The Man & His Failures: Οι σκοτεινές μουσικές ανησυχίες ενός «ανεπιθύμητου ατόμου»

Φωτογραφία: Anastacia Papadaki photography

Οι περισσότεροι τον γνωρίζετε μέσα από τους Mani Deum. Μία ωραία όμως πρωία ο Μάνος Καρακατσάνης αποφάσισε να επανδρώσει τον εαυτό του και…τις αποτυχίες του και να φτιάξει κομμάτια που διατηρούν την σκοτεινή ενέργεια του post punk, χρησιμοποιώντας την ζεστασιά των αναλογικών οργάνων, αλλά και την ατμοσφαιρικότητα των ηλεκτρονικών πινελιών.

Ονόμασε το πρότζεκτ The Man & His Failures και πρόσφατα κυκλοφόρησε το ep Persona Non Grata (η λατινική φράση για τον «ανεπιθύμητο») στην A Man out of A Man, και μάλιστα σε κασέτα. Σε αυτό θα βρείτε τρία νέα κομμάτια (το ένα μάλιστα με τον ευφάνταστο τίτλο “If Mississippi John Hurt Knew What I’ve Done”) κι ένα remix στο ομώνυμο κομμάτι από τον Λουκά Σαββίδη των Rattler Proxy.  

Όσο ο Μάνος Καρακατσάνης παλεύει με… τις αποτυχίες του, του ζητήσαμε να μιλήσει για δίσκους, συναυλίες και μουσικές φαντασιώσεις, στις οποίες μεταξύ άλλων φαίνεται να είναι και το παπαγαλάκι του Iggy Pop….

https://www.youtube.com/watch?v=1judg3nCem0

Ποιός είναι ο πρώτος δίσκος που αγόρασες; Πότε; Πού βρήκες τα λεφτά; Ήταν το Arise των Sepultura στην τετάρτη δημοτικού και μου τον πήρε δώρο ο πατέρας μου.

Ποιός είναι ο τελευταίος; Το Marked for Death της Emma Ruth Rundle, που είναι αριστούργημα.

Ποιοί είναι οι 3 δίσκοι που έχεις στη δισκοθήκη σου αλλά ντρέπεσαι γι’αυτό; Και ποιοι οι 3 που δεν έχεις και ντρέπεσαι ακόμη περισσότερο γι’ αυτό; Δεν ντρέπομαι για κανένα δίσκο που έχω στην δισκοθήκη μου, ούτε έχω «ένοχες» απολαύσεις. Πιστεύω στη μουσική ως μια γλώσσα. Ντρέπομαι για τρεις που δεν έχω όμως και είναι το End of the World των Aphrodite’s Child , το Unplugged των Alice In Chains που δεν το πήρα ποτέ από στεναχώρια και το Selected Ambient Works 85–92 του Aphex Twin που ειλικρινά δεν ξέρω γιατί δεν το αγόρασα ποτέ. Θα διορθωθεί αυτό όμως.

Ποιούς δίσκους έχεις δανειστεί από φίλους σου και δεν τους επέστρεψες ποτέ; Αν θυμάμαι καλά σε νεαρή ηλικία το Icon των Paradise Lost, είχε ξεμείνει κάπως σπίτι μου. Αυτό. Γενικά δεν δανείζομαι δίσκους.

Ποιά είναι η καλύτερη συναυλία που έχεις δει στη ζωή σου μέχρι σήμερα; Αν πρέπει να πω μόνο μια θα σου πω την προτελευταία εμφάνιση του Nick Cave στην Ελλάδα.

Ποιό είναι το πρώτο τραγούδι που σου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτεσαι sex, drugs και rock ‘n’ roll (το καθένα από αυτά ξεχωριστά); Sex: Nick Cave & The Bad Seeds – “Loverman”/ Drugs: Acid Bath – “Venus Blue”/ Rock ‘n’ Roll:  Sonic Youth – “Sugar Kane”.

Είναι πρωί Κυριακής. Το κεφάλι σου κοντεύει να σπάσει από τον πονοκέφαλο και το στομάχι σου είναι σαν πλυντήριο στη λειτουργία του στυψίματος. Δυσκολεύεσαι να θυμηθείς όλα όσα συνέβησαν το προηγούμενο βράδυ. Τι μουσική θα βάλεις να παίζει για να έρθεις στα ίσια σου; Μάλλον κάποιο full album από Nine Inch Nails. Με βοηθάει πολύ ο Reznor να κάνω focus στα πράγματα.

Είσαι backstage, έτοιμος να ανέβεις στη σκηνή για μία συναυλία. Ξαφνικά σε ενημερώνουν ότι στο venue έχει έρθει ο Iggy Pop. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που περνάει από το μυαλό σου; Αν θα έχει φέρει μαζί του και το αξιολάτρευτο παπαγαλάκι του που παρακολουθώ στο Instagram.

Μιας και τον έφερε η κουβέντα: David Bowie ή Iggy Pop; Έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγματα, Iggy με τον παπαγάλο του.

Πόσες φορές στη ζωή σου μέχρι σήμερα έχεις μετανιώσει που παίζεις μουσική και δεν ζεις μία «κανονική» ζωή; Καμία. Μετανιώνω όταν βαλτώνω και δεν παίζω μουσική και ζω μια «κανονική» ζωή, συνήθως.

Φωτογραφία: Anastacia Papadaki photography

Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του Rob Gordon στο High Fidelity. Το έτερόν σου ήμισυ σε έχει μόλις αφήσει σύξυλο, της σέρνεις τον εξάψαλμο από το παράθυρο και όταν το κλείνεις, βάζεις τέρμα τη μουσική. Ποιο τραγούδι ακούγεται; Το “Didn’t know yet what I’d know when I was bleeding” του Dax Riggs.

Τι μουσική άκουγες την τελευταία φορά που σου έκαναν παρατήρηση οι γείτονες για να χαμηλώσεις την ένταση; Για πολλούς λόγους, δεν ακούω μουσική σε δυνατή ένταση. Τελευταία όμως ακούω και ξανακούω το άλμπουμ Risha του David Eugene Edwards με τον Alexander Hacke.

Κρατάς στα χέρια σου το τιμόνι ενός Delorean. Ποιες τρεις από τις παρακάτω χωροχρονικές περιόδους θα ήθελες να επισκεφτείς και γιατί; 1) To 1962 στην Ύδρα, με τον Leonard Cohen. 2) Το 1968 στην Καλιφόρνια, με τον Neil Young. 3) To 1968 στην Ινδία με τους Beatles. 4) Το 1973 στη Νέα Υόρκη με τους New York Dolls. 5) Το 1977 στο Λονδίνο με τον Joe Strummer. 5) Το 1979 στο Manchester με τους Joy Division. 6) Το 1987 στη Θεσσαλονίκη με τον Γιάννη Αγγελάκα. 7) Το 1990 στο Seattle με τον Kurt Cobain. 8) Το 1993 στο Περιστέρι με τους Στέρεο Νόβα. Στην Ύδρα με τον Cohen φυσικά, γιατί έχει γράψει μερικά από τα καλύτερα πράγματα που έχουν γραφτεί ποτέ και θα ήταν εμπειρία η όλη παρέα, στο Μάντσεστερ με τους Joy Division γιατί πρέπει να ήταν πολύ δημιουργική η κατάσταση της αρχής του post punk (αν κατάφερνες να μην αυτοκτονήσεις) και το 1990, Seattle με τον Cobain, όπου μάλλον θα τον ζάλιζα να πάμε σε καμία πρόβα Screaming Trees ή Soundgarden ή Alice In Chains.

Ποιά μπάντα θα ήθελες να παίξει live στην κηδεία σου; Οι Mani Deum φυσικά.

Με ποιον από τη «μεγάλη μπάντα του ουρανού» θα έκανες κολλητή παρέα; Φαντάζομαι με τον John Balance των Coil ή τον Chris Cornell.

Είναι τελικά ο Morrissey ο Μεγαλοδύναμος; Όχι, γιατί αυτός είναι ο Mark Lanegan. Το ότι έχει θάψει όλο το Seattle, δεν σε βάζει σε σκέψεις;