Αυτό που έγινε χθες στο Stage Volume 1 δεν ήταν μια «κανονική» συνέντευξη Τύπου, ήταν μια χαλαρή συζήτηση, ένας προπομπός για το πολυαναμενόμενο live που θα ενώσει το low bap. Ο B.D.Foxmoor, ο Νικήτας Κλιντ (XRay) και το Θηρίο μίλησαν αβίαστα, χωρίς να χρειάζονται ερωτήσεις. Γιατί δεν αποφάσισαν να συναντηθούν ξανά επί σκηνής από κάποια ανάγκη, δεν πρόκειται για κάποιο εμπορικό τρικ. Είναι απλώς κατασταλλαγμένοι και έτοιμοι να μιλήσουν για τις μνήμες και τα λάθη τους.
Δώδεκα χρόνια μετά το τελευταίο κοινό τους live, η Low Bap σκηνή έχει πετάξει από πάνω της τις έχθρες, τον «κακό» ανταγωνισμό, τις πίκρες και ενώνεται για δύο live –γιατί ένα δεν είναι αρκετό, όχι ότι και τα δύο είναι, βέβαια. Ο πρώτος dj των Active Member, MCD, ο Νικήτας Κλιντ, ο Οδυσσέας των Razastarr, η Sadahzinia, το αρχικό σχήμα των Βαβυλώνα και των Brigada, ο DJK, όλοι μαζί με τον Μιχάλη να πρωτοστατεί, θα θυμηθούν τα παλιά. Γιατί οι σχέσεις τους ήταν και είναι οικογενειακές, όπως λένε. «Τις τελευταίες 15 ημέρες που μαζευόμαστε για να “οργανωθούμε”, καταλήγουμε να πίνουμε κρασιά και να λέμε ιστορίες από τα παλιά, γιατί μας ενώνουν χιλιάδες ιστορίες», λέει ο B.D.Foxmoor και διακρίνεις εύκολα την ειλικρίνεια των λέξεών του.
Η πρώτη από κοινού εμφάνιση των εκπροσώπων της low bap έγινε με αφορμή ένα δυσάρεστο γεγονός. Στη συνέντευξη τύπου που έδωσαν στην ΕΣΗΕΑ για τη δολοφονία του Killah P, ενός «κομματιού» τους όπως θυμάται ο Μυτακίδης. «Ο Killah P ήταν από τους καλύτερους του hip-hop γιατί δεν ήταν ράπερ καριέρας. Ήταν από τους λίγους που είχε ενέργεια. Από τα πιο ελεύθερα παιδιά του Low Bap» συμπληρώνει ο Νικήτας.
Η δεύτερη συνάντηση, ανάμεσα στο Νικήτα και τον Μιχάλη έγινε στο Gagarin 205 τον περασμένο Δεκέμβρη. «Όταν σχεδίαζα τον καινούριο δίσκο των Active Member, σχεδίαζα την καινούρια μας εποχή και ανοίγοντας μια νέα πόρτα, πρέπει να κλείσεις του παλιούς λογαριασμούς. Μετά λοιπόν το πρώτο live στο Gagarin σκέφτηκα να βρω τον Νικήτα. Τον έψαξα παντού. Λίγοι το ήξεραν πριν έρθει. Τον ευχαριστώ. Αν δε δεχόταν ίσως να μην ήμασταν εδώ σήμερα. Με το που ανέβηκε στην σκηνή, έφυγαν όλες οι αμφιβολίες που είχα και ούτε ο κόσμος τον έβριζε, γιατί τότε ίσως είχε παραμυθιαστεί από εμένα. Όταν φεύγαμε, είπα στην Γιολάντα (σ.σ. Sadahzinia), ότι για πρώτη φορά μετά από καιρό θα κοιμηθώ ήσυχος. Και έτσι συνέβη». Κάπως έτσι ο Μιχάλης λύνει όλα τα ερωτηματικά για τους λόγους αυτής της επανένωσης. Το πρώτο live των Active Member, πριν από πολλά χρόνια στο Ρόδον οργανώθηκε από τη Didi Music και λίγους μήνες πριν, όταν ο Νίκος Λώρης του είπε για το νέο χώρο που έστησε στο κέντρο της Αθήνας, η ιδέα ξύπνησε αμέσως μέσα του.
Συνέχισε λέγοντας πόσο πολύτιμο είναι που μοιράζεται το νέο του ξεκίνημα με τους ανθρώπους εκείνους που ξεκίνησε τότε, την μεγάλη του παρέα, τονίζοντας την ανάγκη όλων να γίνει αυτή η «μάζωξη». Η ίδια δυναμική που τουυς ένωσε τότε, το 1993, με τον Νικήτα, ήταν και εκείνη που τους χώρισε εννιά χρόνια αργότερα. «Ήταν ένα σαράκι που μας έτρωγε όλους . Αν και αφορμή μπορούμε να πούμε ότι στάθηκε η δολοφονία του Παύλου, τώρα που το βλέπω πιστεύω ότι κάποια στιγμή θα γινόταν», διευκρινίζει ο Μιχάλης με το Θηρίο να κάνει αναφορά στα φεστιβάλ που ήδη έχουν επιχειρήσει να καπηλευτούν την μνήμη του Φύσσα. «Εμείς που τον ξέραμε, είναι σα να εκπληρώνουμε ένα δικό του όνειρο. Αλλά όχι μόνο δικό του», τονίζει ο Foxmoor.
Ο Νικήτας, μιλώντας για τον Μιχάλη φαίνεται πιο ήρεμος και αποφασισμένος από ποτέ. Η ζωή άλλωστε «δεν είναι αγγελικά πλασμένη» όπως λέει. Στα 10 χρόνια των Active Member ζούσαν σαν αδέρφια. «Σίγουρα ο Μιχάλης είναι περίεργος και διαφορετικός άνθρωπος. Έχει κυκλοθυμική και απρόβλεπτη στάση, έχει αφήσει όμως τη δικιά του σφραγίδα. Έχει διαδώσει το μικρόβιο του hip hop. Όλοι έχουν ένα Μιχάλη μέσα τους. Ίσως στη συνέντευξη Τύπου στην ΕΣΗΕΑ να φάνηκε ότι υποσχεθήκαμε μία ενωτική συναυλία». Δεν υπάρχουν πλέον οι έχθρες που υπήρχαν παλιότερα, «μακάρι ένα τέτοιο live να ξαναγίνει και με πολλά περισσότερα μέλη του hip hop». Εξάλλου το hip hop είναι τρόπος ζωής, και οι Active Member ήταν από τα πρώτα συγκροτήματα έφεραν το hip hop κοντά στα ελληνικά δεδομένα, με στίχους που μπορούν να γίνουν κατανοητοί από τον καθένα. «Δεν είναι τυχαίο που οι Active Member, οι TxC, οι FFC και τα Ημισκούμπρια είναι από τις πιο επιτυχημένες hip hop μπάντες. Ειδικά ο Μιχάλης, ο Δημήτρης Μεντζέλος και ο Ρυθμοδαμαστής “έσκαψαν” τον δρόμο για κάθε 13χρονο να φτιάξει τη μουσική του».
Οι αναμνήσεις όμως δεν μένουν μόνο στους Active Member, οι Βαβυλώνα ήταν «το επιτυχημένο μουσικό πείραμα του Μιχάλη», όπως θυμάται το Θηρίο, ένα από τα αρχικά μέλη του συγκροτήματος. «Χαίρομαι που έχω ζήσει από τα 16 μου με αυτούς τους ανθρώπους, σε ένα “καθαρό” περιβάλλον. Το ζήσαμε από την αρχή. Το πείραμα των Βαβυλώνα ήταν επιτυχημένο επειδή, αν και για παράδειγμα εγώ με τον Κύρο δεν ταιριάζουμε, βρισκόμασταν για έναν σκοπό που τον πετυχαίναμε. Τότε κρεμόμασταν όλοι από τον Μιχάλη, κάτι που πλέον δεν ισχύει γιατί όλοι έχουμε χαράξει τη δικιά μας πορεία. Δε μας χωρίζει ουσιαστικά κάτι, εμένα μέσα μου έχει καταλαγιάσει το πράγμα. Απέκλεια να το ξαναζήσω, μέσα μου όμως είχα μια ελπίδα. Γουστάρω που θα γίνει αν και έχω άγχος, νιώθω σαν παρθένα». Μπορεί στη συνέχεια να ακολούθησε διαφορετική πορεία, να άφησε το low bap και στα «σκυλάδικα» να του ζητούσαν να τραγουδήσει την «Policemania», δε μετανιώνει όμως για καμία επιλογή του, άλλωστε ξέρει ότι τώρα θα ξαναβρεθεί με εκείνους που είναι πραγματικά οι άνθρωποί του.
Σχεδόν κάθε πράξη εμπεριέχει μια πολιτική στάση, σχετίζεται με την πραγματικότητα της εποχής της. «Το hip hop έχει άμεση σχέση με την μετάδοση αντιρατσιστικών μηνυμάτων. Μετά την συνέντευξή μου στον Τσίμα, πριν λίγες ημέρες δέκα παιδιά που είχαν στρατολογηθεί από τη Χρυσή Αυγή ήρθαν να μου ζητήσουν να τους πω την αλήθεια επειδή με θαυμάζουν και προβληματίστηκαν με τα λεγόμενά μου. Πρώτη φορά μου ζητείται τέτοιου είδους βοήθεια. Η μεγαλύτερή μου αλήθεια και αυτά που πρόκειται να τους πω, είναι αυτά που έχω ζήσει». Και αυτή είναι η αλήθεια του Μιχάλη που φαίνεται και στους στίχους του όλα αυτά τα χρόνια. Άλλωστε οι Active Member δεν είναι ένα συγκρότημα που ωραιοποιεί την πραγματικότητα, οι στίχοι τους δεν είναι υπερβολικοί γι’ αυτό αποτελούν έμπνευση για καθένα που τους ακούει. Πάνω στο θέμα της πολιτικής ο Νικήτας στέκεται στο ζήτημα της μισαλλοδοξίας, που «δεν είναι βέβαια μόνο χαρακτηριστικό της Χρυσής Αυγής. Ίσως η μισαλλοδοξία να είναι το μεγαλύτερό μας πρόβλημα. Το hip hop όμως μαζί με την reggae έχουν τις λιγότερες τύψεις για τον ρατσισμό. Δεν είναι ότι τα τραγούδια μας μπορούν να καθορίσουν μια πολιτική στάση, αν συνέβαινε αυτό δε θα είχαμε καν προβλήματα».
Τα σετ των δύο πολυαναμενόμενων live ίσως να διαφέρουν λίγο μεταξύ τους, γιατί πώς μπορεί να χωρέσουν τόσα χρόνια μέσα σε λίγες μόλις ώρες; Ίσως και ο Μιχάλης κάνει την έκπληξη και «βοηθήσει» τον Νικήτα σε κάποιο από τα τραγούδια του από τις Ρόδες. Μετά το τέλος και της δεύτερης συναυλίας τους, το Σάββατο 12 Απριλίου, οι δυο τους δε θα πουν το τελευταίο αντίο. Θα ξαναβρεθούν σύντομα στο στούντιο για να κάνουν ένα κομμάτι Active Member, μαζί. Αλήθεια.
*B.D. Foxmoor presents Umicah, 11 & 12 Απριλίου στο Stage Volume 1
*Διαβάστε τις συνεντεύξεις των B.D. Foxmoor και Νικήτα Κλίντ στην Popaganda.
