Λένε ότι μια στο τόσο, τα άστρα ευθυγραμμίζονται και τότε συμβαίνουν μαγικά πράγματα. Μια τέτοια μαγική στιγμή ήταν και η συνύπαρξη ενός αγαπημένου μουσικού θεσμού με έναν άνθρωπο που έχει γράψει ιστορία τόσο καλλιτεχνικά, όσο και ανθρωπιστικά, τον Sir Bob Geldof.
Πριν από 30 και χρόνια, ο Σταύρος Ανδρεάδης (πρόεδρος του Ομίλου Sani/Ikos), παρακολούθησε μια τζαζ συναυλία στο εξωτερικό και ξετρελάθηκε τόσο που θέλησε να μοιραστεί αυτή την αγάπη με τον υπόλοιπο κόσμο. Έτσι γεννήθηκε στη Χαλκιδική, στον πράσινο λόφο της Σάνης με το αρχαίο πύργο που κοιτάζει από ψηλά ολόκληρο το Sani Resort, το Sani Festival.
Τζαζόφιλοι από όλη την Ελλάδα και τον υπόλοιπο κόσμο το καθιέρωσαν γρήγορα σαν ένα από τα αγαπημένα τους μουσικά γεγονότα και κάθε καλοκαίρι ταξίδευαν εκεί για να παρακολουθήσουν σπουδαίους καλλιτέχνες της τζαζ και μπλουζ μουσικής. Θυμάμαι τους γονείς μου, όταν ήμουν μικρή να οργανώνουν παρέες για να το επισκεφτούν όλοι μαζί.
Φέτος ήταν η δική μου στιγμή να απολαύσω τις μελωδίες του κάτω από τον έναστρο ουρανό και δίπλα στη θάλασσα και χάρη στους καλλιτεχνικούς διευθυντές, Γιώργο και Γιάννη Μουστάκα, να δω από κοντά έναν θρύλο της ροκ που έχει γράψει τη δική του ιστορία. Γιατί όπως και το ίδιο το Sani Resort, κάθε χρόνο υπερβαίνει τον εαυτό του για προσφέρει απαράμιλλη περιποίηση στους φιλοξενούμενούς του, έτσι και το φεστιβάλ ανοίγει τους ορίζοντές του και αγκαλιάζει πλέον και άλλα είδη μουσικής.
Ο Bob Geldof το 1984, μαζί με τον συνεργάτη του Midge Ure, άκουσαν την ιδέα που τους έδωσε ο Boy George μετά την ηχογράφηση των single “Do they know it’s Christmas?” και “We are the world”, να δημιουργήσουν επιπλέον και μία συναυλία της οποίας τα έσοδα θα προσφέρονταν για την ανακούφιση του υποσιτισμένου λαού της Αιθιοπίας, όπως έγινε και με τα τραγούδια.
Ο Geldof πρότεινε να γίνουν δύο συναυλίες, παράλληλα, σε δύο μέρη του πλανήτη. Στο Wembley Arena του Λονδίνου και το John F. Kennedy Stadium στη Φιλαδέλφεια. Οι συναυλίες πραγματοποιήθηκαν σχεδόν ταυτόχρονα τον Ιούλιο του 1985 με την ονομασία Live Aid. Στις δύο σκηνές βρέθηκαν μεγάλοι καλλιτέχνες από τις δύο πλευρές του Ατλαντικού, ανάμεσά τους και οι Queen με την εμφάνιση του Freddie Mercury να χαρακτηρίζεται ως η καλύτερη ζωντανή εμφάνιση στην παγκόσμια συναυλιακή ιστορία. Τηλεοπτικά το Live Aid, το παρακολούθησαν 1,5 δισεκατομμύριο άτομα, περίπου το 95% των τηλεθεατών του πλανήτη. Τo Band Aid Τrust, ο οργανισμός που ιδρύθηκε το Ιανουάριο του 1985, από τον Bob Geldof και υπάρχει ακόμα, προσφέρει τα χρήματα που κερδίζει στην Αφρική για τον ίδιο σκοπό.
Από τότε μέχρι σήμερα, ο Ιρλανδός καλλιτέχνης έδωσε τη δική του μάχη για την καριέρα του αφού η βιομηχανία της μουσικής είναι αδυσώπητη με τους μουσικούς που δεν ακολουθούν τους κανόνες της, διοργάνωσε και το Live 8 του 2005, έχει διατελέσει σύμβουλος της καμπάνιας ΟΝΕ που ίδρυσε ο Bono των U2, είναι μέλος του Africa Progress Panel και παρ’ ότι Ιρλανδός, έχει χριστεί τιμητικά ιππότης από τη Βασίλισσα Ελισάβετ.
Βλέποντάς τον να ανεβαίνει στη σκηνή του Sani, η λέξη Sir δεν θα σου περάσει από το μυαλό. Ντυμένος στα λευκά, με απλά ριχτά ρούχα, «Νόμιζα ότι θα είναι χαλαρά τα πράγματα και ντύθηκα ως σερβιτόρος» θα πει αντικρίζοντας τον ενθουσιασμένο κόσμο μετά την έναρξη με το ξεσηκωτικό, ιρλανδέζικο “The Great Song of Indifference” και θα συμπληρώσει «Έχασα 4 πτήσεις για να φτάσω και είμαι άυπνος αλλά κοιτώντας τον πύργο και όλους εσάς νομίζω πως άξιζε. Καλά 30 χρόνια Sani Festival».
Δεν χρειάστηκε πολλή ώρα για να αρχίσουμε να κουνιόμαστε στις θέσεις μας και να θέλουμε να σηκωθούμε όρθιοι (κάτι που συνέβη στα τελευταία τρία κομμάτια, που ορμήξαμε όλοι μπροστά στη σκηνή). Οι λόγοι πολλοί. Αρχικά ένα setlist πολυδιάστατο, με τραγούδια που έχει κυκλοφορήσει με τους Boomtown Rats, όπως τις μεγάλες επιτυχίες “I don’t like Mondays”, “Rat Trap” και “When the Night Comes” αλλά και πολλά ακόμα αγαπημένα από τη μεγάλη καριέρα του (“Shine On”, “Walking back to happiness”, “A rose at night”, “Mudslide”, “One for me”, “Mind in pocket”). Μετά, τι να πει κανείς γι’ αυτόν τον πλουραλισμό στον ήχο του; Punk, folk, new wave, blues, country, Μπομπντιλανικές επιρροές, ένα απόλυτα αρμονικά δεμένο μουσικό καλειδοσκόπιο.
Οι σεσιονίστες μουσικοί του Bob Geldof, οι Bobkatz, ένας προς ένας τα έδωσαν όλα με αστείρευτο κέφι, υψηλή δεξιοτεχνία και υπέροχη αλληλεπίδραση με το κοινό. Από τον Alan Dunn στα πλήκτρα, τον Jamie Moses στην κιθάρα, τον Peter Briquette στο μπάσο και τον James Rusell στα ντραμς, μέχρι τον λατρεμένο Βρετανό βιολιστή με το διχτυωτό tank top, Vince Lovepump a.k.a. Bob Loveday (που έχει συνεργαστεί με μουσικούς θρύλους όπως ο Van Morrison, ο Jeff Beck, και ο Rachid Taha, ανάμεσα σε άλλους και στο τέλος έτρεξα να του πω πόσο τον αγαπώ), ήταν τόσο παθιασμένοι, που για λίγο ένιωσα ότι βρίσκομαι σε μία ιρλανδέζικη παμπ και έχουμε στήσει γλέντι αλλά με τόσο γεμάτο και καθαρό ήχο που θα ζήλευαν και μεγάλη διεθνή φεστιβάλ (μπράβο στους ηχολήπτες να πω εδώ).
Η βραδιά έκλεισε γεμάτη ενθουσιασμό και ανυπομονησία για τις επόμενες Σαββατιάτικες συναυλίες που θα κλείσουν το φετινό καλοκαίρι στο Sani Festival, με αποκορύφωμα αυτή του Andrea Bocelli στις 20 Αυγούστου, που αναμένεται να έχει μεγάλη προσέλευση κόσμου και είναι λογικό, γι’ αυτό προλάβετε να βγάλετε εισιτήριο εγκαίρως.
