Στα γρήγορα: Η συνεργασία του με καταγωγή από τη Ρώμη Daniele Luppi (έχει συνεργαστεί με τους Gnarls Barkley, Danger Mouse, Red Hot Chili Peppers, μεταξύ άλλων) με τους νεοϋορκέζους Parquet Courts και με συμμετοχή της Karen O στα φωνητικά στα μισά περίπου κομμάτια. Η παραγωγή είναι του ίδιου του Luppi ενώ ο δίσκος είναι ένας φόρος τιμής στις νεανικές υποκουλτούρες του Μιλάνου της δεκαετίας του ’80.

Την ακούσαμε: “I can’t see my reflection / In your mountain, little man” τραγουδά ο A. Savage των Parquet Courts στο “Mount Napoleon” αλλά θα μπορούσαν αυτά τα λόγια να βγαίνουν από το στόμα του Luppi, ο οποίος εδώ μοιάζει να είναι απλά ο μαέστρος της «ορχήστρας» των Parquet Courts και της Karen O που πρωταγωνιστούν. Ο δίσκος μπορεί να εμπνέεται από το Μιλάνο των αρχών του ’80, ωστόσο στιχουργικά αυτός φτάνει μέχρι και σε θρησκευτικές αναφορές (“Like a pilgrim in the holy land / Clapping dirt to a cloud with his hands” στο “Soul and Cigarette”) αλλά και διανοουμενίστικες προσεγγίσεις (“Functionalism’s a bore / Modernism’s a chore” στο “Memphis Blues Again” το οποίο κατά τ’ άλλα φαίνεται να τιμά και…τα εκατόχρονα της Ρωσικής Επανάστασης: “Thinking frees been my claim / Since 1917”). Μουσικά, τα κομμάτια «φωνάζουν» κατά βάση Νέα Υόρκη των 70s, τιμάνε τον «μπαμπά» τους Lou Reed (“Soul and Cigarette”), γκρουβάρουν αλά B-52s (“Flush”, “The Golden Ones”), σχεδόν σε κάνουν να πιστέψεις ότι οι κιθάρες για μερικά δευτερόλεπτα ανήκουν στον πρώτο δίσκο των Stooges (“Memphis Blues Again”) για να δώσουν τη σκυτάλη στους Modern Lovers (“Pretty Prizes”), να βουτήξουν τον ακροατή στη ραθυμία των Velvet Underground (“Lanza”) και τελικά να τον αποχαιρετήσουν με ένα art punk πέρασμα με jazz σαξόφωνο που θυμίζει τους Pop Group (“Cafe Flesh”).  Και όλα αυτά είχαν καιρό να συνυπάρξουν τόσο επιτυχημένα και απολαυστικά.

Τρέξε μακριά: Τι έγινε δηλαδή στα 70s στη Νέα Υόρκη;

Τ’ είπες τώρα; «Ο συνδυασμός των ταλέντων τους λειτουργεί υπέρ τους και το αποτέλεσμα είναι ένα μικρό ζωηρό art punk album και μία άξια προσθήκη στον ήδη δυνατό κατάλογο του κάθενός τους.» –All Music

Να τ’ αφήσω; 78/100 –Metacritic

https://www.youtube.com/watch?v=8nAs2-6KqjA