Το project της καθηγήτριας Αρχιτεκτονικής στο Πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες, Doris Kim Sung, ήταν εξ’ αρχής φιλόδοξο. Η ίδια υποστήριζε πως τα κτήρια θα μπορούσαν και θα έπρεπε να γίνουν πιο αποδοτικά, ενεργειακά πάντα, κάτι που θα μπορούσαν να πετύχουν μόνο αν υιοθετούσαν τον τρόπο λειτουργίας του ανθρώπινου δέρματος: συγκρατώντας τη θερμότητα όταν αυτό απαιτείται και απωθώντας τη όταν δεν είναι απαραίτητη. Κατά τη Sung, τα κτήρια θα έπρεπε να γίνουν «έξυπνα», έχοντας δική τους βούληση (βάσει κώδικα πάντα) προκειμένου να προσαρμόζονται στις καιρικές αλλαγές χωρίς τη μεσολάβηση ανθρώπινου παράγοντα.
Συνδυάζοντας γνώσεις από διάφορες Επιστήμες, η Sung εντρύφησε στη θερμοδιμεταλλική Αρχιτεκτονική ή αλλιώς thermobimetal architecture. Τι είναι όλο αυτό; Κατά βάση πρόκειται για τον ορισμό της προαναφερθείσας πρακτικής, σύμφωνα με την οποία είναι δυνατή η δημιουργία τοιχωμάτων ικανών να «παίζουν» με τη θερμότητα προς όφελος φυσικά του κτηρίου που περιβάλλουν και των ευρισκόμενων σε αυτό. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούσαν να εξοικονομηθούν τεράστια ποσά που ξοδεύονται για τη θέρμανση και την ψύξη μεγάλων κτηρίων. Κι αν υπάρχουν ήδη ορισμένα που κάνουν κάτι παρόμοιο –κυρίως με τη χρήση περσίδων- δεν το κάνουν σε καμία περίπτωση με την αποτελεσματικότητα και την αποδοτικότητα του υλικού, πάνω στο οποίο δουλεύει η Sung.
Η αρχιτέκτονας έχει δημιουργήσει για πειραματικούς σκοπούς μια κατασκευή την οποία ονομάζει Bloom. Ευρισκόμενη στο Λος Άντζελες, στη Γκαλερί Υλικών και Εφαρμογών, είναι σε θέση να μεταβάλλει το σχήμα της, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες και στοιχεία όπως τη θερμοκρασία και την ηλιοφάνεια. Για όλη αυτή τη διαδικασία, δεν απαιτείται καμία κίνηση από τον άνθρωπο ενώ δεν καταναλώνεται και καθόλου ενέργεια. Για τη δε κατασκευή της χρησιμοποιήθηκαν περί τις 14.000 θερμοδιμεταλλικές πλάκες, η μία διαφορετική από την άλλη. Το project δείχνει να είναι σε καλό δρόμο και η Sung, που έχει μιλήσει γι’ αυτό ακόμα και σε TED event, μοιάζει έτοιμη να το υποστηρίξει διεθνώς προκειμένου αυτό να περάσει από τη θεωρία στην πράξη.
Εν αντιθέσει με συσκευές όπως τα smartphones, τα tablets και τα laptops, τα κτήρια από τη στιγμή της κατασκευής τους παραμένουν στη θέση τους και πάντα εν ενεργεία. Δεν κοιμούνται, δεν μένουν από μπαταρία, δύσκολα αντικαθίστανται και εν αντιθέσει με όλα τα υπόλοιπα: καταναλώνουν πολλή ενέργεια 24/7. Δεν θα ήταν καλύτερα αν, στο κλίμα της εποχής, γίνονταν κι αυτά λίγο πιο έξυπνα;
