Στη Μέθοδο των Γουίλιαμς, τα επιτεύγματα των διάσημων τενιστριών μοιράζονται το προσκήνιο με τον Γουίλ Σμιθ

Η αμερικάνικη αθλητική ταινία αποτελεί ένα είδος που εμπορικά δεν ενδιέφερε ποτέ τον Έλληνα θεατή οπότε είναι μάλλον καλό νέο το ότι η Μέθοδος των Γουίλιαμς δεν μοιάζει ιδιαίτερα με μια παραδοσιακή αθλητική ταινία, παρόλο που στην ουσία βρίσκεται στο DNA της. Μπορεί να αποτελεί μια κλασική ιστορία “από τη φτώχεια στα πλούτη” για δύο μαύρα κορίτσια που ξεκίνησαν από την πιο κακόφημη γειτονιά του Λος Άντζελες και βρέθηκαν στην κορυφή του παγκόσμιου τένις (ενός αθλήματος που έτσι κι αλλιώς έχει μια περίπλοκη σχέση με τη φυλή και την πρόσβαση σε αυτό), όμως παρουσιάζεται σαν οικογενειακό δράμα που τυχαίνει να αφορά μέλλουσες θρυλικές αθλήτριες με χορηγίες εκατομμυρίων.

Επιπλέον, η Μέθοδος των Γουίλιαμς μπορεί να αποδειχθεί ίσως το εισιτήριο του πρωταγωνιστή Γουίλ Σμιθ για ένα Όσκαρ, μετά τις υποψηφιότητές του για το Αλί και το Κυνήγι της Ευτυχίας, αλλά και μια ακλόνητη 30ετή καριέρα στο σινεμά και τη μουσική.

Γιατί αν κάνει κάτι καλά η ταινία, αυτό είναι η υπενθύμιση του πόσο πολύτιμο (και σπάνιο πλέον) είναι το χάρισμα ενός γνήσιου σταρ στην οθόνη, ακόμα κι όταν υποδύεται μια φιγούρα όχι σατανική, αλλά κάτι χειρότερο: ενοχλητική και αντιπαθητική.

Ο Σμιθ υποδύεται τον Ρίτσαρντ Γουίλιαμς, έναν φτωχό σύζυγο και πατέρα που μεγάλωσε 5 κόρες μαζί με τη σύζυγό του (την επίσης υποψήφια για Όσκαρ, Αουνζενί Έλις) και έκανε δύο δουλειές για να τα βγάλει πέρα, ενώ ταυτόχρονα προπονούσε στο τένις δύο από τις μικρές κόρες του, την Σερίνα (Ντέμι Σίγνκλτον) και την Βίνους (Σανίγια Σίντνεϊ), πεπεισμένος ότι αν όχι αμφότερες, τουλάχιστον η μία μπορεί να γίνει πρωταθλήτρια. Ο Γουίλιαμς ήταν ένα πρώιμο δείγμα του helicopter parent: είχε συντάξει ένα 80σέλιδο προσχέδιο για τη μελλοντική καριέρα τους από το οποίο δεν παρέκκλινε ποτέ και με προσήλωση που δοκίμαζε τα νεύρα και τα όρια όλων των γύρω του, οδήγησε τις κόρες του στην κατάκτηση του ονείρου (του; τους;)

Η ταινία στηρίζεται στην προσωπικότητα του Γουίλιαμς (τον οποίο ο Σμιθ υποδύεται με την ένταση αλλά και το απαραίτητο attitude που έμφυτα κατέχει έτσι ώστε να μην γίνει μισητός), όμως παραμερίζει τη συμβολή της γυναίκας του στην πραγματοποίηση του στόχου της οικογένειας, αλλά και αφήνει στο σκοτάδι τα ατομικά κίνητρα, τα συναισθήματα και το χαρακτήρα των δύο αθλητριών, που άλλωστε σήκωσαν στους ώμους τους την πίεση, αλλά και τη δόξα.

Οι ίδιες οι κόρες του, που είναι συμπαραγωγοί της ταινίας, έχουν δηλώσει για τον Γουίλιαμς ότι χωρίς εκείνον δεν θα είχαν καταφέρει να φτάσουν στην κορυφή. Ο Σμιθ, και ο σκηνοθέτης Ρεϊνάλντο Μάρκους Γκριν, φροντίζουν να διατηρήσουν σε feelgood επίπεδα την ιστορία, κρατώντας τη σε μικρότερη, “οικογενειακή” κλίμακα και, παραδόξως, αποφεύγοντας τα αναμενόμενα κλισέ του είδους, τις μελοδραματικές στιγμές, τον ανεξέλεγκτο συναισθηματισμό, την κινηματογραφική κορύφωση – και, αναγκαστικά, τα πραγματικά άσχημα περιστατικά. Όμως υπάρχουν πολύ χειρότερα πράγματα από το να παρακολουθείς μια παράσταση του Γουίλ Σμιθ, γι’αυτό Η Μέθοδος των Γουίλιαμς ξέρει πώς να κατοχυρώσει την πατέντα.