο Πούτιν; Ξέρετε, οι σύγχρονες παγκόσμιες δυναμικές δεν μπορούν να εξηγηθούν χωρίς να καταφύγουμε στην ψυχοπαθολογία».
Και οι κυρώσεις των δυτικών κατά της Ρωσίας, δεν είναι αισιόδοξος ο συνομιλητής μας ότι θα αποδώσουν καρπούς. «Οι κυρώσεις κατά του Ιράκ, τη δεκαετία του ’90, μετά τον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, έχουν σκοτώσει ένα εκατομμύριο ανθρώπους, σύμφωνα με εκτιμήσεις της ONU», μας θυμίζει ο Μπεράρντι. «Εξαιτίας αυτών των κυρώσεων κατά του Ιράκ στον πρώτο πόλεμο του Κόλπου, η βρεφική θνησιμότητα αυξήθηκε από 56 τοις χιλίοις το 1990 σε 131 τοις χιλίοις το 1999. Το 1996, το πρόγραμμα Sixty Minutes πήρε συνέντευξη από την Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Μαντλέν Ολμπράιτ. Της τέθηκε το ερώτημα: «Υπολογίζεται ότι 500.000 παιδιά στο Ιράκ πέθαναν από τα εμπάργκο. Είναι περισσότερα από τη Χιροσίμα. Είναι δίκαιο τίμημα;”. Η απάντησή της ήταν αντάξια του Πούτιν που βλέπουμε να επιχειρεί στρατιωτικά στην Ουκρανία: “Ήταν μια πραγματικά δύσκολη επιλογή, αλλά ναι, έτσι πιστεύουμε”(https://fair.org/extra/we-think-the-price-is-worth-it/). Αλλά βεβαίως αυτοί οι νεκροί ήταν Ιρακινοί, δεν βάραιναν πολύ τη δυτική συνείδηση».
«Ας φανταστούμε τα επερχόμενα αποτελέσματα αυτού του πολέμου», μας ενθαρρύνει ο Μπεράντι.«Το χειρότερο δυνατό σενάριο; Η πυρηνική εξολόθρευση, οτιδήποτε έχει απομείνει από τον πολιτισμό. Το καλύτερο δυνατό σενάριο; Ο πολλαπλασιασμός των φασιστικών στρατών σε όλη την ήπειρο. Συγχρόνως, όμως, η εξαθλίωση και η ανεργία θα εξαπλώνονται, μαζί με τον πληθωρισμό και την ύφεση. Αυτό είναι σχεδόν βέβαιο». Αυτό ωστόσο δεν εκτιμά ο μαρξιστής στοχαστής ότι θα τροφοδοτήσει την κοινωνική εξέγερση. «Τουλάχιστον όχι με την έννοια της κοινωνικής αλληλεγγύης. Η Δεξιά θα ηγηθεί της κοινωνικής αναταραχής. Ο λευκός πληθυσμός της Ευρώπης θα οδηγηθεί στη στοχοποίηση των μεταναστών (ιδιαίτερα των μη λευκών μεταναστών) ως αιτία της δυστυχίας. Ένα νέο κύμα ρατσιστικής επιθετικότητας είναι μια πιθανότητα».
«Ο Ναζισμός είναι το μέλλον της Ευρώπης. Ο ναζισμός είναι το παρόν της Ευρώπης», καταλήγει ο στοχαστής. «Η λατρεία του έθνους και της φυλής έχουν επιστρέψει παντού για να κυριαρχήσουν. Ο πόλεμος στην Ουκρανία σε ιδεολογικό επίπεδο είναι ένας πόλεμος του Χίτλερ εναντίον του Χίτλερ. Εσωτερικός εξοντωτικός πόλεμος στη Δύση. Η Ευρώπη είναι ο πυρήνας της λευκής αποικιοκρατίας εδώ και πεντακόσια χρόνια. Η δημοκρατία και η σοσιαλδημοκρατική ευημερία ήταν το μέρισμα της αποικιακής εκμετάλλευσης. Τώρα αυτή η ιστορία τελείωσε. Η μάσκα έπεσε και η Ευρώπη δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο: λευκή υπεροχή και Ναζισμός».
