Η Θεοδώρα Γκόγκα, Δικηγόρος του Κέντρου Διοτίμα στη Λέσβο, γράφει για το βουνό δυσκολιών που καλούνται αντιμετωπίσουν οι γυναίκες πρόσφυγες που φτάνουν στα ελληνικά νησιά.
O Γιώργος Τσαντηράκης, ψυχολόγος επιζώντων έμφυλης βίας και βασανιστηρίων στο Κέντρο Διοτίμα, γράφει για τις δυσκολίες και την βία που αντιμετωπίζουν οι άνδρες πρόσφυγες και τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα επιζώντες/επιζώντα έμφυλης βίας.
Ανάλογα με το στάδιο αναγνώρισης στο οποίο βρίσκονται, οι πρόσφυγες απολαμβάνουν και των αντίστοιχων δικαιωμάτων, όπως αυτά ορίζονται από τη χώρα υποδοχής.
Μονογονείς, μόνες, με σύντροφο, διαζευγμένες, με εμπειρίες βιασμών, ενδοοικογενειακής και άλλων μορφών έμφυλης βίας. Και επιζώσες και στο περιθώριο. Γυναίκες που επιθυμούν και έντονα αναζητούν ένα μέρος που να τις χωράει.
Ένας ΛΟΑΤΚΙ ακτιβιστής από το Καμερούν, επιζώντας σεξουαλικής βίας και βασανιστηρίων, μοιράζεται την ιστορία του με την Popaganda, ελπίζοντας πως σύντομα δεν θα χρειάζεται κανείς να βιώνει τα όσα αποτρόπαια έχει βιώσει ο ίδιος.
Μια ιστορία σε πρώτο πρόσωπο ενός ανθρώπου που άφησε την χώρα του για να γλιτώσει από τους κινδύνους και αναζήτησε καταφύγιο στην Ελλάδα, προκειμένου να μπορέσει να ζήσει μια κανονική και ασφαλή ζωή.
Τα ασυνόδευτα παιδιά αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες, αποτελούν το πιο ευάλωτο κομμάτι του προσφυγικού πληθυσμού. Γράφει ο Βασίλης Αλεξάκης, Κοινωνικός Λειτουργός σε διαμέρισμα υποστηριζόμενης διαβίωσης της IRC.
Ζωγραφική, γλυπτική, φωτογραφία, ψηφιακό κολάζ, animation, χαρακτική: Η Αθήνα σφύζει από τέχνη και διοργανώνει εκθέσεις για όλα τα γούστα και αυτή την σεζόν. H Popaganda μάζεψε εκείνες τις οποίες αξίζει να επισκεφτείτε.
Οι πρόσφυγες και οι προσφύγισσες από το Αφγανιστάν, τη Συρία και άλλες χώρες που έρχονται στην Ελλάδα, δεν είναι «ψεύτικοι», αλλά τους συμπεριφερόμαστε ως τέτοιους. Γράφει ο Παντελής Αμπουχάνης, φοιτητής Επικοινωνίας Μέσων & Πολιτισμού του Παντείου.
Ο Σπύρος Μποβιάτσης, Συντονιστής Εργαστηρίων Ανάπτυξης Δεξιοτήτων της International Rescue Committee Hellas (IRC) γράφει στην Popaganda για την άνιση μεταχείριση των προσφυγικών πληθυσμών.
Οι περιπτώσεις της Μαλένας και της Ίριδας συνηγορούν στον ασφυκτικό θάνατο ως αιτία θανάτου και πλέον ερευνάται το ενδεχόμενο και ο θάνατος της 9χρονης Τζωρτζίνας να οφείλεται σε αυτό.
Με αφορμή το προσφυγικό κύμα από την Ουκρανία, ο Σπύρος – Βλάντ Οικονόμου γράφει για την ανάγκη ασφαλούς και αξιοπρεπούς στέγασης όλων των προσφύγων/ ισσών.
«Καθοδηγούμαι από τις αξιολογήσεις που μας δίνουν οι διαπραγματευτές μας. Λένε ότι οι διαπραγματεύσεις δεν είναι εύκολες για προφανείς λόγους. Ωστόσο, υπάρχει κάποια ελπίδα επίτευξης συμβιβασμού», είπε συγκεκριμένα ο Λαβρόφ.
Η ιστορία του Αλέξανδρου που ήρθε στην Ελλάδα πριν 10 χρόνια από τη Νιγηρία και πλέον ως πτυχιούχος Νομικής βοηθάει άλλους πρόσφυγες, είναι ένα ζωντανό παράδειγμα γιατί η ένταξη είναι προτιμότερη από τον αποκλεισμό.
Είναι άνθρωποι με τις δικές τους προσωπικές ιστορίες και ιδιαιτερότητες. Kαι είναι αυτές οι ιδιαιτερότητες που ίσως τελικά καθορίσουν την εξέλιξή τους.
Ο Σπύρος-Βλαντ Οικονόμου, Υπεύθυνος Προάσπισης Θέσεων Ελληνικού Συμβουλίου για τους Πρόσφυγες, διανύει την απόσταση από τις συνθήκες ακραίου συνωστισμού μέχρι τα ελλιπή βήματα προόδου του σήμερα.
Την Κυριακή 20 Φεβρουαρίου στις 21:00, ένας από τους πιο επιτυχημένους Έλληνες ράπερ των τελευταίων ετών έρχεται στο YouTube Channel του Ιδρύματος Ωνάση, σε σκηνοθεσία Χρήστου Σαρρή.
Αστεγία για σημαντικό ποσοστό του προσφυγικού πληθυσμού και των αιτουσών/ντων άσυλο. Μόνες γυναίκες, ασυνόδευτα παιδιά και άλλα, άκρως ευάλωτα άτομα, που ζουν σε εγκαταλειμμένα σπίτια ή δεν έχουν σταθερή στέγη.
Η συναυλία του διάσημου DJ της techno και του μουσικού του σχήματος Tomorrow Comes the Harvest, που πραγματοποιήθηκε στον αρχαιολογικό χώρο της Δήλου και κινηματογραφήθηκε από τον Χρήστο Σαρρή, είναι το must see αυτής της εβδομάδας.
«Οι Έλληνες φαίνεται να είναι οι μόνοι πολίτες της Ε.Ε. που εξακολουθούν να πληρώνουν για να κάνουν μοριακό τεστ», αναφέρει μεταξύ άλλων το ρεπορτάζ του euractive.com, το οποίο προχωράει σε λεπτομερή σύγκριση ανάμεσα σε χώρες της ΕΕ.
H έκθεση της ΜΕΤΑδρασης καταδεικνύει το γεγονός ότι οι υφιστάμενες διαδικασίες υποδοχής και ταυτοποίησης είναι ακατάλληλες για τον εντοπισμό πιθανών θυμάτων και αδυνατούν να παράσχουν ένα επαρκές πλαίσιο διαβίωσης και αποκατάστασής.