Χρειάστηκαν να περάσουν 3.500 χρόνια από τους πρώτους μασίφ ξύλινους τροχούς, για να εφευρεθεί ο τροχός με ακτίνες. Ακόμα 3.500 χρόνια και φτάνουμε στην Ιρλανδία του 1888, όπου ο σκωτσέζος John Boyd Dunlop έντυσε με φουσκωτά λάστιχα τους τροχούς του ποδηλάτου του γιού του. Την ίδια χρονιά ο Karl Benz κατοχύρωσε την πατέντα για μία άμαξα χωρίς άλογα, με μηχανή εσωτερικής καύσης. Η Γερμανία δεν ήταν έτοιμη να αφήσει τα ιερά άλογα ακόμα και κανείς δεν πίστεψε στην άμαξα του διαβόλου, μέχρι τον Αύγουστο του ίδιου χρόνου που η γυναίκα του Karl, Bertha Benz, πήρε το όχημα κρυφά από τον άντρα της και τις αρχές, για να κάνει το πρώτο road trip με αυτοκίνητο στην ιστορία. 106 χιλιόμετρα και 12 ώρες χρειάστηκαν να φτάσει στο σπίτι της αδερφής της και άλλα τόσα για να επιστρέψει την άλλη μέρα.
Οι εφημερίδες έγραψαν και το κοινό πείστηκε πως το αυτοκίνητο είναι το μέλλον. 23 χρόνια αργότερα ο William Klann, που δούλευε στο εργοστάσιο του Henry Ford, επισκέφτηκε ένα σφαγείο του Σικάγο και του ήρθε μία ιδέα που θα έκανε το αυτοκίνητο προσιτό στον καθένα: η γραμμή παραγωγής! Αντί από τη μία πλευρά να μπαίνουν ζώα θα έμπαιναν εξαρτήματα, και αντί από την άλλη πλευρά να βγαίνουν μπριζόλες θα έβγαιναν αυτοκίνητα. Το μετέφερε στον εργοδότη του και έτσι ο Henry Ford το 1913 έφτιαχνε με ελάχιστο κόστος μία μαύρη Ford T κάθε 93 λεπτά. Μέχρι σήμερα έχουν παραχθεί περισσότερα από 600 δισεκατομμύρια αυτοκίνητα από τα οποία το 1 δισεκατομμύριο ταξιδεύει στους δρόμους σήμερα. Αυτοκίνητα για κάθε γούστο και για κάθε πορτοφόλι. Άλλα για ταχύτητα και άλλα για πρακτικότητα και οικονομία. Άλλα ήρεμα και άλλα νευρικά. Άλλα ξεκουφαίνουν με τις πανίσχυρες V8 μηχανές τους και άλλα υβριδικά που περνάνε από μπροστά σου και δεν τα ακούς. Άλλα διάσημα από ταινίες όπως το Mini Cooper και άλλα συνυφασμένα με ολόκληρα κινήματα όπως το Volkswagen Type 2, το hippie-bus. Σε άλλον αρέσει να τα οδηγεί γρήγορα, σε άλλον με ακρίβεια και σε άλλον με το πλάι. Άλλος θέλει να φτάσει άνετα και γρήγορα από το Α στο Β και άλλος θέλει να οδηγεί με τις ώρες χωρίς προορισμό.
Ζωές έχουν ξεκινήσει στα πίσω καθίσματα και άλλες έχουν χαθεί στα μπροστά. Άλλα σύμβολα πλούτου και άλλα νεανικής ανεξαρτησίας και ελευθερίας. Όλα έργα τέχνης και τεχνολογικά επιτεύγματα. Άλλα δημιουργούν αναμνήσεις γιατί σε πήγαν εκείνο το αξέχαστο ταξίδι και άλλα γιατί σε άφησαν στη μέση του πουθενά. Ένα πράγμα μένει σταθερό: Η αγάπη που αναπτύσσει ο καθένας μας με το αυτοκίνητό του.
H Bertha Benz στο τιμόνι.
http://youtu.be/m3NqWgkNO5U
Μια βόλτα στο εθνικό μουσείο αυτοκινήτου της Ιταλίας. (Museo Nazionale dell’Automobile)
Με πάνω από είκοσι εταιρίες και σχεδιαστικούς οίκους βασισμένους στο Τορίνο, όπως η Fiat, η Lancia, η Alfa Romeo, η Maserati, η Abarth και άλλες ιστορικές εταιρείες, είναι ίσως το πιο ταιριαστό περιβάλλον για το Εθνικό Μουσείο Αυτοκινήτου της Ιταλίας. Με περισσότερα από 200 αυτοκίνητα στη συλλογή του, με οχήματα από το 1769 εως το σήμερα. Η επίσκεψη στο μουσείο είναι μια αναδρομή στην παγκόσμια ιστορία του αυτοκινήτου. Κάθε αίθουσα με ντεκόρ και μουσικό θέμα από την ανάλογη εποχή με τα αυτοκίνητα που εκθέτει, ακόμα και θέματα από τις ταινίες που τα έκαναν διάσημα. Εκτός από την μόνιμη έκθεση λειτουργούν και περιοδικές εκθέσεις με διάφορες θεματικές. Αυτό το δίμηνο η έκθεση αυθεντικών Martini Racing εκδόσεων, αγωνιστικών Porsche, Lancia και Alfa Romeo. Σε συνεργασία με το Υπουργείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς το μουσείο συγκεντρώνει, και διαθέτει στο κοινό για μελέτη, δεκάδες χιλιάδες ιστορικές φωτογραφίες, μπροσούρες, διαγράμματα κατασκευής και έγγραφα. Διαθέτει επίσης στη βιβλιοθήκη του πάνω από 7.000 βιβλία, τα περισσότερα εκτός κυκλοφορίας και εξαιρετικά σπάνια. Η ιδιαίτερη αγάπη που έχουν οι Ιταλοί για τα αυτοκίνητα είναι αποτυπωμένη όχι μόνο στα αυτοκίνητα που παράγουν και οδηγούν, αλλά και στον τρόπο που τα εκθέτουν και τα συνδυάζουν με την ποπ κουλτούρα και τη μουσική, αντιμετωπίζοντάς τα ως έργα τέχνης και τρόπο ζωής.
Fiat 12-16 HP 1903.
Μία από τις 110 που φτιάχτηκαν, σχεδιασμένη απο τον Giovanni Enrico το 1901.
Itala 35 – 45 HP 1907.
Ο Πρίγκηπας Scipione Borghese κέρδισε με το συγκεκριμένο της φωτογραφίας έναν αγώνα από το Πεκίνο στο Παρίσι το 1907. 16.000 χιλιόμετρα διαδρομής κατάφερε να τα διανύσει 12 ολόκληρες μέρες γρηγορότερα από τον δεύτερο.
Itala 25/35 HP 1912.
Σχέδιο της Giacomo Rosso & Co., η κόρνα της Itala 25/35 HP σε σχήμα φιδιού.
Delage AB-8 1913.
Ο Louis Delage έφτιαχνε με μεγάλη επιτυχία βαριά αγωνιστικά αυτοκίνητα. Εδώ μια ελαφριά και κομψή AB-8 του 1913.
Rolls-Royce 40-50 HP 1914.
Ο Henry Royce και ο Charles Rolls δημιούργησαν αυτή την καλλονή το 1914 και απογείωσαν την λαμπρή τους καριέρα. Η εικονιζόμενη χρησιμοποιήθηκε από Βρεττανούς αξιωματούχους στο Γαλλικό μέτωπο κατά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο.
Ford T 1916.
Ίσως το πιό διάσημο αυτοκίνητο, η μαύρη Ford ήταν η απάντηση στην επιθυμία του Henry Ford να φτιάξει ένα φτηνό και αξιόπιστο αυτοκίνητο για όλο τον κόσμο.
Isotta Fraschini 8A 1929.
Η Isotta Fraschini 8A είναι πρωταγωνίστρια της ταινίας “Sunset Boulevard” με την Gloria Swanson στο ρόλο της Norma Desmond. Τα αρχικά της είναι χαραγμένα στις πίσω πόρτες.
Το λογότυπο της Alfa Romeo ζωγραφισμένο στο χέρι, πάνω σε μία Rl SS του 1926.
Alfa Romeo 8c 2300 1934.
Η αρχική αγωνιστική έκδοση, στα χέρια του Tazio Nuvolari, και άλλων σημαντικών οδηγών γνώρισε μεγάλες δόξες, παρήχθηκαν όμως και 188 αυτοκίνητα για το εμπόριο. Σχεδιασμένη από τον Vittorio Jano.
Packard Super Eight 1501 – 1937.
Η αμερικάνικη Packard προσπαθούσε με επιτυχία να συναγωνιστεί τις μεγάλες λιμουζίνες που παράγονταν στην Ευρώπη. Αυτό ήταν το μεγαλύτερο μοντέλο στην γκάμα της εταιρίας.
Fiat 500 1936.
Το Fiat 500 topolino (μικρο ποντίκι) ήταν το μικρότερο μαζικά παραγόμενο αυτοκίνητο. Σχεδιασμένο από τον, νεαρό τότε, Dante Giacosa. Λέγεται ότι αυτό ήταν υπεύθυνο για τη διάδοση του να έχει κανείς αυτοκίνητο στην Ιταλία.
Mercedes-Benz W196 1954.
Σχεδιασμένη από τον Rudolf Uhlenhaut, κατέκτησε την πρώτη και τη δεύτερη θέση στο πρώτο grand prix που συμμετείχε στη Γαλλία το 1954. Στην εποχή της ήταν η πιό καινοτόμα μονοθέσια Formula 1.
Cisitalia 202 1948.
Στο μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, το συγκαταλέγουν στα 6 ομορφότερα αυτοκίνητα όλων των εποχών. Υπογεγραμμένο δια χειρός του ίδιου του Pinin Farina ο οποίος έφτιαξε το πρώτο στο χέρι, από αλουμίνιο.
Fiat Turbina 1954.
Ένα πείραμα της Fiat με τουρμπίνες από το 1954. Για 30 χρόνια ήταν αποδεδειγμένα το πιό αεροδυναμικό σώμα αυτοκινήτου.
Acma Vespa 400 1958.
Σχεδιασμένη από την Piaggio,αυτή η ομορφιά ζυγίζει μόνον 360 κιλά, πίνει μόνο 4,7 λίτρα ανα 100 χιλιόμετρα, και έχει τελική ταχύτητα αξιοπρεπώς 83 χιλιόμετρα ανα ώρα.
Autobianchi Bianchina 500 trasformabile 1959.
Alfa Romeo Giulietta Sprint 1954 (mock-up)
Η Carrozzeria Bertone χρειαζόταν ένα μοντέλο για να σχεδιάσει τα εργαλεία και τον εξοπλισμό που χρειαζόταν για τη μαζική παραγωγή της Giulietta. Αποτέλεσμα αυτό το έργο τέχνης.
Alfa Romeo Giulietta Sprint 1954
Μετά το ξύλινο μοντέλο, η όμορφη “Giulia” με σάρκα και οστά.
olkswagen Beetle 1945
Σχεδιασμένο από τον Ferdinand Porsche πρίν τον πόλεμο ως αξιόπιστο, φθηνό και ανθεκτικό αυτοκίνητο για τον μέσο καταναλωτή. Το πρώτο βγήκε από τη γραμμή παραγωγής μόλις επέστρεψε η ειρήνη στην Ευρώπη και μέχρι το 1987 κατασκευάστηκαν και πωλήθηκαν 20.710.000 αυτοκίνητα, ρεκόρ που δύσκολα θα ξεπεραστεί.
Nibbio 2 1955.
Κατασκευασμένο από τον Giovanni Lurani για να σπάζει ρεκόρ ταχύτητας. Με μονοκύλινδρο κινητήρα από μοτοσικλέτα της Gucci, ανάμεσα στο 1956 και το 1958 κατέριψε αρκετά ρεκόρ στην κατηγορία των 350 κυβικών εκατοστών.
Ferrari 156 F1
Με τον Phil Hill στο πιλοτήριο, απέσπασε το παγκόσμιο πρωτάθλημα και το πρωτάθλημα κατασκευαστών Formula 1 το 1961. Την ίδια χρονιά η δίδυμη αδερφή της του Wolfgang von Trips, απέσπασε τη ζωή του, και 15 θεατών στο Ιταλικό Gran Prix στη Monza.
NSU Ro 80 1966.
Το πρόβλημα με τα φουτουριστικά αυτοκίνητα είναι ότι είναι συνήθως εμπνευσμένα από ένα μέλλον που δεν θα έρθει ποτέ. Ο Claus Luthe όμως κατάφερε να κάνει το NSU Ro 80 όχι μόνο όμορφο, αλλά εξαιρετικά αεροδυναμικό, με στοιχεία που πολυ αργότερα θα γίνονταν στάνταρ της βιομηχανίας. Δυστυχώς κατέρευσε κι αυτό κάτω απο το ίδιο του το βάρος, αφού οι μηχανές χαλούσαν η μία μετά την άλλη.
Maserati Mexico 1968.
Σχεδιασμένη από τον Giovanni Michelotti του οίκου Vignale, το πρώτο σώμα εφαρμόστηκε στο σασί του 5000GT που έστειλε πίσω στην Ιταλία για επισκευή κάποιος μεξικάνος που το τράκαρε, εξού και το όνομά της. Το πρωτότυπο αυτό παρουσιάστηκε στην έκθεση αυτοκινήτου του Τορίνο το 1965 και είχε τόσο μεγάλη απήχηση που μέχρι το 1973 όπου σταμάτησε η παραγωγή φτίαχτηκαν 250 αυτοκίνητα.
Jaguar E type 1969.
Παρουσιάστηκε το 1961, σχεδιασμένη από τον Malcolm Sayer. Ο ίδιος ο Enzo Ferrari τη θεωρούσε το ομορφότερο αυτοκίνητο που φτιάχτηκε ποτέ. Ο Steve Mac Queen και η Brigitte Bardot οδηγούσαν E type. Έχει παίξει σε πάνω από 300 ταινίες και θεωρείται από τα πιό ερωτικά αυτοκίνητα.
Porsche 917 Martini 1971
Χάρισε τις πρώτες νίκες της Porsche στο Le Mans το 1970-71. Συμπρωταγωνίστησε με τον Steve Mac Queen στην ταινία “Le Mans” και έγινε από τα πιό εμβληματικά αγωνιστικά αυτοκίνητα.
Iso Rivolta Lele F 1972 – Ferrari 308 GTB carburatori 1980.
Το Lele F δημιούργημα του Marcello Gandini για τον οίκο Bertone, δίπλα στην 308, πιθανώς την πιό όμορφη Ferrari που κατασκευάστηκε ποτέ. Επιμελημένη από τον Pininfarina. Γρήγορη, κομψή και άνετη.
Porsche 911 Carrera RSR Martini 1973.
Στα χέρια των Herbert Müller και Gijs van Lennep εξέπληξε τους πάντες και κέρδισε τοn αγώνα αντοχής σε ανοιχτούς δρόμους, Targa Florio.
Lancia LC1 Martini 1982
Η Lancia LC1 δεν πρόλαβε να ζήσει πολύ λόγω ξαφνικών αλλαγών στους κανονισμούς του Le Mans. Υποδειγματική αρμονία στην υπηρεσία της αεροδυναμικής.
Lancia 037 Martini 1982.
Κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών στην κατηγορία Group B το 1983, η συγκεκριμένη είναι εξοπλισμένη για το Safari Rally της ανατολικής Αφρικής.
Lancia Delta S4 Martini 1985.
Στη χρυσή εποχή του Rally Group B αυτή η Delta κέρδισε το πρώτο της rally πήρε όμως τη ζωή του Toivonen και του συνοδηγού του, Sergio Cresto, στο rally της Κορσικής.
Lancia Delta HF Integrale Evoluzione Martini 1993.
Ίσως το ομορφότερο Rally car που έτρεξε ποτέ.
Porsche 918 Spyder Μartini 2014.
Και εδώ το αυτοκίνητο του αγαπημένου μου πατέρα. Περικλής Καραλής, Ανάβαση Ριτσώνας, 1985.