Τα Θεσσαλονικιώτικα τα παρακολουθείς; Ναι βέβαια. Ήμουν πολύ γνωστό Μπουταρόσκυλο από το 2006 και έπειτα. Ανεβοκατέβαινα τότε στην Αθήνα με μπλουζάκι Πρωτοβουλία. Είχαμε φάει μεγάλη πίκρα τότε που δεν είχε βγει ο κυρ Γιάννης στο β’ γύρο, με μια προδοτική κίνηση από το τότε ΠΑΣΟΚ που δεν τον στήριξε. Το 2010 δεν το περίμενα να βγει. Είχα χαρεί και τον στήριζα πολλά χρόνια τον κυρ Γιάννη. Αλλά τώρα έχω αποσύρει κάθε στήριξη μου στην Πρωτοβουλία για λόγους πολύ προσωπικούς και ποδοσφαιρικούς. Άκουγα κάτι δηλώσεις που έκανε ότι μια πόλη πρέπει να ‘χει μόνο μια ποδοσφαιρική ομάδα, τον ΠΑΟΚ. Αυτό είναι το επιφαινόμενο βέβαια. Αλλά από εκεί και από την παρουσία του στα πράγματα της πόλης τελευταία, φάνηκε για μένα ότι ο άνθρωπος έχει χάσει το παιχνίδι από τα χέρια του, σαν να υπάρχουν γύρω του ομάδες συμφερόντων που τον έχουν υποσκελίσει. Νομίζω πως δεν διοικεί την Πρωτοβουλία, όπως τη διοικούσε πριν. Καταλαβαίνω ότι έπρεπε να μαζέψει το χάος της προηγούμενης διοίκησης, αλλά η δυναμική του έχει αμβλυνθεί πάρα πολύ και αυτό δεν μου αρέσει καθόλου. Αυτή τη στιγμή δεν στηρίζω κανέναν και άσε που έχω ανακοινώσει τη δική μου υποψηφιότητα για το 2019.
Με ποιον συνδυασμό; Primavera in Salonico, Άνοιξη στη Θεσσαλονίκη. Θα είμαστε η πρώτη παράταξη με λατινογενή τίτλο.
Γιατί όχι τώρα; Δεν ήμουν έτοιμος ακόμη. Θέλω μια πενταετία για να κάνω crowd funding για να κατεβούμε γερά και δυνατά.
Σε ποιο πολιτικό φάσμα θα κινείστε; Θα είμαστε ακραία φιλελεύθεροι. Θα υποστηρίξουμε το πραγματικό παρελθόν της πόλης που είναι Εβραϊκό, Οθωμανικό και Βαλκανικό. Θα υποστηρίξουμε ότι το ’12 κατελήφθη η πόλη και δεν απελευθερώθηκε και θα προσπαθήσουμε να ξαναπούμε την ιστορία που καταστράφηκε, όπως το τραμ. Τότε είχαμε τραμ και σήμερα έχουμε τρύπες στη θέση του. Φυσικά γι’ αυτό δεν φταίνε οι δήμαρχοι της πόλης.
Έχουμε αρχίσει μια έρευνα για το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις τρύπες (του μετρό). Περιμένουμε κι άλλες προτάσεις βεβαίως. Η μία είναι να γίνουν πισίνες ή πάρκα με κούνιες.
Λες να έχουμε μέχρι να κατέβεις υποψήφιος; Το μετρό δεν πρόκειται να γίνει ποτέ. Είναι μία από τις κρεμάλες της Θεσσαλονίκης, μια παγίδα. Σαν να ζητάμε μετρό μόνο στη Χαριλάου με 15 σταθμούς. Έχουμε αρχίσει όμως μια έρευνα για το πώς μπορούμε να αξιοποιήσουμε τις τρύπες. Περιμένουμε κι άλλες προτάσεις βεβαίως. Η μία είναι να γίνουν πισίνες ή πάρκα με κούνιες.
Θα κάνεις καμπάνια μέσα από το ιντερνέτ; Είσαι μέσα στα νέα μέσα, που δεν είναι πια τόσο νέα. Τι προσδίδουν στη δημόσια συζήτηση; Μήπως είναι τελικά χάσιμο χρόνου; Χάσιμο χρόνου δεν είναι. Είναι ο ίδιος ο χρόνος. είναι ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μας, που τη διαμορφώνει και την εξελίσσει. Τα μέσα αυτά δεν είναι πια τόσο νέα, αλλά είναι ακόμη στην παιδική τους ηλικία, με τις παιδικές ασθένειες και τα στραβά τους. Τα στραβά δεν πρόκειται να φύγουν, όπως δεν έφυγαν από τα υπόλοιπα μίντια. Είναι κάτι τόσο πολύ αναπόφευκτο που δεν μπορούμε να είμαστε έξω από αυτό. Η ενασχόληση μου μ’ αυτά με χαλαρώνει μ’ έναν πολύ ανώδυνο τρόπο. Με ξεκουράζει από την κύρια δουλειά μου, τις διορθώσεις βιβλίων και βρίσκω μια «διέξοδο» στη socialμιντιακή επικοινωνία. Το κάνω με τον δικό μου τρόπο για να ισορροπώ. Να ξελαμπικάρω.
Και έτσι ερχόμαστε στη σελίδα σου « Οι Γλάροι της Θάσος». Γιατί τόσο ενδιαφέρον για τους γλάρους; Όλοι μάθαμε πέρυσι ότι πήγες στη Θάσο. Μια θεία μου έχει ένα σπίτι εκεί και με φιλοξενούσε από παλιά όταν ήμουν μικρός. Πέρυσι ξαναπήγα μετά από πολλά χρόνια. Η Θάσος είναι ένα όμορφο νησί…
Σίγουρα; Γιατί φίλοι είτε κλείνουν διακοπές στη Θάσο ή τις ακυρώνουν μετά από τα στάτους σου. Όχι, όχι, ωραίο είναι το νησί! Άρχισα να γράφω τη saga της Θάσου και αναγκάστηκα, μετά από απαίτηση του κοινού που πρέπει να του χαϊδεύω το πηγούνι, αστειεύομαι, να συνεχίσω. Εγώ πάντως θα ξαναπάω φέτος στη Θάσο για να ξαναπεράσω άσχημα. Τώρα που μετακόμισα στο κέντρο, δίπλα στη θάλασσα, βρήκα καινούργιο κοσκινάκι με τους γλάρους. Οι γλάροι είναι εξαιρετικά εκνευριστικά ζώα και γράφω γι’ αυτούς. Σου χαλάνε τη ζωή. Προσπαθείς να ηρεμήσεις και μπαίνουν στο σπίτι, το θεωρούν δικό τους. Έχουν το σπίτι σαν βιλαέτι τους και όλη τη θάλασσα, όλη την παλιά παραλία. Οπότε προσπαθώ να πω στον κόσμο ότι κάτι συμβαίνει, κάτι κακό και πρέπει να κάνουμε κάτι.
Οι γλάροι στη Θάσο τι σου κάνανε; Είναι συνδυασμός. Πιστεύω πως όλα τα κακά εκπορεύονται από τη Θάσο, άρα και οι γλάροι. Νομίζω εκεί έχουν φωλιά. Εκεί γεννιούνται και από εκεί κατακυρίευσαν τη γη. Και ξεκίνησαν από εδώ, την παλιά παραλία, το λιμάνι.
Πιστεύω πως όλα τα κακά εκπορεύονται από τη Θάσο, άρα και οι γλάροι. Νομίζω εκεί έχουν φωλιά. Εκεί γεννιούνται και από εκεί κατακυρίευσαν τη γη.
Ξέρεις ότι μ’ αυτά που γράφεις μπορεί να τους προκαλείς κιόλας. Θέλω να τους προκαλέσω, μόνο και μόνο για να ξεσηκωθεί ο κόσμος, να κάνουμε κάτι να τους διώξουμε. Ειδικά τον γέρο γλάρο που έχω εδώ στο μπαλκόνι και δεν φεύγει με τίποτα. Έχω προσπαθήσει με πολλούς τρόπους. Του πετάω δηλητηριασμένα ψάρια, με κυνηγάνε οι φιλοζωικές οργανώσεις και όλοι αυτοί. Γι’ αυτό και προσπαθώ ν’ απαλύνω το πρόβλημα μου με τη βοήθεια του σκιτσογράφου Χρήστου Παπανίκου κάναμε αυτή τη σελίδα με τα στριπάκια. Ο κόσμος μπορεί να γελάει, αλλά εμείς το κάναμε για να μάθουν οι πολλοί το κακό που κάνουν, μήπως και απαλλαγούμε από αυτούς.
Τα κλισέ σου αρέσουν; Τρελαίνομαι για τα κλισέ. Είναι οι αλήθειες της ζωής. Για παράδειγμα, ο Άρης είναι ιδεολογία και δεν ξέρετε από Άρη. Είναι κλισέ, αλλά είναι αλήθεια. Όπως και το ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια δεξιά, γκοτζαμάνικη πόλη, χωρίς παρελθόν. Είναι νέα πόλη, ξεκίνησε να λειτουργεί το μαγαζί πριν από έναν αιώνα, αλλά έχει σκοτώσει το παρελθόν της. Είναι μια αυτόχειρη πόλη που κατέστρεψε κοιμητήρια για να χτιστούν πάνω τους πανεπιστήμια και έκανε τις ταφόπλακες κατώφλια. Μια πόλη Λούνα Παρκ, με ένα λαμπρότατο παρελθόν, με ένα αστείο παρόν και ένα αβέβαιο μέλλον. Όταν βλέπεις τι μαγαζιά μαζεύουν τον κόσμο, τον τρόπο που οδηγούμε, το πώς συμπεριφερόμαστε στην πόλη, τι μέλλον να έχουμε; Χωρίς πλάκα, πιστεύω ότι δεν μπορεί ν’ αλλάξει τίποτα.
Τρελαίνομαι για τα κλισέ. Είναι οι αλήθειες της ζωής. Για παράδειγμα, ο Άρης είναι ιδεολογία και δεν ξέρετε από Άρη. Είναι κλισέ, αλλά είναι αλήθεια. Όπως και το ότι η Θεσσαλονίκη είναι μια δεξιά, γκοτζαμάνικη πόλη, χωρίς παρελθόν
Στο μόνο που πιστεύω ότι αν θα μπορούσαν να υπάρξουν μικρές παρέες, μικροί πυρήνες εδώ και εκεί, τότε κάποια στιγμή, μετά από ορισμένες γεωλογικές εποχές, τότε κάτι μπορεί να γίνει. Αυτό το ακούμε από το ’30 βέβαια. Μου αρκεί πάντως να βλέπω ότι υπάρχουν ομάδες ανθρώπων που κάνουν κάτι, που κάνουν τη διαφορά. Το υπόλοιπο θα είναι πάντα ένα πολεοδομικό συγκρότημα χωρίς προσωπικότητα που θα τσακώνεται στην πόρτα της πολυκατοικίας για τα κοινόχρηστα.
Από δουλειά πως τα πας; Έχεις βιβλία να διορθώσεις; Ο κόσμος διαβάζει για να έχεις δουλειά; Έχω λιγότερη δουλειά από πριν. Το βιβλίο είναι λούσο, είναι το τελευταίο που θα αγοράσει κανείς σε περίοδο κρίσης. Μπορεί να αγοράσει κάποιος καλλυντικά για να βαφτεί, αλλά όχι βιβλία. Το συνάφι μας γνώρισε την κρίση πολύ πριν την αντιληφθούν οι δημοσιογράφοι. Κατέβαινε συνεχώς το ηλικιακό επίπεδο των αναγνωστών. Χάσαμε τους εφήβους, το γυμνάσιο, μετά η Ε’ και η ΣΤ’ δημοτικού. Μετά μειώθηκε το τιράζ των βιβλίων, από τα 3.000 πήγαμε 2.500, 1.000 και ακόμη και 500 μερικές φορές, μέσα σε μια 15ετία. Θεωρώ τον εαυτό μου συγγραφέα όταν γράφω, όταν δεν γράφω δεν είμαι συγγραφέας. Δεν μπορώ να έχω αυτό το άγχος συνέχεια. Υπάρχουν άνθρωποι, συγγραφείς, συνάδελφοι στα social media που μιλάνε συνεχώς για τα έργα τους. Το βρίσκω τραγικό. Κάκιστοι συγγραφείς μιλάνε συνέχεια γι’ αυτό. Οικοδομούν μια εικόνα που μπορεί να πιάνει σε ορισμένα κοριτσάκια. Υπάρχει ένα νεφελώδες πράγμα γύρω τους που δεν το αντέχω. Προτιμώ να ασχολούμαι με τους γλάρους που είναι και πρόβλημα για τη ζωή μας. Ίσως γράψω ένα βιβλίο αυτοβοήθειας για τους γλάρους. Εξαπλώνονται και στην Αμερική. Τα ‘χε πει ο Χίτσκοκ παλιά, αλλά κανείς δεν τον άκουσε…
O Amagi Radio εκπέμπει από εδώ.
