Μπορεί να παραπονιόμαστε για το τέλμα στο οποίο έχει περιέλθει η κιθαριστική μουσική, εγκλωβισμένη για τα καλά σε ένα ατελείωτο revival που μπορεί να γεννάει καλά τραγούδια, αλλά ο χρόνος – όπως και το γεγονός ότι ελάχιστα είναι απαραίτητα- τα αφήνει πίσω του με ιλιγγιώδη ταχύτητα. Μπορεί να τρεφόμαστε μουσικά, κάθε μέρα και περισσότερο, με ήχους που ήταν μειοψηφία στη βασική μας παιδεία, και να υπενθυμίζουμε γι’άλλη μια φορά σε όλους ότι το underground δεν υπάρχει (μόνο) για να ικανοποιεί τις hipster ανάγκες μας. Μπορεί το downloading και το internet γενικότερα να μας μπέρδεψε με τον ωκεανό πληροφοριών και ήχων και να γεμίσαμε αλαζόνες πιτσιρικάδες που τραμπουκίζουν γνωστούς και αγνώστους στα social media, χωρίς να μπορούν στην πραγματικότητα να διαχωρίσουν τις αρετές του πανκ από αυτές της no wave σκηνής της Νέας Υόρκης. Αλλά, αν το αποτέλεσμα είναι να μπορεί μια πόλη σαν την Αθήνα, εν μέσω μιας απόλυτης κοινωνικής κατάρρευσης που έχει μετατρέψει ο,τιδήποτε δεν έχει σχέση με επιβίωση σε χάσιμο χρόνου να συντηρεί, σε ετήσια κιόλας βάση, φεστιβάλ όπως τα ΕνTechno, Hertz, τα καινούργια InMute, Fasma αλλά και το Borderline που έρχεται τον επόμενο μήνα, τότε ας είναι. Γιατί είναι προφανές ότι δεν γεμίσαμε μόνο από promoters που έχουν βαθιά γνώση, αλλά και από ανθρώπους που αρκούν για να επαναλαμβάνονται παρόμοιες εκδηλώσεις.
Για να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι, ας πάρουμε για παράδειγμα τον Rashad Becker, ένα απ’ τα δύο ονόματα που ξεχωρίζεις διαβάζοντας το πρόγραμμα του φετινού Borderline Festival που θα πραγματοποιηθεί 4 με 9 Απριλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ως μηχανικός ήχου του πιο ιστορικού studio ηλεκτρονικής μουσικής στην Ευρώπη, του Dubplates & Mastering που ίδρυσαν οι Basic Channel το 1995, ο Becker ουσιαστικά διαδέχθηκε στη συγκεκριμένη δουλειά τον Robert Henke (εμείς τον γνωρίζουμε ως Monolake) κι έκτοτε υπέγραψε το mastering σε πολλές εκατοντάδες δίσκους, είτε μιλάμε για κυκλοφορίες ποπ δισκογραφικών όπως η Morr Music (Lali Puna κτλ.), είτε για την Bpitch Control ή την Cadenza του Luciano. Με λίγα λόγια, θεωρείται ο απόλυτος vinyl mastering ειδικός. Πέρυσι όμως, κυκλοφόρησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο στην PAN Records του Βασίλη Κουλιγκά, με τίτλο Traditional Music of Notional Species Vol. 1, προσφέροντας κάτι που δεν συναντάς συχνά πια· μια εντελώς πρωτότυπη, αλλά και βαθιά πειραματική δουλειά που δεν θυμίζει πολλά πράγματα, εκτός ίσως απ’ τις πιο δύσκολες δουλειές των Throbbing Ghristle. Στην Αθήνα θα εμφανιστεί μαζί με τον συνθέτη και σαξοφωνίστα André Vida, αλλά το workshop που θα παρουσιάσει στον ίδιο χώρο για την παραγωγή και το mastering, είναι ίσως το ίδιο απαραίτητο με την παρακολούθηση της συναυλίας του.
Μια εξίσου ιδιαίτερη περίπτωση μουσικού είναι και ο Ιάπωνας Ryoji Ikeda, ο οποίος θα παρουσιάσει στο πλαίσιο του φεστιβάλ το έργο του: Superposition. Θεωρείται ένας απ’τους κορυφαίους πειραματιστές/μινιμαλιστές στον πλανήτη και έχοντας έδρα την Raster-Noton του Carsten Nicolai, έχει κυκλοφορήσει μια πληθώρα δίσκων που δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις εύκολους. Παίζοντας με συχνότητες που θυμίζουν αρκετά τους παλιούς Autechre, ο Ikeda έχει εξερευνήσει τα όρια του ήχου και της μουσικής γενικότερα, με μεγαλύτερο επίτευγμά του το Test Patterns (Raster-Noton 2008) και τον δίσκο που τον έκανε γνωστό +/- (Touch, 1996). Έκτοτε, το όνομά του το συναντάς δίπλα σε ονόματα όπως οι Coil και οι Pan Sonic, και όχι άδικα. Το Superposition, είναι βασισμένο στην κβαντομηχανική, κάτι που δεν είναι πρωτόγνωρο για τον Ikeda. Τα μαθηματικά, η φυσική και η δομή της μουσικής είναι τρία απ’τα κύρια θέματα που κρύβονται πίσω απ’τους δίσκους του. Την παράσταση την έχει ήδη παρουσιάσει σε αρκετούς εμβληματικούς χώρους, όπως το Barbican Theatre και το Centre Pompidou. Έχοντας επί σκηνής δύο κρουστούς/περφόρμερς και είκοσι LCD οθόνες που συγχρονίζονται με τα ηχητικά μέρη του Ikeda, πρόκειται για μια εντυπωσιακή οπτικοακουστική παράσταση, όπως διαβάζουμε παντού.
Με δεδομένο ότι η πειραματική μουσική την τελευταία δεκαετία έχει προσελκύσει κόσμο που δεν αποτελείται αποκλειστικά από ειδήμονες ή ακαδημαϊκούς σνομπ, ο Φόβος της Μουσικής όπως τον περιγράφει ο δημοσιογράφος David Stubbs (τακτικός συντάκτης του Wire κι οπαδός του Ikeda) στο βιβλίο του που κυκλοφόρησε το 2009 –όπου αναρωτιέται λογικά γιατί η σύγχρονη εικαστική τέχνη κατάφερε να αναγνωριστεί με τρόπο που δεν έχει καταφέρει η πειραματική μουσική- φαίνεται να εξασθενεί χρόνο με το χρόνο. Το Superposition πρόκειται για μια σπουδαία ευκαιρία να το διαπιστώσετε με τα μάτια σας.
Το Borderline θα πραγματοποιηθεί 4-9 Απριλίου στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Ο Rashad Becker με τον André Vida θα εμφανιστούν την Παρασκευή 4 Απριλίου και ο Ryoji Ikeda 8 και 9 Απριλίου. Για παραπάνω πληροφορίες επισκεφτείτε το sgt.gr
