Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Αναφέρεστε προφανώς στην εφηβεία. Είχα αρχίσει να διαβάζω από πολύ νωρίς. Όχι παιδική λογοτεχνία. Καζαντζάκη, Σαμαράκη, Βασιλικό, Ταχτσή, Παπαδιαμάντη, Αναγνωστάκη, Ντοστογιέφσκι, Ντίκενς και τα λοιπά κοινά αναγνώσματα της εφηβικής ηλικίας της γενιάς μου. Στα δεκαπέντε μου μάλιστα εξέδωσα τα πρώτα μου ποιήματα ιδίοις εξόδοις, δηλαδή του πατρός μου. Αν όμως ξεχώριζα ένα ανάγνωσμα, μεταξύ πολλών άλλων, με το οποίο μεγάλωνα τότε, ήταν τα Ποιήματα και Πεζά του Καρυωτάκη, στην κλασική έκδοση του Ερμή, με επιμέλεια του Γ.Π. Σαββίδη.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Πολλά. Είναι κάτι που εξακολουθώ να κάνω. Να αναφέρω ένα, μέσα από το πλήθος των βιβλίων που ξαναδιαβάζω πολλές φορές όλα αυτά τα χρόνια: Η Bλάβη, του Φρίντριχ Ντύρενματ, στην μοναδική, μέχρι στιγμής, έκδοση του Επίκουρου, και στη, μάλλον, αδέξια μετάφραση του Γιώργου Βαμβαλή. Βεβαίως έχω διαβάσει το βιβλίο και στην αγγλική μετάφρασή του και το έχω διατρέξει πλειστάκις και στο πρωτότυπο.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Δεν θα έλεγα ακριβώς βιβλίο. Ένα σπουδαίο κείμενο. Το 1994, χαράματα, και πολύ μεθυσμένος, πέταξα όλα τα ρούχα που φορούσα στη λεωφόρο Μεσογείων, από το αυτοκίνητο, μένοντας γυμνός, επιστρέφοντας σπίτι, ενώ οδηγούσε η τότε γυναίκα μου, που φαινόταν να το διασκεδάζει τρελά, όπως κι εγώ φυσικά. Το κείμενο ήταν η Κλίμαξ του Ιωάννη του Σιναίτη.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Βιβλίο όχι. Η Ιστορία της Τέχνης, όμως, μεταξύ άλλων, με οδήγησε στο να κάνω επιμέλειες εκθέσεων. Συνεχίζω.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Τον Πρώτο Έρωτα, του Σάμιουελ Μπέκετ. Υπήρξε άλλωστε το έναυσμα για να γράψω το βιβλίο μου Playback (2003).
