Εβδομάδα επιστροφής σε αγαπημένες μουσικές σημαίνει πολλές ώρες προσωπικών ακροάσεων δίσκων που κουβαλάνε αναμνήσεις από το παρελθόν. Δίσκους που δεν κυκλοφόρησαν τα μακρινά 70, 80 και 90 αλλά το 2000 – είναι και αυτοί ψιλοπαλιοί τελικά. Μετράμε αντίστροφα μέχρι το 2002 και το Songs For The Deaf των Queens of the Stone Age. Πως να ξεκινήσω όμως να γράφω πράγματα για ένα άλμπουμ όπως το συγκεκριμένο που είναι πραγματικά τόσο μοναδικό; Η επιτομή της stoner rock ή αλλιώς το συμπαγές rock υβρίδιο του Songs For The Deaf έχει πολλά πρόσωπα και αναβλύζει χιλιάδες συναισθήματα στο παίξιμό του. Από τη μία δυνατό, ξερό, αυστηρό και πολύ καλά δουλεμένο και από την άλλη μελωδικό και ατμοσφαιρικό. Από τα λίγα άλμπουμ που ακούγονται «νερό» χωρίς να βαρεθείς λεπτό.
Στο τελευταίο μου ταξίδι στο Λονδίνο το είδα να με κοιτάζει στο ράφι ενός πολύ ενημερωμένου δισκάδικου με used βινύλια και δεν μπόρεσα να του αντισταθώ προφανώς αφού 4-5 χρόνια τώρα ήθελα να το αποκτήσω. ”No one knows”, ”Go with the flow”,” Gonna leave you”, ”Anothear love song” και πολλά άλλα στην μεγάλη λίστα ενός πολυ σημαντικού ροκ δίσκου. Η παρέα του Josh Homme με αυτή την κυκλοφορία μπαίνει με άνεση στους 100 πιο αγαπημένους δίσκους που θα έσωζα σε φωτιά, σεισμό, καταποντισμό. Το Songs For The Deaf πάντα θα μου θυμίζει διαδρομές με το αυτοκίνητο σε περιοχές της Αθήνας με την ένταση ψηλά. Ενώ έτσι κι αλλιώς έχει χαρακτηριστεί ως concept δίσκος για drive through διαδρομή μέσω την ερήμου της Καλιφόρνια στο πληθωρικό Λος Άντζελες. Στα ενδιάμεσα του tracklist μπορείς να ακούσεις ομιλίες απο υο ραδιόφωνο του αυτοκινήτου.
