Πριν λίγο καιρό, πάντως, φαίνεται ότι κάποιος επιθεωρητής του διάσημου γαστρονομικού θεσμού πέρασε καλά σε ένα κρυφό στενό του Παγκρατίου. Στο νεοκλασικό του 1890 που μαγειρεύουν, κάθε άλλο παρά στερεοτυπικά, ο Νίκος Βοργιάς κι o Έλβι Δημήτρης Ζύμπα.
Στην έκτη ταινία του Γιάννη Οικονομίδη, με την οποία θα γελάσετε με την ψυχή σας, τo viral παραμονεύει σε κάθε επόμενη λέξη στο πιο αριστοτεχνικά φτιαγμένο παζλ χαρακτήρων της μέχρι τώρα φιλμογραφίας του. Γράφει ο Παναγιώτης Μένεγος.
Με αφετηρία τα 70s, πατέρας και γιος επέστρεφαν ξανά και ξανά στη Δονούσα και γύρισαν μια ταινία βαθιά στοχαστική για τη σημασία της μνήμης, που είναι η μόνη μας ιδιοκτησία και ορίζει όχι μόνο το ποιοι είμαστε αλλά και το ποιοι επιλέγουμε να είμαστε.
Kόντρα στην ένδεια, την κακομοιριά, την εχθρότητα, τη γραφειοκρατία και την εμπάθεια, ο Γιάννης Οικονομίδης σκηνοθέτησε την πιο χιουμοριστική ταινία του μέχρι σήμερα. Μίλησε για τη Μπαλάντα της Τρύπιας Καρδιάς, και όχι μόνο, στον Θεοδόση Μίχο.
Είναι μικρό, ζεστό κι αφιερωμένο σε μια κουζίνα με ενδιαφέρουσα ιστορία, ο νέος προορισμός για όσους αγαπούν το φαγητό στη μπάρα και τις fusion γεύσεις που συνδυάζονται άψογα με cocktails.
Λίγο πριν ανέβει στην Στέγη η «Εξημέρωση» (κείμενο δικό του-σκηνοθεσία Γεωργία Μαυραγάνη) μιλάει για το τρομερό άγχος του, τη συνεργασία του με τον Γιάννη Οικονομίδη κι εξηγεί στη Λίνα Ρόκου γιατί δεν έχει γράψει άλλο βιβλίο μετά το «Γκιακ».
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών δεν πιστεύει ότι υπάρχουν κεντρώες λύσεις, απάντα στο αν συνιστά την αντίφαση του ΣΥΡΙΖΑ κι εξηγεί τι είδους αντιπολίτευση πρέπει να κάνει στη μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στον Παναγιώτη Μένεγο.
Το εστιατόριο που οδηγούσε πολλούς μέχρι το Μαρούσι μετακόμισε στην καρδιά του κέντρου αλλά μένει πιστό στην εποχικότητα, στα comfort πιατά που το ανέδειξαν, στην ιδιαίτερη αισθητική του και την χαλαρότητα.
Ο κύριος Ζήσης Τσαρδακλής, ο καλύτερος ψήστης της περιοχής, μπορεί να μετανιώνει που δεν έβγαλε φωτογραφία με τους «γνωστούς» που πέρασαν από τα τραπέζια του, όμως παραμένει άσος στο παϊδάκι, το μπιφτέκι, το κοντοσούβλι, ακόμα και στην καλή φέτα.
Είναι η ιστορία της γειτονιάς, των ψαράδων από το Δέλτα του Φαλήρου και ενός ζευγαριού που αποφάσισε να κάνει τις μαζώξεις του σπιτιού του δουλειά το' 50. Τα Κανάρια παραμένουν αυθεντικά και σερβίρουν μετρημένα αλλά πεντανόστιμα πιάτα.
Ο Έλληνας γεωλόγος μίλησε για το διεθνές πρόγραμμα που -λόγω και της κλιματικής αλλαγής- έχει λιγοστό χρόνο για να ολοκληρωθεί και μπορεί να ξεκλειδώσει επιστημονικές επιστημονικές ανακαλύψεις για την προέλευση και την εξέλιξη της ζωής στον πλανήτη.
Ένα μεγάλο ρεπορτάζ για μία από τις καλύτερες ταινίες στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου. Νίκος Γραμματικός, Γιώργος Ευγενικός, Βαγγέλης Μουρίκης, Τάσος Νούσιας, Νίκος Παναγιωτόπουλος και Αιμίλιος Χειλάκης μίλησαν εκ βαθέων στον Θεοδόση Μίχο.
Το Roncalli Circus είναι ένα τσίρκο που ιδρύθηκε πριν 45 χρόνια και πρόσφατα αντικατέστησε τα ζώα με τρισδιάστατα ολογράμματά τους, με αποτέλεσμα να «κινούνται» μπροστά στα μάτια των θεατών άλογα, ελέφαντες ακόμη και ψάρια!
Το πρωτό foodie hotel στον κόσμο που έχουν πρόσβαση όλοι, ένοικοι και μη, βρίσκεται στην Αθήνα, επικεντρώνεται στην φρέσκια και δυσεύρετη πρώτη ύλη και επικεντρωμένο στο ελληνικό φαγητό πλαισιώνει τη φιλοξενία που προσφέρει.
Μετά την επιτυχία του «Η Σιγή των Ψαριών όταν Πεθάνουν» στο Διαγωνιστικό Τμήμα του Φεστιβάλ του Λοκάρνο και του Σάντανς,o 27χρονος Έλληνας σκηνοθέτης συνεχίζει τη θριαμβευτική του πορεία.
Ο chef που πρωταγωνιστεί στο timeline μας μιλά για τη σχέση του με το junk food, για τα επεισόδια των Απαράδεκτων που βλέπει πριν κοιμηθεί, για το αυθημερόν ταξίδι που έκανε για να ακούσει Αγγελάκα, για το μάθημα που του έδωσε η μηχανή που οδηγεί.
Το Πολιτικό Συμβούλιο του Ποταμιού επιβεβαίωσε εκ νέου στη συνεδρίασή του μαζί με τους βουλευτές και τους ευρωβουλευτές του κόμματος και κομματικά στελέχη, την θέση για κατά συνείδηση ψήφο των βουλευτών για τη Συμφωνία των Πρεσπών.
Ένας εκ των ιδιοκτητών της Cookoovaya και του Hoocut που φέρει όλη την κουλτούρα του ψαρέματος και του φαγητού στο κέντρο μιας παρέας αφηγείται στη Λίνα Ρόκου τη -σχεδόν- τυχοδιωκτική ζωή του.