Το ξέρει ότι μας αρέσει, γι’ αυτό συνεχίζει. Ο Γιώργος Ρους είναι έτοιμος να κυκλοφορήσει τον δεύτερο δίσκο του, να αφήσει πίσω του την τεράστια επιτυχία (για τα σύγχρονα εγχώρια μουσικά δεδομένα) που είχαν οι «Εξαιρέσεις» και να μας δείξει που αλλού μπορεί να τον οδηγήσει τον αναμφισβήτητο ταλέντο του. Μας διηγήθηκε, φυσικά, την ιστορία για το τραγούδι που τον έκανε γνωστό, αλλά δεν σταμάτησε εκεί. Μίλησε για την επιτυχία στα χρόνια του YouTube αλλά και σε ποιόν δίσκο θα ήθελε να συμμετέχει.
Οι «Εξαιρέσεις» εξελίχθηκαν σε τεράστια επιτυχία πίσω στο 2010. Το είχες φανταστεί ποτέ; Εκείνη την περίοδο, μένοντας στο κέντρο της Αθήνας ηχογραφούσα στον 6ο όροφο μιας πολυκατοικίας στο Γκύζη τα ντέμο μου. Στο δεύτερο ντέμο υπήρχε το «Εξαιρέσεις». Δεν θα μπορούσα ποτε να φανταστώ, φυσικά, ποια θα ήταν η εξέλιξη. Είχα στο μυαλό μου οτι είναι ένα ρυθμικό ποπ τραγούδι. Ενάμιση χρόνο αργότερα, τρόμαξα. Η επιτυχία του τραγουδιού, έδειχνε ότι πρέπει να καταβάλλω προσπάθεια να μην αλλοιώσω τη ζωή μου, και άρχισα να χάνω το αρχικό νόημα. Κλείστηκα στον εαυτό μου για να μπορέσω να διατηρήσω ακέρραιο τον τρόπο που βλέπω τη θέα από το παραθυρό μου, τον κόσμο. Αυτό όμως είναι μια άλλη ιστορία.
Τελικά είναι καλό να ξεκινάς με μια μεγάλη επιτυχία την καριέρα σου; Θα ακουστεί αντιφατικό, αλλα δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερη αρχή ως, νεοεισερχόμενος στο χωρο, τραγουδοποιός. Από τη μία με φόβισε δηλαδή, από την άλλη με σύστησε στον κόσμο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Είναι γεγονότα που δεν μπορώ να τα αρνηθώ. Ο Μάνος Ελευθερίου σε κάποια από τις ραδιοφωνικές του εκπομπές είπε αργότερα… «Ο θεός να σε φυλάει από το χιτ».
Πώς νιώθεις τώρα, σχεδόν 7 χρόνια μετά, για αυτό το τραγούδι; Μέσα μου, το «χιτ Εξαιρέσεις» δεν δαιμονοποιήθηκε ποτέ. Κάθε φορά, μα κάθε φορά που θα το τραγουδήσω αισθάνομαι μια απελευθέρωση.
Αλήθεια, ποια είναι η ιστορία του συγκεκριμένου τραγουδιού; Το κομμάτι γράφτηκε σε μια περίεργη περίοδο της ζωής μου. Από τη μία συναισθηματικά η φάση ήταν «κάτω» κι από την άλλη είχα μια επιθυμία να παίξω πολύ ρυθμική μουσική. Είδες «πάντρεμα» τελικά;
Μπορείς να θυμηθείς κάποια αστεία ιστορία από εκείνη την εποχή, την εποχή που είχε αρχίσει να γίνεται γνωστό το κομμάτι; Ένα βράδυ, έχουμε ανέβει τρίο στη σκηνή του After Dark. Ήταν οι πρώτες μέρες που το τραγούδι άρχισε να προκαλεί αίσθηση στα fm, Nοέμβρης του 2009. Κάναμε το σετ μας λοιπόν, και τελευταίο παίξαμε το «Εξαιρέσεις». Αφού κατεβήκαμε από τη σκηνή, με ρωτάει ο άνθρωπος του μαγαζιού: «Αυτό το τραγούδι που παίξατε, είναι δικό σας;». Του απανταω πως ναι. «Μα αυτό παίζει στα ραδιόφωνα ρε φίλε…». Δεν μπορούσε να κάνει τη σύνδεση με τίποτα. Τύπου, «τι δουλειά έχετε εσείς εδώ;».
Ποιά ήταν η διαδικασία έμπνευσης και ηχογράφησης του δεύτερου δίσκου; Είχα συγκεντρώσει το υλικό τα τελευταία χρόνια, κάποια τραγούδια τα ανέβασα ανεξάρτητα στο ΥouΤube, και κάποια άλλα περίμενα να τα ξαναδουλέψω. Όταν ξεκίνησα να ηχογραφώ λοιπόν, είδα ότι τα κομμάτια μεταλλάσονται σε κάτι άλλο από αυτό που είχα αρχικά στο μυαλό μου. Όμως, δεν με προβληματισε καθόλου αυτό. Είπα ότι αυτές είναι οι στιγμές που στην ουσία «γεννιούνται» πραγματικά. Έστησα ένα στούντιο-προσωπικό χώρο για να γράψω, κι αναζήτησα τους ήχους και το «περιβάλλον» των τραγουδιών μέσα εκεί. Στις πιο άναρχες ώρες που μπορεί να φανταστεί κανείς. Ξημερώματα κυρίως έγραφα φωνές. Τα τύμπανα ξεκινούσαν πάντα κοντά στα μεσάνυχτα. Η νύχτα με ενέπνευσε να τραγουδήσω για τους ερωτευμένους, τα πάθη τους, τις εικόνες της πόλης, τα λουλούδια της, τον ουρανό της και τα παιχνίδια που παίζει το μυαλό.
Πώς θα τον χαρακτήριζες σε σχέση με τον προηγούμενο; Σε σχέση με τον πρώτο θα τον χαρακτήριζα, περισσότερο τραγουδιστικό. Τραγουδάω πολύ περισσότερο σε αυτό το αλμπουμ, απ’ ότι στο πρώτο.
Τι μουσική άκουγες όταν ξεκινούσες να ηχογραφείς και ποιες είναι οι επιρροές σου σήμερα; Την περίοδο που ξεκίνησα να γράφω, άκουγα πολύ τα πρώτα άλμπουμ του Elliott Smith τα οποία είχε ηχογραφήσει σε κασσέτα, όλα του Serge Gainsbourg έχοντας μάλιστα εμμονή με τον ήχο του μπάσου στον δίσκο Historie de Melody Nelson, τους πρώτους δίσκους του Beck. Πάντα είχα την τάση να προσπαθώ να συγκεκριμενοποιώ τις επιρροές μου. Έχοντας ακούσει με την ιδιότητα του fan απίστευτους καλλιτέχνες της εποχής μας αλλα και πιο παλιούς, γοητεύομαι από τον τρόπο που ταξιδεύουν ή ταξίδεψαν κάποιοι από αυτούς στα μουσικά πέρατα αυτής της τέχνης. Για να μπείς σε ένα τέτοιο όχημα πρέπει να έχεις φύλακα άγγελο. Οι Lennon & ΜcCartney είχαν τον George Martin. Όλα αυτά, λοιπόν μπορούν να συνθέσουν μια υπέροχη ιστορία, και αυτή η ιστορία ευχομαι μια μέρα να μπορώ να πώ ότι ήταν οι επιρροές μου.
Πώς αντιλαμβάνεσαι την επιτυχία; Από το κλίμα και την προσέλευση στα live; Από τις πωλήσεις του άλμπουμ ως φυσικό προϊόν; Από τα χτυπήματα στο YouTube; Η επιτυχία πάντα, είναι κάτι που ο καθένας αντιλαμβάνεται διαφορετικά. Οι πληροφορίες ταξιδευουν πια με ταχύτητα φωτός από σπίτι σε σπίτι, μέχρι την άλλη άκρη της γης. Το ΥouTube δείχνει ξεκάθαρα πράγματα, τα χτυπήματα είναι δείκτης, και μπορείς να το πας και παραπέρα. Κάνοντας μια αναγνωση στα analytics μπορείς να έχεις εικόνα, ποιος σε άκουσε, ποσων ετών είναι, τι άλλο άκουσε, για πόσα δευτερόλεπτα σε άκουσε. Δεν είναι κβαντική φυσική :), μπορεί ο καθένας να το κάνει για τα τραγούδια του. Αυτή είναι η νέα εποχή. Τα cd ως συσκευασία-φορέας ήχου, θα έκαναν καλα σουβέρ και οι δισκογραφικές εταιρείες που επιμένουν στο φυσικό προϊόν cd θα πρέπει να αλλάξουν δραστηριότητα εργασιών στον ΚΑΔ. Και, οκ αυτό δε θα ήταν καλό. Βλέπουμε λοιπόν, πως οι περισσότεροι μουσικοί και οι ερμηνευτες σήμερα ορίζουν την επιτυχία των ηχογραφημάτων τους από την δημοφιλία τους στις ψηφιακές πλατφόρμες. Σε πιο λοκαλ καταστάσεις μια δυνατή μπάντα, καλά σετ και live θα δώσουν αυτή την επικοινωνια ή την επιτυχία που ζητάει ο κάθε νέος που ξεκινά με όνειρα. Ζουμε σε μια εποχή που η αμεσότητα είναι απαραίτητη.
Διάλεξε έναν δίσκο από το παρελθόν της ελληνικής δισκογραφίας που θα ήθελες να συμμετέχεις. Τι ρόλο θα ήθελες να έχεις; Θα ήθελα να βρίσκομαι στα σέσιονς του Φλου του Παύλου Σιδηρόπουλου κι ας κουβαλούσα τα καλώδια. Για 175 ωρες να έβλεπα πως έγινε αυτός ο δίσκος, και πως βγήκε αυτός ο ήχος, που ποτε δεν θα ξανακούσουμε σε ελληνικό δίσκο.
Τι θα ήθελες να σου φέρει το 2017; Με ποιον Έλληνα καλλιτέχνη, συνθέτη, παραγωγό ή ερμηνευτή, θα ήθελες ιδανικά να συνεργαστείς; Σε αυτό το ταξίδι στη μουσική πάντα μου άρεσε να ταξιδεύω μόνος. Υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που θαυμάζω για τη δουλειά τους και το έργο τους. Ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Φοίβος Δεληβοριάς, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Παυλος Παυλίδης και τόσοι πολλοί άλλοι και ο καθένας τόσο ξεχωριστός. Αν ήταν ποτε να συνταξιδέψω λοιπόν θα το έκανα με μεγάλη χαρά. Προς το παρόν θα ήθελα να συστήσω τα νέα μου τραγούδια στους ακροατές. Κάθε νέα συνεργασία έχει και την ώρα, και τον λόγο της.
