«Zωή είναι ο συνδυασμός μαγείας και ζυμαρικών», υποστηρίζει ο Φελίνι. Η Αναστασία Λαμπρία το έκανε βιβλίο.

Θυμωμένη και χορταστική – Παπαρδέλες με λουκάνικο, πιπεριές, λευκό κρασί -μια μακαρονάδα και θυμωμένη σαν αραμπιάτα αλλά και γλυκιά ταυτόχρονα, που θέλει όλη σου την τέχνη. 

6-7 κουταλιές έξτρα παρθένο ελαιόλαδο

1-2 χωριάτικα καυτερά λουκάνικα, χωρίς το περίβλημά τους 

1 κρεμμύδι κομμένο λεπτές ροδέλες

αλάτι και πιπέρι φρεσκοτριμμένο 

1 κόκκινη, 1 κίτρινη και 1 πορτοκαλί πιπεριά χωρίς τα σπόρια, κομμένες λεπτές φετούλες

4 σκελιδες σκόρδο λιωμένες

2/3 του φλιτζανιού λευκό ξηρό κρασί 

1 κονσέρβα ντοματάκια ψιλοκομμένα 

μισό ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο 

1 μικρή χούφτα φύλλα βασιλικού (τι τους έχουμε τους αγιορείτικους;)

500γρ. παπαρδέλες ή μαφαλντίνες 

«Το λουκάνικο το γδύνουμε από το πουκάμισό του και το σπάμε σε μικρά κομμάτια. Ζεσταίνω 2 κουταλιές ελαιόλαδο σ’ ένα βαρύ, βαθύ τηγάνι και μόλις κάψουν καλά ρίχνω το λουκάνικο να πάρει χρώμα. Δεν το καρβουνιάζω, θέλω να κρατήσει η σάρκα το ζωμό της. Το βγάζω με τρυπητή κουτάλα και το αφήνω για λίγο στο πλάι. Στο ίδιο καυτό τηγάνι ξανθίζω το κρεμμύδι για 5 λεπτά περίπου (κι αν χρειαστεί, προσθέτω λίγο λαδάκι ακόμη), αλάτι (μόλι αρχίσει να χρυσίζει το κρεμμύδι), φρεσκοτριμμένο πιπέρι. Ακολουθούν οι πιπεριές: ανακατεύω με επιμέλεια και τις αφήνω 2-3 λεπτά, ν’ αρχίσουν να παίρνουν χρώμα. Στη συνέχεια το σκόρδο, κι όταν το άρωμά του αρχίσει να ακούγεται, σβήνω με το κρασί. Αφήνω να πάρει βράσεις, τόσες ώστε να μειωθεί για τα καλά το κρασί. Σειρά παίρνουν τα ντοματάκια και τα ψημένα λουκάνικα. Καλό ανακάτεμα για μία ακόμη φορά και (σε σιγανή πια φωτιά) τ’ αφήνω για 4-5 λεπτά. Μαϊντανός και βασιλικός στο τέλος, και έτοιμη.  Οι παπαρδέλες (ή οι μαφαλντίνες με το παιχνιδιάρικο φεστόνι τους) να βράσουν σε άφθονο αλατισμένο νερό. Τις σουρώνω και τις φέρνω ν’ ανταμώσουν, καυτές βέβαια, με την υπόλοιπη συντροφιά. Γι’ άλλη μια φορά (τελευταία;), μαλακό αλλά εις βάθος ανακάτεμα. Μια πινελιά ακόμη -κρίσιμη, πιστέψτε με: κάμποσες σταγόνες από το ελαιόλαδο, που θα γυαλίσει στην όψη αλλά και στην κόψη (γεύση) το φαγητό.» 

Για γόητες – Μακαρονάδα με πέστο ρόκας και καρύδια, γιατί είναι η καταλληλότερη συνταγή για φλερτάρισμα πάνω από το πιάτο. 

1 μάτσο φρέσκια ρόκα (300γρ. περίπου)

μισό φλιτζάνι τριμμένη παρμεζάνα

2/3 φλιτζανιού καρύδια 

αλάτι και φρεσκοτριμμένο πιπέρι 

1 και 1/3 του φλιτζανιού έξτρα παρθένο ελαιόλαδο 

6-7 λιαστές ντομάτες 

500γρ. σπαγγέτι 

«Στο ξύλινο γουδί ή στο μούλτι συνθλίβω, λιώνω και αναμειγνύω τη ρόκα μαζί με την παρμεζάνα, τα καρύδια και το πιπέρι. Ρίχνω λίγο λίγο, σε συνεχή ροή, το λάδι, για να δέσει καλά και να γίνει μια πλούσια καταπράσινη κρέμα. Μεταφέρω το πέστο σε γυάλινο βάζο στο ψυγείο. 

Βράζω τα σπαγγέτι. Όταν ετοιμαστούν, τα σουρώνω και για παν ενδεχόμενο φυλάω ένα φλιτζάνι από το καυτό νερό τους. 

Στη βαθιά σουπιέρα των μακαρονιών (τι κρίμα που δεν υπάρχει ειδική ονομασία γι’ αυτό το σωτήριο σκεύος) απλώνω κάτω κάτω 1-2 κουταλιές από το πέστο της ρόκας. Ρίχνω τα καυτά μακαρόνια κι άλλες 2 κουταλιές από το πέστο. Ανακατεύω με μαλακές κινήσεις, καλά όμως, να αναμειχθούν σωστά. Προσθέτω και τις λιαστές ντομάτες, στραγγισμένες από το λάδι τους και κομμένες λωριδίτσες. Αν μου φαίνεται στεγνή η μακαρονάδα, τότε αναλογίζομαι το “παν ενδεχόμενο” και την κάνω πιο ανάλαφρη και κρεμώδη, προσθέτοντας μία μία κάνα δυο κουταλιές από το νερό που έχω φυλάξει. 

Πασπαλίζω με κάμποση ακόμη τριμμένη παρμεζάνα και κοιτάω τον ομοτράπεζό μου σκεπτόμενη “Ακονίζω το πιρούνι μου, γλείφω τα δάχτυλά σου.» 

Και στην τελευταία σελίδα: μια συνταγή για ξενιτεμένους!