Ποιο ήταν το αγαπημένο σας βιβλίο όταν μεγαλώνατε; Μεγάλωσα με μάλλον αντιφατικά αναγνώσματα και δεν μπορώ να ξεχωρίσω μόνο ένα. Από τη μια με χαρακτήριζε ακατάσχετη λαιμαργία για βιβλία φαντασίας. Αφενός «καταβρόχθιζα» Ιούλιο Βερν αφετέρου «τρεφόμουν» με τα άπαντα της Χάριετ Σμιθ και την Πολυάννα της σε όλες τις …version. Από την εφηβεία γνώρισα και τους κλασικούς συγγραφείς, Έλληνες και ξένους. Λάτρεψα τον Ντ’ Αρτανιάν σε βαθμό πλατωνικού έρωτα, και διάβασα τη Φόνισσα του Παπαδιαμάντη και το Νούμερο 31328 του Ηλία Βενέζη την ίδια περίοδο που παιζόταν η ασπρόμαυρη «Γαλήνη» στην τηλεόραση. Έτσι μυήθηκα στη θεματολογία της γενιάς του ’30, πριν μάθω στο σχολείο για τη Μικρασιατική καταστροφή. Ευτυχώς, είχα έναν παππού που δεν παρέλειπε να ενισχύει με διηγήσεις αληθινές τα αναγνώσματα που είχαν ιστορικές αναφορές.
Ποιο βιβλίο διαβάσατε και ξαναδιαβάσατε; Θεωρώ ότι τα βιβλία που διαβάζονται μόνο μία φορά αδικούνται. Από τα βιβλία που έχω διαβάσει πολλές φορές είναι το Πορτρέτο του Ντόριαν Γκρέι του Όσκαρ Ουάιλντ, το Άρωμα του Πάτρικ Ζίσκιντ, η Μήδεια του Ευριπίδη σε διάφορες μεταφράσεις και η Φόνισσα του Παπαδιαμάντη σε τελευταία έκδοση από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Σίγουρα όμως υπάρχουν δεκάδες ακόμα.
Σας ώθησε ποτέ βιβλίο να κάνετε κάτι ανόητο; Όταν διάβασα το Όσα παίρνει ο άνεμος του Donald McCaig, θαμπώθηκα τόσο, ώστε στα δώδεκά μου άρχισα να γράφω κι εγώ μια ιστορία με άμαξες, υποστατικά και σκλάβους σε ένα μπλε τετράδιο που η μητέρα μου το ξεφυλλίζει ακόμη, ενώ εγώ τρέμω με το θράσος της παιδικής μου ηλικίας. Η ιστορία μου, ένα κράμα από την Καλύβα του Μπαρμπα-Θωμά, το βιβλίο του Donald ΜcCaig και πινελιές παιδικής αφέλειας, μια λογοτεχνική… σούπα δηλαδή που ξορκίζω τη μητέρα μου να μην το δείξει ποτέ σε κανέναν.
Σας ενέπνευσε κάποιο βιβλίο να γίνετε κάτι άλλο εκτός από συγγραφέας; Τα βιβλία που διαβάζω και η ζωή με ό,τι συνεπάγεται αυτή είναι οι βασικές πηγές μου. Γράφω επειδή έχω επίγνωση ότι ο χρόνος μου δεν επαρκεί για πολλές εναλλαγές … εαυτών. Έτσι, οι ήρωές μου μου επιτρέπουν να βιώνω τις ζωές τους, κατορθώνοντας έτσι να κατατροπώνω τον παντοτινό εχθρό του ανθρώπου, τον χρόνο. Ο χρόνος για μένα είναι ένα ανεξήγητο μυστήριο με τη σοφία, τη λήθη, τη φθορά που επιφέρει. Έτσι, όταν διάβασα το μυθιστόρημα Η μηχανή του χρόνου του Τζ. Γουέλς, σκέφτηκα να γίνω φυσικός. Τελικά, με απορρόφησε η θεωρητική προσέγγιση της έννοιας χρόνος, εξού και ο Γυάλινος χρόνος, το δικό μου μυθιστόρημα όπου καταπιάστηκα με το πεπερασμένο της ανθρώπινης ύπαρξης.
Ποιο βιβλίο εύχεστε να είχατε γράψει; Θα ήθελα να έχω γράψει τον Θεό των μικρών πραγμάτων της Αρουντάντι Ρόι, Το δωμάτιο της Έμα Ντόναχιου, τη Γοργόνα της Camilla Lackberg, τον Λύκο της Στέππας του νομπελίστα Έρμαν Έσσε, την τετραλογία του Μουρακάμι 1Q84 ή το Ο Χριστός ξανασταυρώνεται του Καζαντζάκη. Θα ήθελα ακόμα να είναι δικά μου τα βιβλία του Ιουλίου Βερν ή η Μικρά Αγγλία της Ιωάννας Καρυστιάνη. Ζήλεψα τη Δεξιά τσέπη του ράσου του Γιάννη Μακριδάκη και το ο Άγγελός μου ήταν έκπτωτος της Καριζόνη. Η αξία της πρωτότυπης απόδοσης μιας λογοτεχνικής ιδέας αποτιμάται από τον ίδιο το χρόνο που αρχικά την πολεμά. Ό,τι αντέχει στον χρόνο άξιζε τη ζωή που του χάρισε ο δημιουργός του.
Το βιβλία της Πασχαλίας Τραυλού, Η Μήδεια δεν χόρεψε ποτέ, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
